WIDEOREJESTRATOR I WPADKA WŁAŚCICIELA P-SKP

Kolejne pozbawienie uprawnień właściciela P-SKP, po wcześniejszym wyroku sądu karnego. Czyli jeszcze raz o roli wideorejestratora oraz o jakości naszego prawa administracyjnego.

24 października 2023 r. WSA w Poznaniu rozpatrywał tę sprawę ze skargi naszego kolegi M. K. na decyzję SKO z 22 maja 2023 r., w przedmiocie cofnięcia diagnoście samochodowemu uprawnień do wykonywania BT pojazdów na SKP.¹

Ta administracyjna sprawa zaczęła się, gdy 10.11.2017 roku do WK/starostwa (organu) wpłynęło postanowienie Prokuratury Rejonowej o zastosowaniu środka zapobiegawczego wobec naszego kolegi M. K., który był podejrzany o popełnienie przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 K.k. w postaci zawieszenia w wykonywaniu zawodu uprawnionego diagnosty samochodowego.

Następnie,

23.11.2020 r. Sąd Okręgowy w K. poinformował Starostę, że nie zakończyła się prawomocnie sprawa z oskarżenia przeciwko naszemu koledze M. K..

Następnie,

2.04.2021 r. Sąd Rejonowy w O. przekazał Staroście odpis orzeczenia z 29.03.2021 roku o uchyleniu wobec naszego kolegi (strony) środków zapobiegawczych:

• poręczenia majątkowego,

• zawieszenia w wykonywaniu zawodu uprawnionego diagnosty samochodowego.

Następnie,

14.01.2022 r. Starosta otrzymał z Sądu Okręgowego w K. nieprawomocny wyrok skazujący naszego kolegę M. K..

Następnie,

6.03.2023 r. wpłynął do organu odpis prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z 29.01.2021 r. sygn. III Ka […] zmieniający ww. wyrok w ten sposób, że wyeliminowano zaliczenie na poczet orzeczonego zakazu wykonywania zawodu uprawnionego diagnosty samochodowego na okres 3 lat okres stosowania wobec oskarżonego środka zapobiegawczego w postaci zawieszenia w wykonywaniu zawodu sformułowanie „do dnia 30 maja 2019 r.”, w pozostałym zakresie utrzymując zaskarżony wyrok w mocy.

Przestępstwa naszego kolegi zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takie samej sposobności, tj. w warunkach ciągu przestępstw za co wymierzono mu:

• jedną karę pozbawienia wolności w rozmiarze 1 roku,

• jedną karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych,

• wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 2 lat tytułem próby,

• orzeczono zakaz wykonywania zawodu diagnosty samochodowego uprawnionego do wykonywania BT pojazdów i urządzeń mechanicznych na okres 3 lat,

• na poczet orzeczonego zakazu wykonywania diagnosty zaliczono oskarżonemu okres stosowania wobec niego środka zapobiegawczego w postaci zawieszenia w wykonywaniu tego zawodu od 8 listopada 2017 r.

• zobowiązano oskarżonego do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby – ustnie bądź pisemnie raz na 4 miesiące.

Wobec powyższego decyzją z 3 kwietnia 2023 r. Starosta cofnął naszemu koledze M. K. (dalej: skarżący/strona) uprawnienia do wykonywania BT pojazdów, które posiadał od 17.09.2012 r.²

Naszemu koledze zarzucono działanie w celu uzyskania korzyści majątkowej oraz poświadczenie nieprawdy w 7 DR oraz rejestrze BT prowadzonych przez tę Podstawową SKP i zaświadczeniach o przeprowadzonych BT w dniu 23.08.2016 r., gdzie określił wynik BT jako „P”-pozytywny, podczas gdy w rzeczywistości ww. BT nie przeprowadził, pobierając za ich wykonanie przewidzianą opłatę.

Czyny te potwierdziły nagrania z obrazu bramy wjazdowej na Podstawową Stację Kontroli Pojazdów przy ul. […] w O. oraz zeznania świadków.

Odwołując się od powyższej decyzji Starosty nasz kolega argumentował, że był już przecież pozbawiony prawa do wykonywania zawodu w okresie 8.11.2017 r. – 29.01.2023 r., więc doszło w tym przypadku do naruszenie art. 2 Konstytucji RP w efekcie podwójnego ukarania za ten sam czyn (Ne bis in idem) i orzeczenie zakazu wykonywania zawodu mimo, że wskazany zakaz już skarżącego nie obejmował, a karę już odbył.

Ponadto, zdaniem naszego kolegi (skarżącego) przywołane przez Starostę (organ I instancji) orzecznictwo jest nieaktualne, a nadto niezgodne z art. 11 Prawa przedsiębiorców, który nakazuje w sprawie dotyczącej nałożenia na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenia lub odebrania uprawnień, rozstrzygać wątpliwości co do treści normy prawnej na korzyść przedsiębiorcy. Skarżący zaznaczył, że zarzucany mu czyn miał związek z prowadzoną przezeń działalnością gospodarczą pod nazwą M. M. K..

Nieuzasadnione jest więc aktualnie orzeczenie przez Starostę dalszego zakazu wykonywania BT na kolejny okres 5 lat, gdyż stanowiłoby ponowne karanie kolejną sankcją o tym samym charakterze. Ponowny zakaz jest więc nieaktualny i godzi w zasadę praworządności (art. 2 Konstytucji RP).

Nasz kolega dalej argumentował, że brzmienie art. 84 ust. 3 PoRD jest wątpliwe na gruncie Konstytucji, o czym świadczy wniesienie przez Rzecznika Praw Obywatelskich skargi o stwierdzenie niekonstytucyjności tego przepisu, jako naruszającego art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

SKO decyzją z 22 maja 2023 r., po rozpoznaniu ww. odwołania tradycyjnie (?) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję urzędników WK/starostwa.

Nasz kolega M. K. Wniósł skargę do WSA w Poznaniu, argumentując podobnie jak wcześniej do SKO.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z prawem. A to oznacza, że nasz kolega i jednocześnie właściciel tej SKP po raz kolejny przegrał swoją sprawę.

Pisząc o tym mam nadzieję, że nasz kolega nie podda się – jak to miało już miejsce w przypadku bardzo wielu naszych przegranych i przestraszonych kolegów – i będzie dalej walczył z tym naszym wschodnim zaściankiem prawnym – włączając w tą walkę sądownictwo UE.

Europejski Trybunał Praw Człowieka: „zasada ne bis in idem obejmuje nie tylko przypadki zbiegu odpowiedzialności za czyny sankcjonowane z mocy prawa karnego, ale również przypadki zbiegu odpowiedzialności za czyny sankcjonowane z mocy prawa karnego i innych przepisów prawa publicznego, w tym prawa administracyjnego, jeśli przewidują one środki o charakterze represyjnym” (a taki charakter ma pozbawienie uprawnień z ustawy PoRD oraz zakaz wykonywania zawodu z ustawy KK).³

Ponadto, w uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej do KPA m.in. przepisy odnoszące się do kar administracyjnych (druk sejmowy nr 1181) wyraźnie podkreślono, iż automatyzm nakładania kar i brak uwzględniania okoliczności danej sprawy nie sprzyja zapewnieniu sprawiedliwego – w odczuciu społecznym – działania administracji. A taki automatyzm charakteryzuje przecież wszystkie postępowania z art. 84 ust. 3 PoRD.

Trzymając się Europejskiego Prawa nie tylko zyskasz osobiście, ale otrzymasz też od środowiska wielkie brawa.

Dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –