SŁABI TO JADŁO

Słabi to jadło, silnym na sadło

Czyli „fajny film wczoraj widziałem„. I momenty były . . ., ale nie takie, o jakich Wy myślicie . . . . . .

Bo były to momenty etyczno-moralne. Był to wspaniały, oryginalny i mądry „Atlas chmur”[1]. Kolejny film braci Wachowskich. To film urzekający, podobnie jak „Awatar”, ale mądrzejszy. No i nieco trudniejszy w odbiorze. Więc trzeba być przygotowanym na odrobinę myślenia. Ale tego nigdy za wiele, więc gorąco polecam ten film.

To było mocne kino, a zapamiętałem szczególnie:

„Słabi, to jadło,

silnym na sadło”.

Słowa te padają parę razy w tym filmie. Film ten tak bardzo do mnie przemówił, bo my jesteśmy też tymi słabymi (jeszcze?). Nasza słabość wynika z tego, że miedzy innymi:

• Na skutek marketingowych błędów, nasze branżowe organizacje nie potrafią jeszcze skupić wokół siebie wystarczającej – dla efektu „skuteczności” – liczby swoich członków,[2]
• Zbyt łatwo przyjmujemy, że nasze własne problemy są problemami całego środowiska, co wynika z braku wzajemnych koleżeńskich kontaktów (środowiskowe, a nie tylko zakładowe imprezy integracyjne) i wymiany myśli,
• Pracując w rozproszeniu, rozrzuceni po całym naszym Kraju nie potrafimy wykorzystać nowoczesnych narzędzi elektronicznego komunikowania się w celu wzajemnego poznania swoich potrzeb i problemów,
• Jeśli już się spotykamy, to także w małych i rozproszonych gremiach i na przeciwstawnych krańcach Polski (patrz aktualnie: Zakopane i okolice Olsztyna),
• Pracujemy w specjalnie stworzonym nam wrogim „prawnym otoczeniu”, które zawdzięczamy nie tylko właścicielom naszych SKP[3],
• Jesteśmy środowiskiem zbyt łatwo poddającym się manipulacji, np. lobbystom rozprowadzający nasze oprogramowania, lobbyści firm szkoleniowych (czy tylko „marianek”?), lobbyści producentów pojazdów, lobbyści producentów części, lobbyści właścicieli SKP (PISKP[4]?), itp.,
• Cechuje nas nadmierny (chorobliwy?) indywidualizm, zabijający możliwość szerokiej współpracy i poddania się demokratycznym procedurom dla dobra swojego własnego środowiska,
• Posiadamy często przerost ambicji własnych, który nie idzie w parze z umiejętnościami organizatorskimi, wykształceniem i życiowym doświadczeniem.
• Stosunkowo niski odsetek młodzieży, wykształconej już według nowych zasad.

Więc dlatego jesteśmy, jak to „jadło” w tym filmie, i innym „na sadło”. No sami powiedzcie, czy to jest miłe?

A kto jest tym silnym, dla kogo jesteśmy „na sadło”?

Najpewniej to pracownicy różnych ministerstw, od Infrastruktury po Transport. A więc mocni siłą swojego urzędu, który wykorzystują dla swoich partykularnych interesów (praca dla siebie, dla znajomych i dla „śwagrów” w tworzonych dodatkowo strukturach urzędniczych lub np. jakaś drukarnia dla GITD, a to TDT, itp.).

Ci silni, to także goście z kasą, tak jak lobbyści, którzy manipulują opinią publiczną, inicjują składanie różnych interpelacji (casus Łodzi?), przekupują urzędników wręczając łapówki lub obiecując pracę w swoich firmach członkom ich rodzin. A dowodem siły ich pieniędzy jest fakt zaproszenia ich w nieproporcjonalnym nadmiarze do składu grupy roboczej  przez Ministra T. Jarmuziewicza.

I w tym filmie, ci „silni” zostali mocno pokazani. I tak prawdziwie.

I, jak sami się rozejrzycie, toć i też sami zauważycie, kto to na nas tak żeruje. I nie patrzcie tylko na to, komu to  tłuszczykiem policzki spływają (nie tylko po świętach wielkanocnych) i dziurek na pasku z miesiąca na miesiąc nie starcza . . . Albowiem wielu z nich ma przyśpieszony ciąg na kasę tak, jak i przyśpieszoną przemianę materii.

Jestem przekonany, że jak się rozejrzycie wokół, to i Wy dostrzeżecie . . ., i tych urzędników, i tych lobbystów, i niektórych właścicieli naszych SKP, i  . . .(…).

Pozdrawiam tych, co jeszcze: „Słabi to jadło, silnym na sadło”

Dziadek Piotra