WYROK DZIWNY I MOCNY, CHOĆ NIEPRAWOMOCNY

Wyrok dziwny i mocny, choć nieprawomocny. Czyli rola pośrednika w handlu USZKODZONYMI samochodami z USA i pytanie, czy on zawsze jest ze swoimi bogatymi klientami. I co z tego wynika dla BRD, gdy już wiadomo, kto jest tym najważniejszym klientem pośrednika.

Ta historia warta jest opowiedzenia, bo odsłania nam wiedzę o tym rynku i o istniejących finansowych zagrożeniach.¹ Bo w tym sądowym sporze chodziło o niebagatelną kwotę 50.000 USD² za samochód marki B., nie starszy niż pięć lat, lekko uszkodzonego, z silnikiem V8, z nadwoziem typu coupe. Ale te usterki miały być naprawione w USA, za co z góry zapłacono. Jednak po sprowadzeniu samochodu do Polski okazało się, że ten pojazd jest niesprawny i nie nadaje się do jazdy, a dokładniejsze oględziny auta potwierdziły, że samochód nawet nie nosi śladów żadnych napraw (sic!).

Kupujący (powód) o inicjałach J.K. obwinił za to pośrednika (pozwanego) o inicjałach R.M..³

W ocenie powoda (kupującego), na skutek działania pozwanego (pośrednika) poniósł on szkodę w wysokości 50.000 USD, która była wydatkowana na sfinansowanie napraw samochodu w USA.

Pośrednik zobowiązał się do:

• znalezienia w USA właściwej marki uszkodzonego auta na licytacji, bo taniej,

• naprawy pojazdu w USA,

• zorganizowania jego transportu do Polski,

• odprawę celną tego auta w Polsce.

Pośrednik znalazł odpowiednie auto, wskazał kupującemu (powodowi) wysokość ceny i rachunek, na jaki ma zostać ona przelana. Jednocześnie polecił dokonanie przelewu na rachunek amerykańskiej firmy kwoty 29.000 USD tytułem zapłaty za samochód + 24.500 USD za zakup części + kwoty 25.500 USD tytułem wynagrodzenia za naprawę.

Zgodnie z poleceniem pośrednika/pozwanego, kupujący przelał te pieniądze na amerykańskie konto wskazanej firmy.

Pośrednik/pozwany R.M. zaprzeczył, by między stronami doszło do zawarcia umowy, wskazując iż podjął się jedynie pomocy w znalezieniu odpowiedniego pojazdu i sfinalizowania transakcji zakupu wyłącznie z pobudek grzecznościowych. Wskazywał, że nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za niewykonanie czy nienależyte wykonanie zobowiązania przez amerykańskiego sprzedawcę samochodu nabytego przez kupującego/powoda.⁴

Zaś najdziwniejsze w tej sprawie jest to, że tym kupującym i jednocześnie powodem jest osoba z naszej branży, a więc fachowiec (?), którego trudno wystrychnąć na dudka. Albowiem J. K. w latach 90. XX wieku był największym polskim dealerem samochodowym marki R., a obecnie prowadzi działalność deweloperską.

Pośrednik R.M. odnalazł w internecie ofertę nabycia na aukcji w USA pojazdu marki B. i przesłał kupującemu (powodowi) udostępnione w internecie przez sprzedającego zdjęcia, specyfikację i opis pojazdu. Na zdjęciach tych było widoczne, że tył i podwozie pojazdu są uszkodzone oraz, że samochód ma zamontowane koło dojazdowe.

Wreszcie w lutym 2015 roku auto zostało odprawione w Gdyni. Do zapłacenia pozostało przy odbiorze auta (konieczne gotówką) 78.648 zł, na którą to kwotę składa się cło, VAT, akcyza, opłata za tłumaczenie dokumentów, opłaty skarbowe oraz wynagrodzenie transport pojazdu w USA i w Polsce.

Na tym etapie pozwany pośrednik jakby zapomniał, że auto miało być naprawione w USA, za co już zapłacono przecież i rozmawiał z kupującym/powodem na temat warsztatu, do którego należy przewieźć samochód w celu jego naprawy. Kupujący J. K. zapłacił za transport auta do warsztatu i za ponowną jego naprawę (już na terenie Polski).

W marcu 2015 roku kupujący J. K. zlecił rzeczoznawcy oględziny auta celem określenia jego stanu technicznego. Oględziny odbyły się w dniu 25 marca 2015 roku i w ich wyniku rzeczoznawca stwierdził:

• uszkodzone wsporniki zaczepów mocujących zderzaka przedniego i tylnego,

• uszkodzone elementy zawieszenia koła tylnego prawego (zwrotnica, wahacze dolny i górny),

• uszkodzoną ramę zawieszenia tylnego i uszkodzony amortyzator koła tylnego prawego,

• brak koła tylnego prawego, wymienioną szybę czołową.

Rzeczoznawca uznał, że uszkodzenia te nie pozwalają na eksploatację pojazdu, konieczna jest wymiana uszkodzonych części i przeprowadzenie BT w uprawnionej SKP.

W kwietniu 2015 roku wykonano naprawę samochodu B. nabytego przez powoda i z tego tytułu wystawiono fakturę VAT na kwotę 77.047zł.⁵

Sąd w tej sprawie uznał, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie ustaleń, na których oparte zostało żądanie kupującego/powoda, a mianowicie, że pośrednik/pozwany zawarł z powodem umowę, na podstawie której miałby się zobowiązać do pośredniczenia w zakupie dla powoda samochodu oraz do zapewnienia naprawy tego samochodu jeszcze na terytorium USA. Sąd pominął w tych rozważaniach bezsporną wpłatę na amerykański rachunek kwoty 25.500 USD za naprawę pojazdu. Nie znaleziono także dowodów na to, że pośrednik/pozwany miał zagwarantować iż auto zostanie zakupione i przybędzie na obszar Polski w stanie zdatnym do użytku i wymagającym jedynie takich przeróbek, które są konieczne do zarejestrowanie pojazdu w Polsce, a w konsekwencji – iż ponosi odpowiedzialność za jego stan techniczny.

W ten sposób kupujący dwa razy zapłacił za tę samą naprawę pojazdu marki B., który został sprowadzony z USA. Raz za jego naprawę w USA, by ponownie zapłacić jeszcze za taka sama naprawę pojazdu w Polsce.

A teraz wracamy do pytania zawartego w pierwszym zdaniu tego tekstu, czyli kto jest tym najważniejszym klientem naszego pośrednika. Bo z tego wyroku nie wynika, aby był nim nasz kupujący branżysta (powód). Tym klientem jest zapewne ten amerykański sprzedawca, od którego nasz (?) pośrednik powinien jeszcze otrzymać prowizję za kolejny – tak skutecznie – sprzedany samochód. A do tego z wirtualna usługą jego naprawy, której nie było.

Więc kupując amerykańca . . . . . – uważajcie.

Prosi

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –