SKARGA KASACYJNA W ZNANEJ NAM SPRAWIE Z NOWEJ SOLI

Ta obszerna skarga kasacyjna (poniżej) dotyczy znanej nam sprawy sprzed wielu lat (np.: https://www.diagnostasamochodowy.pl/2022/odmowa-wykonania-bt-na-oskp-i-jej-skutek/ ). Sprawa ta jak w soczewce skupia całe spektrum naszej branżowej i siermiężnej łże-czywistości. Po latach sporów i prawnych bojów dotarła właśnie do Sądu Najwyższego. Nie ukrywam, że wyrok w tej sprawie będzie kolejnym kamieniem milowym w naszej codziennej praktyce.

Nim przejdziemy do omawiania jej kolejnych wątków, to proszę Was, o uważne zapoznanie się z przedstawiona poniżej argumentacją tej skargi kasacyjnej.

Zaś – moim skromnym zdaniem – te najważniejsze do ewentualnego omówienia wątki dotyczą:

1. roli służb technicznych (np. ITS, PIM-ot) w naszej branży,
2. jakości pracy na Podstawowych i Okręgowych SKP,
3. jakości naszego nadzoru w WK/starostwie z punktu widzenie konieczności ujednolicenia BT w III RP i kontekście jego specyficznej, bo często regionalnej, więc powiatowej „polityki?”,
4. roli i zakresie zmian konstrukcyjnych w kontekście DMC, będącym ważnym kryterium oceny możliwych zmian konstrukcyjnych pojazdu,
5. możliwości odmowy wykonania BT na SKP i prawnych skutków takiej decyzji,
6. braku szkoleń na właściwym poziomie merytorycznym (i po każdej zmianie obowiązującego nas Prawa), o których mowa w naszej Rewolucyjnej Dyrektywie nr 45/2014,
7. roli i znaczenia oraz jakości opinii rzeczoznawców, biegłych sądowych występujących publicznie.

To zaledwie parę najważniejszych wątków/tematów występujących w tej jednej nowosolskiej sprawie, która funkcjonuje już w obrocie prawnym nie tylko naszych SKO i WSA, ale także Prokuratury (Kodeks Karny) i sądownictwa cywilnego (odszkodowania).

dP

– – – – – – – – – – – – – – –

Zielona Góra 65-062 , Plac Pocztowy 6 / 5 , telefon 601 57 25 15
[email protected]

Zielona Góra, dnia 16 lutego 2023 r.

Sąd Najwyższy
Izba Cywilna
w Warszawie
za pośrednictwem
Sądu Apelacyjnego
w Poznaniu
I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej

ul. Trójpole 21
61-693 Poznań
Sygn. akt : I ACa 843/ 21
( Sygn. akt I Inst.: I C 285/17 )

Powodowie : I………… i M…………. Ś…….,
ul. ………………………..
…………………………. ,
repr. przez pełnomocnika adw. Jacka Dużyńskiego;

Pozwani :
Ad.1 – O………. S……… Sp. z o.o. z siedzibą w …………….
Ad. 2- Powiat Nowosolski,
Wartość przedmiotu zaskarżenia: 184.492,18 zł

SKARGA KASACYJNA
od wydanego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu, I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej
– wyroku z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o zapłatę – na skutek apelacji powodów
od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 31 maja 2021 r.
pod sygn. akt I C 285/ 17

Przedkładając pełnomocnictwo wraz z opłatą skarbową udzielone przez powodów M……….. Ś……… i I……… Ś………, w ich imieniu, na podstawie art. 398.1 § 1 kpc zaskarżam w całości wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, I Wydziału Cywilnego i Własności Intelektualnej z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie pod sygn. akt I ACa 843/21 o zapłatę, oddalający apelację powodów od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 31 maja 2021 r. w sprawie pod sygn. akt I C 285/ 17, a doręczony stronie powodowej wraz z uzasadnieniem w dniu 2 stycznia 2023 r.

Powyższemu wyrokowi na podstawie art. 398.3 § 1 kpc zarzucam :
I. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

1) naruszenie przepisów i instytucji prawa materialnego poprzez zakwestionowanie przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu legitymacji czynnej I…… Ś……….. i jego statusu jako powoda w sprawie, poprzez pominięcie, że szkoda jakiej wyrównania powodowie domagali się w procesie, co do zasady dotyczy obojga powodów jako małżonków, w których relacji majątkowej istnieje wspólność majątkowa małżeńska – art. 31 KRiO; w skutek działania pozwanych oboje małżonkowie ponieśli szkodę, a nie wyłącznie tylko powódka M………. Ś…… z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą; w okolicznościach sprawy powodowie wspólnie podjęli się przedsięwzięcia związanego z zakupem samochodu Nissan Cabstar i ponieśli w tym celu wydatki, jak również w skutek i w związku z działaniami pozwanych, odnieśli szkodę. Zarówno zakupu pojazdu jak i jego adaptacji małżonkowie dokonali wspólnie za zaoszczędzone wspólnie pieniądze, a jedynie w części z dotacji uzyskanej przez powódkę. Ze sposobu sformułowania żądania wynika również, że obejmuje ono zadośćuczynienie w kwocie 50.000,00 zł wraz z odsetkami, której to kwoty powodowie domagali się wspólnie, co nie było kwestionowane w toku sprawy, ani dociekane przez Sądy Orzekające ani w trybie art. 5 kpc, ani poprzez wezwanie do sprecyzowania;
legitymacja procesowa stanowi uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie; legitymacja procesowa stron jest przesłanką materialną postępowania cywilnego; przesłanki materialne warunkują osiągnięcie celu, do którego zmierza to postępowanie i tym samym odnoszą się do przedmiotu postępowania, dotyczy strony powodowej i oznacza uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu; ustalenie istnienia legitymacji procesowej stron wpływa na rozstrzygnięcie co do istoty sprawy; w sprawie Sąd Apelacyjny błędnie stwierdził, że powstała szkoda, na którą oboje powodowie powołują się, nie stanowiła szkody powoda, co pozbawia go legitymacji czynnej i statusu powoda, a w konsekwencji skutkuje wydaniem wyroku oddalającego jego powództwo.

2) błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – dotyczących sposobu wykonywania badań technicznych przez uprawnionego diagnostę, w tym w zakresie ustalenia DMC pojazdu, poprzez przyjęcie obowiązywania normy prawnej dopuszczającej możliwość odstąpienia przez diagnostę od wykonania badania technicznego pojazdu, a dalej – konieczność ustalenia DMC pojazdu wyłącznie przez wyspecjalizowane jednostki w rodzaju ITS i PIMoT, gdy tymczasem brak jest na powyższe przepisów prawa materialnego, nie ma takiego prawnego obowiązku, a w zaskarżonych wyrokach Sądów Obu Instancji, w ich pisemnych uzasadnieniach nie wskazano przepisu statuującego normę tej treści, wywodząc jednak jej treść z twierdzeń opinii biegłego M…….. G………, gdy wyraża on stanowisko co do obowiązku właściciela pojazdu dostarczenia na badanie techniczne dokumentacji z ustaloną DMC pojazdu;
w powyższym zakresie Sąd Okręgowy, a za nim Sąd Apelacyjny nie oparły się na treści obowiązujących przepisów, ale na zeznaniach świadków i ich opiniach, w szczególności R………. F…….. i A….. R…………, tymczasem zeznania tych świadków są sprzeczne z obowiązującym przepisami prawa i z istotną częścią materiału dowodowego zebranego w sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia, że diagnoście R……… F…….. nie można zarzucić dopuszczenia się deliktu;

3) błędną wykładnię oraz błędne zastosowanie przepisów prawa materialnego – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – obowiązujących w zakresie obowiązków diagnostów uprawnionych do badań technicznych pojazdów samochodowych – w tym DMC ( dopuszczalnej masy całkowitej ) i działalności stacji kontroli pojazdów oraz obowiązków nadzoru nad tego rodzaju spoczywających na Starostwie Powiatowym w zakresie powierzonych mu kompetencji z zakresu administracji publicznej, w szczególności jednak :
– załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 21 kwietnia 2015 r. (poz. 776) ROZPORZĄDZENIEMINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, wydany na podstawie art. 81 ust. 15 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.);
– Dz. U. z 2015 r. poz. 305 Załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastrukturyi Rozwoju z dnia 30 stycznia 2015 r. (poz. 305) ROZPORZĄDZENIEMINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia,
poprzez wywiedzenie wbrew ich treści i prawidłowej wykładni uprawnienia diagnosty do odstąpienia od wykonania badania technicznego pojazdu, tymczasem na podstawie powołanych przepisów diagnosta ma obowiązek przystąpić do badania i ustalić w jego toku DMC pojazdu posługując się w tym zakresie wyposażeniem stacji spełniającym określone warunki, co do spełnienia, których odpowiedzialność spoczywa na prowadzącym ją – pozwany Ad. 1 – oraz sprawującym nadzór ramach powierzonych mu zadań – pozwany Ad. 2.

4) naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – poprzez wywiedzenie z treści art. 66 ust.4 pkt 6 u.o.r.d, że powódka – i każda osoba w takiej sytuacji, na podstawie tych przepisów – nie była uprawniona do dokonania zmian konstrukcyjnych w pojeździe, tymczasem uprawnienie takie przysługuje każdemu kto, jak powódka prowadzi działalność gospodarczą, również w zakresie ujętym w kodzie PKD 45.20.Z., które to okoliczności zostały dodatkowo potwierdzone złączonymi do akt sprawy przez powodów dowodami, na które powodowie wskazywali się w celu wykazania naruszenia prawa materialnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie :
– protokół przesłuchania świadka R………… F…… z dnia 02.04.2015r na KPP
w Nowej Soli w sprawie prowadzonego postępowania przez PR w Nowej Soli
o sygn. akt 1 Ds. 33/15;
– protokół przesłuchania świadka K………… K…………….z dnia 17.03.2015
na KPP w Nowej Soli w sprawie prowadzonego postępowania przez PR
w Nowej Soli o sygn. akt 1 Ds. 33/15,
– protokół kontroli nr KM 5421.13.2014 z dnia 05.11.2014r
– pisma Z…… -T………..z dnia 08.12.2014r.
– notatki służbowej Starostwa Powiatowego w Nowej Soli z dnia 08.10.2014 r.

5) naruszenie art. 415 kc, w zakresie roszczenia skierowanego wobec pozwanego d.1 oraz art. 417 § 2 kc, w zakresie roszczenia wobec pozwanego Ad.2, zarówno przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy, poprzez błędną wykładnię – wskazanych przepisów prawa materialnego i zastosowanie takiej ich wykładni, iż powodowie nie wykazali po stronie pozwanych – odpowiednio – winy i braku nadzoru, a dalej wysokości szkody oraz związku skutkowo – przyczynowego pomiędzy winą a powstałą szkodą, tymczasem powodowie zaoferowali logicznie powiązane i wzajemnie uzupełniające się dowody w postaci dokumentów ( w tym dołączonych do pozwu ), zeznań świadków, opinii, potwierdzających, że ze szkodą dla powodów – z naruszeniem przepisów prawa – przeprowadzone zostały trzykrotnie badania techniczne ich samochodu i ostatecznie pojazd ich nie uzyskał pozytywnego wyniku badań – co spowodowało niedopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, a w konsekwencji bankructwo działalności gospodarczej powódki;

II. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności :

1) naruszenie przez Sąd Odwoławczy przepisów postępowania cywilnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez ich niezastosowanie a to art. 379 pkt 5 kpc w zw. z art. 378 § 1 kpc, art. 391§ 1 kpc dotyczących nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie powodów możności obrony swych praw przed Sądem I Instancji, w szczególności poprzez takie jej prowadzenie, że strona powodowa pozbawiona została, albo w znacznym stopniu ograniczono możliwość, dowodzenia zasadności swojego roszczenia, poprzez pominięcie na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2021 r. wniosku dowodowego o bezpośrednie przesłuchanie świadków K……….. K…………….. i J………. G………….., które to dowody gdyby zostały przeprowadzone [ niezasadne zastosowanie art. 235.2 § 1. 2) i 5) kpc ] zgodnie z wnioskiem powodów to potwierdziłyby fakt bezprawności działania diagnosty pozwanego Ad 1, nadzorowanych przez pozwanego Ad 2, wysokość szkody powodów oraz zachodzący pomiędzy nimi związek przyczynowy;

2) naruszenie art. 232 k.p.c. w zw. z art. 235.2 § 1 pkt 5 oraz w zw. z art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc poprzez wydanie przez Sąd Okręgowy w Zielonej Górze na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2021 r. postanowienia o pominięciu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania K…………. K…………… – Naczelnik Wydziału Komunikacji w N…… S…… i J……. G…………. – rzeczoznawcy na okoliczność wcześniej zgłoszone oraz dostatecznie niewyjaśnione, poprzez błędne uznanie, że wniosek ten zmierza jedynie do przedłużenia postępowania, tymczasem został prawidłowo wniesiony wraz z pozwem już w 2017 r., powodowie wniosek ten konsekwentnie podtrzymywali, bezpośrednie przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków dotyczyć miało okoliczności mających istotne znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, a sporne okoliczności nie zostały jeszcze dostatecznie wyjaśnione; powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy;
nadto ramach tej samej podstawy, poprzez oparcie wyroku na dowodach przeprowadzonych z naruszeniem zasady bezpośredniości, wyrażające się w zastąpieniu zeznań świadków K……… K…………….. i J…….. G…………. pisemnymi zeznaniami z protokołu przesłuchania świadków w innej sprawie – sygn. akt I C 384/18 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze, co do innych faktów, jakie miały miejsce w lipcu 2017 r., podczas gdy wnioskowane dowody z zeznań świadków dotyczyły okresu 2014 – 2015 r., co do okoliczności szczegółowo wskazanych przez powodów we wniosku i mających istotne znaczenie rozstrzygnięcia sprawy; fakty co do, których mieli zostać bezpośrednio przesłuchani świadkowie wskazane zostały przez powoda I. Ś……. i odnotowano je w protokole rozprawy z dnia 12 grudnia 2019 r.;
w postępowaniu cywilnym obowiązuje zasada bezpośredniości, zgodnie z którą postępowanie dowodowe powinno odbywać się przed sądem orzekającym. Bezpośredni kontakt sądu orzekającego z dowodami pozwala na pełniejszą ich ocenę i poczynienie spostrzeżeń, które mogą być przydatne przy ocenie tych dowodów. Jest to szczególnie istotne przy dowodach z zeznań świadków. Ważne jest bowiem nie tylko, co świadkowie zeznają, ale także – w jaki sposób to robią. Jeśli świadek mówi niepewnie, zmienia zdanie, nie chce odpowiadać wprost na zadane mu pytania, może to – w połączeniu z innymi dowodami – świadczyć o braku jego wiarygodności. Spostrzeżenia sądu dotyczące zachowania świadka powinny zostać zamieszczone w protokole rozprawy. W okolicznościach sprawy w sposób nieuzasadniony zaniechano wskazanych powyżej czynności, co negatywnie wpłynęło dla powodów na wynik sprawy;

3) naruszenie art. 227 k.p.c. w zw. z art. 235.2 § 2.5 k.p.c oraz w zw. z art. 205.12 § 2 k.p.c. oraz naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, poprzez nieuzasadnione pominięcie zgłoszonych prawidłowo dowodów, a wymienionych w piśmie procesowym powoda z dnia 26 kwietnia 2021 r., na okoliczność złożonych zeznań przez świadków R……. F……., J……. G……….. oraz K……. K…………… w postępowaniu Prokuratury Rejonowej w Nowej Soli pod sygn. akt 1 Ds. 33/15 oraz innych dokumentów wymienionych w piśmie, podczas gdy dowody te dotyczą okoliczności mających dla sprawy istotne znaczenie, w szczególności co do winy diagnostów oraz błędnego trybu postępowania zastosowanego wobec powodów przy badaniach technicznych ich pojazdu, a treści w nich zawarte stanowią dowód na poparcie twierdzeń powodów w pozwie, w szczególności co do niedopełnienia obowiązków przez R……….. F…….; przeprowadzenie tych dowodów w sposób definitywny prowadzić miało do wykazania podstaw odpowiedzialności pozwanych Ad.1 i Ad.2 wg wskazanych powyżej podstaw odpowiedzialności; powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy;

4) naruszenie art. 322 kpc oraz ar t. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc poprzez błędną wykładnię w okolicznościach sprawy poprzez uznanie, że koniecznym do zastosowanie tej instytucji było aby powodowie przedłożyli jeszcze bardziej szczegółowe dowody, gdy tymczasem zaoferowane przez nich w sprawie i w jej okolicznościach dowody spełniały kryteria zastosowania przepisu, w szczególności z uwagi na to, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione; powyższe podniesione zostało w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy;
powodowie przedłożyli w sprawie podsumowanie księgi przychodów 2014-2016 r. ( szt. 3), umowy nr CI-7001-06/IK/14 z dnia 14 czerwca 2014 r. z akt Starostwa Powiatowego – Urzędu Pracy w Nowej Soli, nadto ze złożonych przez powodów na rozprawie w dniu 20 maja 2021 r. zeznań wynika wysokość szkody i żądania jej wyrównania, w wypadku – jak uznały to Sądy Obi Instancji – zakwestionowania tych wykazów i informacji, uzasadnione zastosowanie powinna znaleźć instytucja z art. 322 kpc – zasądzenie odpowiedniej sumy według swojej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy;
zgodnie z poglądem judykatury przy stosowaniu art. 322 k.p.c. trudno jest wymagać dokładnego ustalenia wysokości odszkodowania, ponieważ właśnie na tym polega istota problemu, że przepis ten jest stosowany dlatego, że ścisłe udowodnienie wysokości szkody jest niemożliwe lub nader utrudnione ( I ACa 245/20, Przesłanki zastosowania art. 322 k.p.c. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, LEX nr 3345211 – wyrok z dnia 7 września 2021 r.).

5) naruszenie art. 5 § 1 kpc w zw. z art. 212 kpc oraz art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, w ten sposób, że w uzasadnieniach wyroków Sądów Obu Instancji zawarte są zarzuty pod adresem powodów i liczne wskazania co do powinności stosowania zasad prawidłowego postępowania w celu wykazania swego interesu prawnego i należytego prowadzenia sprawy, jednak ze strony Sądu zarówno I jak i II Instancji brak jest działań, do których w judykaturze są zobowiązane z mocy art. 5 kc, a to zgodnie z brzmieniem przepisu – w razie uzasadnionej potrzeby sąd może udzielić stronom i uczestnikom postępowania występującym w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, rzecznika patentowego lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych; pomimo zaistnienia takich okoliczności jak opisane w tej normie, powodowie nie uzyskali żadnych pouczeń przydatnych w prowadzeniu sprawy, co niewątpliwie miało wpływ na wynik sprawy, gdyż roszczenia ich zostały uznane za bezzasadne;
III USK 275/21, Uzasadniona potrzeba udzielenia pouczeń – Postanowienie Sądu Najwyższego LEX nr 3417628 – postanowienie z dnia 22 września 2021 r.
W razie uzasadnionej potrzeby sąd (art. 5 k.p.c.) albo przewodniczący posiedzenia ( art. 212 § 2 k.p.c.) mają możliwość udzielania stronom działającym osobiście w postępowaniu pouczeń co do czynności procesowych. Interwencja powinna mieć miejsce w razie zaistnienia „uzasadnionej potrzeby”. Uzasadniona potrzeba udzielenia pouczeń występuje wówczas, gdy w procesie czynności procesowe podejmuje osoba nieporadna lub niemająca dostatecznej znajomości prawa, gdyż wówczas udzielenie pouczenia ma zapobiec nierówności między podmiotami postępowania;

6) naruszenie art. 243.2 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez nie odniesienie się do dowodu z dokumentu znajdującego się w aktach Sądu I instancji pod sygn. akt I C 384/18 tj. – zastrzeżenia pisemne powoda do opinii biegłego sądowego M……. G……… z dnia 14 lipca 2020 r. oraz zeznań świadka J….. S…… złożonych na rozprawie w dniu 18 września 2019 r. w innej sprawie, w sytuacji, gdy Sąd Okręgowy nie wydał postanowienia o pominięciu tych dowodów, ale również nie odniósł się do ich treści, choć są one istotne dla rozstrzygnięcia sprawy wykazując szkodę powodów, winę pozwanych sprawców i łączący je związek przyczynowy; powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy;

7) naruszenie przepisów prawa procesowego, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to jest naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, polegające na przyjęciu przez Sąd II Instancji za własne ustaleń ( s. 2 uzasadnienia ) faktycznych Sądu Okręgowego w Zielonej Górze bez istotnych merytorycznych i samodzielnych zważeń, w sytuacji, gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim – tak jak je sformułowano w apelacji – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i naruszenie art. 233 kpc, a więc dowolności w ich ocenie, co skutkowało tym, że wobec zastosowanego sui generis automatyzmu przy kontroli ocen oraz ustaleń Sądu I Instancji, zarzuty apelacyjne nie zostały rozpoznane co do istoty;

8) nierozpoznanie istoty sprawy przez Sądy Obu Instancji – art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc, co sprowadza się do zaniechania ustalenia w toku postępowania rzeczywistego przedmiotu sprawy i postępowania, w szczególności jednak poprzez błędne uznanie przez Sądy Obu Instancji, że strona powodowa w stosunku do każdego z pozwanych ( Ad. 1 i Ad. 2 ), nie przedstawiła dowodów wykazujących podstawy odpowiedzialności każdego z nich osobno, a to w stosunku do pozwanej O…… S…… Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w N……. S….. podstaw wynikających z art. 415 kc, a w stosunku do pozwanego Powiatu Nowosolskiego z art. 417 § 2 kc; tymczasem dowody zaoferowane przez powodów w toku sprawy i załączone pozwu, wykazały dostatecznie wszystkie niezbędne elementy konstrukcji odpowiedzialności pozwanych opartej na delikcie ( Ad.1 ) oraz w zakresie wykonywania władzy publicznej ( Ad. 2 );

9) naruszenie przez sądy obu instancji prawa materialnego, w związku z przepisami prawa procesowego, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to zasad współżycia społecznego – art. 5 kc w związku z art. 6 kc, 217 § 1,2,3 kpc ( prekluzja ), 232 kpc ( kontradyktoryjność ) w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc, które z jednej strony nakładają na stronę obowiązek dowodzenia ( zgodnie z zasadą ciężaru dowodu ) pod rygorem negatywnych konsekwencji w wypadku zaniechania tych obowiązków, a z drugiej strony poprzez sposób procedowania w sprawie przez sądy obu instancji ( wskazany i opisany powyżej w zarzutach ) arbitralnie pozbawiono możności obrony przez stronę powodową swych praw lub co najmniej ograniczono, w szczególności poprzez prowadzenie postępowania jak w n/n sprawie, a w tym poprzez pominięcie wniosków dowodowych strony powodowej, z uzasadnieniem tego kroku przez Sąd Apelacyjny ( str. 26 uzasadnienia ), jakoby przeprowadzenie zawnioskowanego dowodu przez Sąd I Instancji nie miałoby znaczenia dla wyniku sprawy ( pomimo jego nieprzeprowadzenia dowodu wyprowadzenie a priori wniosku co do jego wyniku ), a nadto – w sytuacji, gdy powodowie występowali samodzielnie i bez pomocy fachowego pełnomocnika, nie udzielono im należytego pouczenia co do konsekwencji przedsiębranych działań prawnych i ewentualnych zaniechań, a to w celu wyrównania szans wobec pozwanych, którzy reprezentowani byli przez zawodowych pełnomocników.

Wskazując na powyższe na podstawie art. 398.4 § 1, 2, 3 kpc oraz 398.15 § 1 kpc wnoszę o :
1) przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 398.9 § 1 pkt 4 kpc, wobec uznania, iż powyższa skarga – wobec ilości i rodzaju podnoszonych zarzutów oraz wykazanych wad skarżonych orzeczeń, jest oczywiście uzasadniona, a wyrok – Sądu Apelacyjnego oraz poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z powołanych przyczyn nie mogą się ostać w dotychczasowej postaci w obiegu prawnym;
a w nadto zakresie uzasadnienia przyjęcia skargi do rozpoznania na podstawie art. 398.4 § 2 kpc wnoszę dodatkowo na podstawie art. 398.9 § 1 pkt 3) kpc o jej przyjęcie, gdyż zachodzi nieważność postępowania ( II pkt 1 zarzutów skargi kasacyjnej ).

2) uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, I Wydziału Cywilnego i Własności Intelektualnej z dnia z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie pod sygn. akt I A Ca 843/ 21 w całości, jak również poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 31 maja 2021 r. sygn. akt I C 285/17 r. w całości, w przypadku stwierdzenia podstaw – przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi w innym składzie;

3) na podstawie art. 388 § 1 kpc wnoszę o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu do czasu zakończenia postępowania kasacyjnego, a także wstrzymanie wykonania orzeczenia Sądu I Instancji, albowiem na skutek wykonania każdego z orzeczeń stronie powodowej grozi niepowetowana szkoda, w szczególności w zakresie kosztów sądowych związanych z postępowaniem.

4) orzeczenie o kosztach postępowania i zastępstwa procesowego wg norm przepisanych;
a nadto :
5) wnoszę o zwolnienie powodów od ponoszenia kosztu wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, albowiem nie są w stanie go ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie oraz swojej rodziny, w rozumieniu możliwości zaspokojenia najbardziej elementarnych potrzeb; załącza się osobisty wniosek i oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania złożony na obowiązującym formularzu sądowym przez każdego z powodów osobno; ponadto pozwani powołują się, że ich sytuacja majątkowa i osobista nie uległa poprawie, aktualne pozostają okoliczności powołane wcześniej we wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wpisu od apelacji i wykazane załączonymi dokumentami, stanowiące podstawę wydania postanowienia Sądu Okręgowego o zwolnieniu powodów od kosztów sądowych co do opłaty sądowej od wniesienia apelacji, a wcześniej wniesienia pozwu; obecnie powodowie z powołaniem się na powyższe podstawy i okoliczności, podtrzymują je i wnoszą o zwolnienie od ponoszenia kosztu wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Wydział I Cywilny w Zielonej Górz wyrokiem z dnia 31 maja 2021 r. w sprawie pod sygn. akt I C 285/ 17 oddalił powództwo powodów M……….. i I……….. Ś……. przeciwko pozwanym Ad.1/ O……. S……… spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w N……. S….. oraz Ad.2/ Powiatowi ………… o zapłatę oraz orzekł o kosztach postępowania, a Sąd Apelacyjny w Poznaniu, I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej wyrokiem z dnia 9 grudnia 2022 r. oddalił apelację osobistą powodów od tego rozstrzygnięcia i obciążył ich kosztami postępowania.

Orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu oraz poprzedzające je orzeczenie Sądu Okręgowego w Zielonej Górze nie są zasadne i zapadły z naruszeniem zasad i przepisów prawa powołanych w skardze kasacyjnej.
I.
W szczególności jednak z naruszeniem prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie :

1) naruszenie przepisów i instytucji prawa materialnego poprzez zakwestionowanie przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu legitymacji czynnej I………. Ś……. i jego statusu jako powoda w sprawie, poprzez pominięcie, że szkoda jakiej wyrównania powodowie domagali się w procesie, co do zasady dotyczy obojga powodów jako małżonków, w których relacji majątkowej istnieje wspólność majątkowa małżeńska – art. 31 KRiO; w skutek działania pozwanych oboje małżonkowie ponieśli szkodę, a nie wyłącznie tylko powódka M……… Ś……. z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą; w okolicznościach sprawy powodowie wspólnie podjęli się przedsięwzięcia związanego z zakupem samochodu Nissan Cabstar i ponieśli w tym celu wydatki, jak również w skutek i w związku z działaniami pozwanych, odnieśli szkodę. Zarówno zakupu pojazdu jak i jego adaptacji małżonkowie dokonali wspólnie za zaoszczędzone wspólnie pieniądze, a jedynie w części z dotacji uzyskanej przez powódkę. Ze sposobu sformułowania żądania wynika również, że obejmuje ono zadośćuczynienie w kwocie 50.000,00 zł wraz z odsetkami, której to kwoty powodowie domagali się wspólnie, co nie było kwestionowane w toku sprawy, ani dociekane przez Sądy Orzekające ani w trybie art. 5 kpc, ani poprzez wezwanie do sprecyzowania.
Legitymacja procesowa stanowi uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie; legitymacja procesowa stron jest przesłanką materialną postępowania cywilnego; przesłanki materialne warunkują osiągnięcie celu, do którego zmierza to postępowanie i tym samym odnoszą się do przedmiotu postępowania, dotyczy strony powodowej i oznacza uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu; ustalenie istnienia legitymacji procesowej stron wpływa na rozstrzygnięcie co do istoty sprawy; w sprawie Sąd Apelacyjny błędnie stwierdził, że powstała szkoda, na którą oboje powodowie powołują się, nie stanowiła szkody powoda, co pozbawia go legitymacji czynnej i statusu powoda, a w konsekwencji skutkuje wydaniem wyroku oddalającego jego powództwo.

2) błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – dotyczących sposobu wykonywania badań technicznych przez uprawnionego diagnostę, w tym w zakresie ustalenia DMC pojazdu, poprzez przyjęcie obowiązywania normy prawnej dopuszczającej możliwość odstąpienia przez diagnostę od wykonania badania technicznego pojazdu, a dalej – konieczność ustalenia DMC pojazdu wyłącznie przez wyspecjalizowane jednostki w rodzaju ITS i PIMoT, gdy tymczasem brak jest na powyższe przepisów prawa materialnego, nie ma takiego prawnego obowiązku, a w zaskarżonych wyrokach Sądów Obu Instancji, w ich pisemnych uzasadnieniach nie wskazano przepisu statuującego normę tej treści, wywodząc jednak jej treść z twierdzeń opinii biegłego M……. G………., gdy wyraża on stanowisko co do obowiązku właściciela pojazdu dostarczenia na badanie techniczne dokumentacji z ustaloną DMC pojazdu.
W powyższym zakresie Sąd Okręgowy, a za nim Sąd Apelacyjny nie oparły się na treści obowiązujących przepisów, ale na zeznaniach świadków i ich opiniach, w szczególności R…….. F……. i A……. R………, tymczasem zeznania tych świadków są sprzeczne z obowiązującym przepisami prawa i z istotną częścią materiału dowodowego zebranego w sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia, że diagnoście R………. F…….. nie można zarzucić dopuszczenia się deliktu;
Tymczasem uprawnienia Okręgowej Stacji Kontroli pojazdów (OSKP) i zatrudnionych tam diagnostów określają przepisy – art. 81 ust 1 pkt 2b Ustawy p.r.d. (Dz. U. z 1997 Nr 98 poz. 602 ze zm.), a nie diagnosta, rzeczoznawca lub biegły sądowy; uprawnienia i obowiązki diagnosty do ustalania nowych danych technicznych pojazdu w tym DMC określa
§ 3 ust.1 pkt 5 Rozporządzenia (Dz. U. z 2015r poz. 776).
Wbrew stanowisku Sądów w sprawie powódka była uprawniona do zmian technicznych pojazdu ( str. 15 i 27 uzasadnienia.), co wynika z art. 6 ust. 1 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807 ze zm.), a nadto potwierdzono wydrukiem z CEIDG na okoliczność, że powódka prowadziła działalność gospodarczą jako uprawniony przedsiębiorca wg kodu PKD 45.20.Z (dołączony do apelacji z 17.08.2021 r., a nadto dowód dołączony do pisma do Sądu Apelacyjnego z dnia 30.03.2022 r. w postaci zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej I………. Ś……… z dnia 15.07.2008 r..
Zgodnie z regulacjami w tym zakresie zmian konstrukcyjnych pojazdu może dokonać tylko warsztat, posiadający zgodnie z rozporządzeniem RM z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. nr 251 z dnia 31 grudnia 2007 r.poz. 1885) kod działalności gospodarczej PKD 45.20.Z (konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). Co oczywiste przepisy prawa materialnego nie nakładają obowiązku wykonywania prac osobiście przez właściciela/przedsiębiorcę. W sprawie zmiany techniczne i konstrukcyjne zostały wykonane zgodnie z przepisami prawa i potwierdzone opinią rzeczoznawcy J. G………… oraz zaświadczeniem uprawnionego diagnosty (dowody w aktach sprawy), nadto – należy dodać – ustawodawca nie ogranicza prawa do nieodpłatnej pomocy w prowadzeniu działalności przez współmałżonka jak miało to miejsce w sprawie. Przepisy szczegółowe do ustawy PRD ( prawo o ruchu drogowy ) nie stawiają wymogu aby uprawniony przedsiębiorca posiadał („wyspecyfikowane uprawnienia”) certyfikaty lub koncesje do dokonywania zmian technicznych i konstrukcyjnych pojazdów. Dlatego też w przedmiotowej sprawie powodowie nie mieli obowiązku udowadniać, „…że diagności pozwanej spółki posiadali uprawnienia rzeczoznawcy samochodowego, a stacja dysponowała sprzętem pozwalającym na jego wykonanie” (…) – str. 28 uzasadnienia wyroku.
Dowody na zawinienie diagnostów zostały obszernie przedstawione w pozwie, apelacji i pismach procesowych, a w szczególności jednak :
– zaświadczenie z dnia 7.07.204r jako dowód w aktach sprawy na poświadczenie nieprawdy co do rzeczywistych mas oraz stanu technicznego badanego pojazdu i wydanie zaświadczenia w którym diagnosta poświadcza nieprawdę w dokumencie urzędowym ( wydane z naruszeniem § 2 ust 1 pkt 1a Rozporządzenia ws. badań techn. oraz art. 271 § 1 k.k.)
– zaświadczenie z dnia 14.10.2014r jako dowód na poświadczenie nieprawdy co do rzeczywistych mas pojazdu oraz stanu technicznego badanego pojazdu i wydanie zaświadczenia poświadczającego nieprawdę ( z naruszeniem art. 84 ust. 3 pkt. 1 i 2 . Ustawy p.r.d. w zw. z § 2 ust 1 pkt. 1a oraz § 3 ust 1 pkt 5 Rozporządzenia ws. badań tech., art. 271 § 1 k.k. (art. 244§2 k.p.c.).

– zaświadczenie z dnia 8.07.2015r. jako dowód na poświadczenie nieprawdy co do rodzaju badanego pojazdu, rodzaju badania oraz oceny stanu technicznego badanego pojazdu. Wydane zaświadczenie poświadcza nieprawdę w dokumencie urzędowym.- naruszenie art. 84 ust. 3 pkt.1 Ustawy p.r.d. w zw. z § 2 ust 1 pkt. 1a oraz § 3 ust 1 pkt 5 Rozporządzenia ws. badań techn., art. 271 § 1 k.k. (art. 244§2 k.p.c.).
Na w/w badanie został przedstawiony samochód po zmianach technicznych w 2014 r. z ciężarowego na specjalny bar/sklep, a nie samochód ciężarowy przystosowany do przewożenia ładunków. Zatem badanie techniczne samochodu w 2015 r. winno obejmować badanie połączone (okresowe i dodatkowe) wg § 3 ust 1 pkt 5 Rozporządzenia ws. badań techn.
Obowiązek diagnosty określenia rodzaju badanego pojazdu oraz wyboru rodzaju badania winno nastąpić w oparciu o przepisy § 2 ust 1 pkt. 1a Rozporządzenia ws. badań techn.

3) błędną wykładnię oraz błędne zastosowanie przepisów prawa materialnego – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – obowiązujących w zakresie obowiązków diagnostów uprawnionych do badań technicznych pojazdów samochodowych – w tym DMC (dopuszczalnej masy całkowitej) i działalności stacji kontroli pojazdów oraz obowiązków nadzoru nad tego rodzaju spoczywających na Starostwie Powiatowym w zakresie powierzonych mu kompetencji z zakresu administracji publicznej, w szczególności jednak :
– załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 21 kwietnia 2015 r. (poz. 776) ROZPORZĄDZENIEMINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, wydany na podstawie art. 81 ust. 15 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.);
– Dz. U. z 2015 r. poz. 305 Załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastrukturyi Rozwoju z dnia 30 stycznia 2015 r. (poz. 305) ROZPORZĄDZENIEMINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia,
– wyposażenie stacji (OSKP) reguluje art. 83 ust. 3 pkt. 4 ustawy p.r.d. – stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który posiada wyposażenie kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań (szczegółowe warunki przeprowadzania badań technicznych pojazdów określa: – dla okresowych badań tech. – załącznik nr 1 do rozporządzenia, – dla dodatkowych badań tech. – załącznik nr 2 do rozporządzenia),
– uprawnienia i obowiązki nadzorcze starostów określa Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997r nr 98 poz. 602 ze zm.), a w szczególności art. 83b oraz art. 84 Ustawy,
– uprawnienia OSKP ustala Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997 Nr 98 poz. 602 ze zm.) w art. 81, art. 83, poprzez wywiedzenie wbrew treści i prawidłowej wykładni powyższych przepisów uprawnienia diagnosty do odstąpienia od wykonania badania technicznego pojazdu, tymczasem na podstawie powołanych przepisów diagnosta ma obowiązek przystąpić do badania i ustalić w jego toku DMC pojazdu posługując się w tym zakresie wyposażeniem stacji spełniającym określone warunki, co do spełnienia, których odpowiedzialność spoczywa na prowadzącym ją – pozwany Ad. 1 – oraz sprawującym nadzór ramach powierzonych mu zadań – pozwany Ad. 2.; odpowiednio znajduje tu zastosowanie argumentacja zawarta powyżej w pkt 2).

W świetle powyższego dowód rejestracyjny lub inny równoważny dokument nie stanowi podstawy do określania danych technicznych pojazdu podczas badania technicznego samochodu. Na podstawie § 2 ust.1 pkt. 1a rozporządzenia w sprawie badań technicznych pojazdów (…) zakres okresowego badania technicznego pojazdu „obejmuje ustalenie i porównanie zgodności faktycznych danych pojazdu z danymi zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie”. Zatem, tylko ustalenie faktycznych danych technicznych pojazdu podczas badania technicznego pojazdu – do których należy przystąpić – zwalnia diagnostę od ryzyka zarzutu naruszenia prawa – tj. art. 84 ust. 3 pkt. 1 i 2 . Ustawy p.r.d. oraz art. art. 271 § 1 k.k. ( w zw. z art. 244 § 2 k.p.c.).
Odpowiednie zastosowanie znajduje tu uchwała Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2012 r.(II GPS 2/11) – Zakres i sposób wykonywania badań technicznych określają przepisy wykonawcze do ustawy – Prawo o ruchu drogowym, a zatem sytuacja określona w art. 84 ust. 3 pkt 1 tej ustawy powstanie wówczas, gdy badanie techniczne zostało przeprowadzone z naruszeniem norm określonych w tych przepisach.

4) naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie – przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy – poprzez wywiedzenie z treści art. 66 ust.4 pkt 6 u.o.r.d, że powódka – i każda osoba w takiej sytuacji, na podstawie tych przepisów – nie była uprawniona do dokonania zmian konstrukcyjnych w pojeździe, tymczasem uprawnienie takie przysługuje każdemu kto, jak powódka prowadzi działalność gospodarczą, również w zakresie ujętym w kodzie PKD 45.20.Z., które to okoliczności zostały dodatkowo potwierdzone złączonymi do akt sprawy przez powodów dowodami, na które powodowie wskazywali w celu wykazania naruszenia prawa materialnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie :
– protokół przesłuchania świadka R……… F……. z dnia 02.04.2015r na KPP
w N……. S…. w sprawie prowadzonego postępowania przez PR w Nowej Soli
o sygn. akt 1 Ds. 33/15;
– protokół przesłuchania świadka K………. K………. z dnia 17.03.2015
na KPP w Nowej Soli w sprawie prowadzonego postępowania przez PR
w Nowej Soli o sygn. akt 1 Ds. 33/15,
– protokół kontroli nr KM 5421.13.2014 z dnia 05.11.2014r
– pisma Z….. –T…….. z dnia 08.12.2014r.
– notatki służbowej Starostwa Powiatowego w Nowej Soli z dnia 08.10.2014 r.

5) naruszenie art. 415 kc, w zakresie roszczenia skierowanego wobec pozwanego Ad.1 oraz art. 417 § 2 kc, w zakresie roszczenia wobec pozwanego Ad.2, zarówno przez Sąd Apelacyjny oraz poprzedzający go Sąd Okręgowy, poprzez błędną wykładnię – wskazanych przepisów prawa materialnego i zastosowanie takiej ich wykładni, iż powodowie nie wykazali po stronie pozwanych – odpowiednio – winy i braku nadzoru, a dalej wysokości szkody oraz związku skutkowo – przyczynowego pomiędzy winą a powstałą szkodą, tymczasem powodowie zaoferowali logicznie powiązane i wzajemnie uzupełniające się dowody w postaci dokumentów (w tym dołączonych do pozwu), zeznań świadków, opinii, potwierdzających, że ze szkodą dla powodów – z naruszeniem przepisów prawa – przeprowadzone zostały trzykrotnie badania techniczne ich samochodu i ostatecznie pojazd ich nie uzyskał pozytywnego wyniku badań – co spowodowało niedopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, a w konsekwencji bankructwo działalności gospodarczej powódki.
Tymczasem w sprawie organ nadzoru – Starostwo Powiatowe miał pełną wiedzę o nieprawidłowościach w trakcie badań przeprowadzanych przez diagnostów w OSKP. Działania organu były pozorne, nieefektywne i obnażają niekompetencję i naruszenia prawa przez pracowników organu.
Naczelnik Wydziału K……………. K………… upoważniony przez Starostę do wykonywania kontroli stacji kontroli pojazdów i prowadzenia czynności z zakresu kontroli prawidłowości wykonywania badań technicznych pojazdów, nie posiadał kwalifikacji zawodowych do wykonywania powierzonych zadań.
Przejawem braku prawidłowego ustawowego nadzoru było niedopełnienie obowiązków lub przekroczenia uprawnień funkcjonariusza publicznego, naruszeń prawa administracyjnego i przepisów Ustawy p.r.d. i innych, które jako nieuchronny skutek prowadziło do wyłączenia z użytkowania pojazdu powodów aż do dnia dzisiejszego. Niezależnie od prognozy co do efektów i zasadności planowanej działalności gospodarczej powódki, taka działalność została udaremniona przez niezgodne z prawem działania pozwanych Ad. 1 i Ad.2. Niezależnie również od planowanej działalności gospodarczej powódki, powodowie utracili faktyczną możliwość użytkowania pojazdu, a nawet nie mogą go sprzedać ani wydzierżawić.

II.
Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności :
1) naruszenie przez Sąd Odwoławczy przepisów postępowania cywilnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez ich niezastosowanie a to art. 379 pkt 5 kpc w zw. z art. 378 § 1 kpc, art. 391§ 1 kpc dotyczących nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie powodów możności obrony swych praw przed Sądem I Instancji, w szczególności poprzez takie jej prowadzenie, że strona powodowa pozbawiona została, albo w znacznym stopniu ograniczono możliwość, dowodzenia zasadności swojego roszczenia, poprzez pominięcie na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2021 r. wniosku dowodowego o bezpośrednie przesłuchanie świadków K………… K…………… i J……… G……………, które to dowody gdyby zostały przeprowadzone [ niezasadne zastosowanie art. 235.2 § 1. 2) i 5) kpc ] zgodnie z wnioskiem powodów to potwierdziłyby fakt bezprawności działania diagnosty pozwanego Ad 1, nadzorowanych przez pozwanego Ad 2, wysokość szkody powodów oraz zachodzący pomiędzy nimi związek przyczynowy.

2) naruszenie art. 232 k.p.c. w zw. z art. 235.2 § 1 pkt 5 oraz w zw. z art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc poprzez wydanie przez Sąd Okręgowy w Zielonej Górze na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2021 r. postanowienia o pominięciu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania K………. K…………… – Naczelnik Wydziału Komunikacji w N……. S…… i J……. G………… – rzeczoznawcy na okoliczność wcześniej zgłoszone oraz dostatecznie niewyjaśnione, poprzez błędne uznanie, że wniosek ten zmierza jedynie do przedłużenia postępowania, tymczasem został prawidłowo wniesiony wraz z pozwem już w 2017 r., powodowie wniosek ten konsekwentnie podtrzymywali, bezpośrednie przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków dotyczyć miało okoliczności mających istotne znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, a sporne okoliczności nie zostały jeszcze dostatecznie wyjaśnione; powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy.
Nadto ramach tej samej podstawy, poprzez oparcie wyroku na dowodach przeprowadzonych z naruszeniem zasady bezpośredniości, wyrażające się w zastąpieniu zeznań świadków K………. K………… i J………. G………… pisemnymi zeznaniami z protokołu przesłuchania świadków w innej sprawie – sygn. akt I C 384/18 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze, co do innych faktów, jakie miały miejsce w lipcu 2017 r., podczas gdy wnioskowane dowody z zeznań świadków dotyczyły okresu 2014 – 2015 r., co do okoliczności szczegółowo wskazanych przez powodów we wniosku i mających istotne znaczenie rozstrzygnięcia sprawy; fakty co do, których mieli zostać bezpośrednio przesłuchani świadkowie wskazane zostały przez powoda I. Ś……… i odnotowano je w protokole rozprawy z dnia 12 grudnia 2019 r.

W postępowaniu cywilnym obowiązuje zasada bezpośredniości, zgodnie z którą postępowanie dowodowe powinno odbywać się przed sądem orzekającym. Bezpośredni kontakt sądu orzekającego z dowodami pozwala na pełniejszą ich ocenę i poczynienie spostrzeżeń, które mogą być przydatne przy ocenie tych dowodów. Jest to szczególnie istotne przy dowodach z zeznań świadków. Ważne jest bowiem nie tylko, co świadkowie zeznają, ale także – w jaki sposób to robią. Jeśli świadek mówi niepewnie, zmienia zdanie, nie chce odpowiadać wprost na zadane mu pytania, może to – w połączeniu z innymi dowodami – świadczyć o braku jego wiarygodności. Spostrzeżenia sądu dotyczące zachowania świadka powinny zostać zamieszczone w protokole rozprawy. W okolicznościach sprawy w sposób nieuzasadniony zaniechano wskazanych powyżej czynności, co negatywnie wpłynęło dla powodów na wynik sprawy.

3) naruszenie art. 227 k.p.c. w zw. z art. 235.2 § 2.5 k.p.c oraz w zw. z art. 205.12 § 2 k.p.c. oraz naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, poprzez nieuzasadnione pominięcie zgłoszonych prawidłowo dowodów, a wymienionych w piśmie procesowym powoda z dnia 26 kwietnia 2021 r., na okoliczność złożonych zeznań przez świadków R……… F……., J…….. G………. oraz K………… K………. w postępowaniu Prokuratury Rejonowej w Nowej Soli pod sygn. akt 1 Ds. 33/15 oraz innych dokumentów wymienionych w piśmie, podczas gdy dowody te dotyczą okoliczności mających dla sprawy istotne znaczenie, w szczególności co do winy diagnostów oraz błędnego trybu postępowania zastosowanego wobec powodów przy badaniach technicznych ich pojazdu, a treści w nich zawarte stanowią dowód na poparcie twierdzeń powodów w pozwie, w szczególności co do niedopełnienia obowiązków przez R……. F……; przeprowadzenie tych dowodów w sposób definitywny prowadzić miało do wykazania podstaw odpowiedzialności pozwanych Ad.1 i Ad.2 wg wskazanych powyżej podstaw odpowiedzialności;
powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy.
Zeznania świadka R……… F……… oraz A……. R……….. są nie tylko wewnętrznie sprzeczne, nadto są sprzeczne z dowodem urzędowym jaki R…….. F… wystawił w dniu 14.10.2014 r. – zaświadczenie z badania techn. pojazdu ( dowód urzędowy w rozumieniu art. 244 k.p.c.), który poświadczał nieprawdę, a więc jego treść była również sprzeczna z przepisami obowiązującego prawa materialnego i obowiązkami diagnosty.
W szczególności jednak z uwagi na następujące okoliczności sprawy :
– w dniu 15.09.2014r uprawniony diagnosta A. R……….. odmówił wykonania badania tj. nie wykonał czynności badania zgodnie z jego zakresem i sposobem;
– organ nadzoru nie wszczął postępowania administracyjnego w stosunku do diagnosty;
– w dniu 14.10.2014r uprawniony diagnosta przeprowadził badanie niezgodnie z jego sposobem i zakresem. Diagnosta poświadczył nieprawdziwe dane techniczne w dokumencie urzędowym. Organ umorzył postępowanie administracyjne w stosunku do diagnosty R. F…….;
– w dniu 8.10.2014r pracownicy organu poinformowali pozostałe stacje o sporze powodów z przedmiotową OSKP i „przypomnieli” przepisy tj. że diagnosta ma prawo żądać opinii rzeczoznawcy;
– w dniu 11.08.2015r. diagności odmówili dokończenia badania z dnia 8.07.2015 r., a o fakcie tym został powiadomiony organ nadzoru.
Odmowa wykonania badania jest naruszeniem prawa – art. 84 ust. 3 pkt. 1 Ustawy p.r.d., jak również bezczynności Starostwa Powiatowego jako organu nadzorującego z powodu braku wszczęcia postępowania administracyjnego o pozbawienie uprawnień diagnosty, co jest naruszeniem art. 231 §1 kk w zw. z art. 84 ust. 3 Ustawy p.r.d, natomiast obowiązek organu wszczęcia postępowania administracyjnego z urzędu znajduje podstawę w art. 7 k.p.a. w zw. z art. 84 ust. 3 Ustawy p.r.d.

4) naruszenie art. 322 kpc oraz ar t. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc poprzez błędną wykładnię w okolicznościach sprawy poprzez uznanie, że koniecznym do zastosowanie tej instytucji było aby powodowie przedłożyli jeszcze bardziej szczegółowe dowody, gdy tymczasem zaoferowane przez nich w sprawie i w jej okolicznościach dowody spełniały kryteria zastosowania przepisu, w szczególności z uwagi na to, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione; powyższe podniesione zostało w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy.
Powodowie przedłożyli w sprawie podsumowanie księgi przychodów 2014-2016 r. ( szt. 3), umowy nr CI-7001-06/IK/14 z dnia 14 czerwca 2014 r. z akt Starostwa Powiatowego – Urzędu Pracy w Nowej Soli, nadto ze złożonych przez powodów na rozprawie w dniu 20 maja 2021 r. zeznań wynika wysokość szkody i żądania jej wyrównania, w wypadku – jak uznały to Sądy Obu Instancji – zakwestionowania tych wykazów i informacji, uzasadnione zastosowanie powinna znaleźć instytucja z art. 322 kpc – zasądzenie odpowiedniej sumy według swojej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.
Zgodnie z poglądem judykatury przy stosowaniu art. 322 k.p.c. trudno jest wymagać dokładnego ustalenia wysokości odszkodowania, ponieważ właśnie na tym polega istota problemu, że przepis ten jest stosowany dlatego, że ścisłe udowodnienie wysokości szkody jest niemożliwe lub nader utrudnione ( I ACa 245/20, Przesłanki zastosowania art. 322 k.p.c. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, LEX nr 3345211 – wyrok z dnia 7 września 2021 r.).

5) naruszenie art. 5 § 1 kpc w zw. z art. 212 kpc oraz art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, w ten sposób, że w uzasadnieniach wyroków Sądów Obu Instancji zawarte są zarzuty pod adresem powodów i liczne wskazania co do powinności stosowania zasad prawidłowego postępowania w celu wykazania swego interesu prawnego i należytego prowadzenia sprawy, jednak ze strony Sądu zarówno I jak i II Instancji brak jest działań, do których w judykaturze są zobowiązane z mocy art. 5 kc, a to zgodnie z brzmieniem przepisu – w razie uzasadnionej potrzeby sąd może udzielić stronom i uczestnikom postępowania występującym w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, rzecznika patentowego lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych; pomimo zaistnienia takich okoliczności jak opisane w tej normie, powodowie nie uzyskali żadnych pouczeń przydatnych w prowadzeniu sprawy, co niewątpliwie miało wpływ na wynik sprawy, gdyż roszczenia ich zostały uznane za bezzasadne.
III USK 275/21, Uzasadniona potrzeba udzielenia pouczeń – Postanowienie Sądu Najwyższego LEX nr 3417628 – postanowienie z dnia 22 września 2021 r.
W razie uzasadnionej potrzeby sąd (art. 5 k.p.c.) albo przewodniczący posiedzenia ( art. 212 § 2 k.p.c.) mają możliwość udzielania stronom działającym osobiście w postępowaniu pouczeń co do czynności procesowych. Interwencja powinna mieć miejsce w razie zaistnienia „uzasadnionej potrzeby”. Uzasadniona potrzeba udzielenia pouczeń występuje wówczas, gdy w procesie czynności procesowe podejmuje osoba nieporadna lub niemająca dostatecznej znajomości prawa, gdyż wówczas udzielenie pouczenia ma zapobiec nierówności między podmiotami postępowania.

6) naruszenie art. 243.2 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez nie odniesienie się do dowodu z dokumentu znajdującego się w aktach Sądu I instancji pod sygn. akt I C 384/18 tj. – zastrzeżenia pisemne powoda do opinii biegłego sądowego M……. G……… z dnia 14 lipca 2020 r. oraz zeznań świadka J…… S….. złożonych na rozprawie w dniu 18 września 2019 r. w innej sprawie, w sytuacji, gdy Sąd Okręgowy nie wydał postanowienia o pominięciu tych dowodów, ale również nie odniósł się do ich treści, choć są one istotne dla rozstrzygnięcia sprawy wykazując szkodę powodów, winę pozwanych sprawców i łączący je związek przyczynowy; powyższe podniesione w apelacji powodów, pomimo zasadności, nie zostało uwzględnione w toku kontroli przez Sąd Apelacyjny odwoławczy.

7) naruszenie przepisów prawa procesowego, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to jest naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc i art. 382 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc, polegające na przyjęciu przez Sąd II Instancji za własne ustaleń ( s. 2 uzasadnienia ) faktycznych Sądu Okręgowego w Zielonej Górze bez istotnych merytorycznych i samodzielnych zważeń, w sytuacji, gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim – tak jak je sformułowano w apelacji – przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i naruszenie art. 233 kpc, a więc dowolności w ich ocenie, co skutkowało tym, że wobec zastosowanego sui generis automatyzmu przy kontroli ocen oraz ustaleń Sądu I Instancji, zarzuty apelacyjne nie zostały rozpoznane co do istoty.

8) nierozpoznanie istoty sprawy przez Sądy Obu Instancji – art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc, co sprowadza się do zaniechania ustalenia w toku postępowania rzeczywistego przedmiotu sprawy i postępowania, w szczególności jednak poprzez błędne uznanie przez Sądy Obu Instancji, że strona powodowa w stosunku do każdego z pozwanych ( Ad. 1 i Ad. 2 ), nie przedstawiła dowodów wykazujących podstawy odpowiedzialności każdego z nich osobno, a to w stosunku do pozwanej O…….. S…… Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w N….. S……. podstaw wynikających z art. 415 kc, a w stosunku do pozwanego Powiatu Nowosolskiego z art. 417 § 2 kc; tymczasem dowody zaoferowane przez powodów w toku sprawy i załączone pozwu, wykazały dostatecznie wszystkie niezbędne elementy konstrukcji odpowiedzialności pozwanych opartej na delikcie ( Ad.1 ) oraz w zakresie wykonywania władzy publicznej ( Ad. 2 ).

9) naruszenie przez sądy obu instancji prawa materialnego, w związku z przepisami prawa procesowego, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to zasad współżycia społecznego – art. 5 kc w związku z art. 6 kc, 217 § 1,2,3 kpc ( prekluzja ), 232 kpc ( kontradyktoryjność ) w zw. z art. 391 kpc oraz art. 378 § 1 kpc, które z jednej strony nakładają na stronę obowiązek dowodzenia (zgodnie z zasadą ciężaru dowodu) pod rygorem negatywnych konsekwencji w wypadku zaniechania tych obowiązków, a z drugiej strony poprzez sposób procedowania w sprawie przez sądy obu instancji (wskazany i opisany powyżej w zarzutach) arbitralnie pozbawiono możności obrony przez stronę powodową swych praw lub co najmniej ograniczono, w szczególności poprzez prowadzenie postępowania jak w n/n sprawie, a w tym poprzez pominięcie wniosków dowodowych strony powodowej, z uzasadnieniem tego kroku przez Sąd Apelacyjny ( str. 26 uzasadnienia ), jakoby przeprowadzenie zawnioskowanego dowodu przez Sąd I Instancji nie miałoby znaczenia dla wyniku sprawy (pomimo jego nieprzeprowadzenia dowodu wyprowadzenie a priori wniosku co do jego wyniku), a nadto – w sytuacji, gdy powodowie występowali samodzielnie i bez pomocy fachowego pełnomocnika, nie udzielono im należytego pouczenia co do konsekwencji przedsiębranych działań prawnych i ewentualnych zaniechań, a to w celu wyrównania szans wobec pozwanych, którzy reprezentowani byli przez zawodowych pełnomocników.
Na podstawie art. 388 § 1 kpc wnosi się o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu do czasu zakończenia postępowania kasacyjnego, a także wstrzymanie wykonania orzeczenia Sądu I Instancji, albowiem na skutek wykonania każdego z orzeczeń stronie powodowej grozi niepowetowana szkoda, w szczególności w zakresie kosztów sądowych związanych z postępowaniem.
Nadto wnosi się o zwolnienie powodów od ponoszenia kosztu wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, albowiem nie są w stanie go ponieść bez uszczerbku możliwości zaspokojenia najbardziej elementarnych potrzeb; załącza się osobisty wniosek i oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania złożony na obowiązującym formularzu sądowym przez każdego z powodów osobno; ponadto pozwani powołują się, że ich sytuacja majątkowa i osobista nie uległa poprawie, aktualne pozostają okoliczności powołane wcześniej we wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wpisu od apelacji i wykazane załączonymi dokumentami, stanowiące podstawę wydania postanowienia Sądu Okręgowego o zwolnieniu powodów od kosztów sądowych co do opłaty sądowej od wniesienia apelacji, a wcześniej wniesienia pozwu; obecnie powodowie z powołaniem się na powyższe podstawy i okoliczności, podtrzymują je i wnoszą o zwolnienie od ponoszenia kosztu wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.

Mając na uwadze powyższe skargę uznać należy za oczywiście uzasadnioną, dlatego też wnoszę jak na wstępie.

Załączniki :

1) 3 odpisy skargi kasacyjnej,
2) pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej,
3) wniosek powodów M…………. i I……….. Ś……… o zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych – wpisu od skargi kasacyjnej i oświadczenie o stanie majątkowym
na formularzu sądowym wraz dokumentami;

pełnomocnik