ODPOWIADAJĄC KOLEDZE W SPRAWIE CENNIKA

Sprawa cennika, czyli odpowiadając Koledze, chociaż nie tylko jemu. Bo podobne wątpliwości, które zasygnalizował Kolega „Gral”¹ ma także cześć (znaczna?) OSDS oraz wielu Kolegów, którzy nie są jeszcze zrzeszeni.

Przypomnijmy więc, co zasygnalizował nam Kolega „GraL”:

„(…) Czy to my, diagności-pracownicy, powinniśmy być inicjatorami takich kroków?Przecież to nasi pracodawcy są tymi, którym najbardziej powinno zależeć na podwyżce opłat za badania techniczne!!! (…)”

Problem jest trudny, szczególnie wówczas, gdy postawione tezy są prawdziwe. Bo trudno nie zgodzić się z tezą, że to głównie pracodawcy powinni być inicjatorami takich kroków (w sprawie podwyżki cennika).

Ale problem jest jednak nieco szerszy, więc wymagający omówienia.

I. Brak podwyżki cennika uderza także w nasze środowisko insp. UDS-ów.

Błędne jest założenie, że my nic nie skorzystamy na ewentualnej podwyżce cennika, więc rzekomo nie ma sensu się w to angażować.

Jest to błąd, gdy na jego poparcie nie ma żadnych podstaw w sferze dowodowej. Trudno o nasze podwyżki, gdy cennik od ponad 15 lat stoi w miejscu, zaś możliwość zwiększenia obrotów (i przychodu!) na naszej SKP jest zawsze ograniczona. Tym ograniczeniem – od niedawna – jest nie tylko czas BT, ale także możliwość dziennego przerobu określonej ilości pojazdów na SKP. Po prostu, ponad pewną ich ilość się nie da, i już.

Ta ograniczona ilość pojazdów będzie wynikała, albo:

• z ilości pojazdów na danym lokalnym rynku obejmującym Waszą SKP,

  lub

• z możliwości przerobowych Waszej SKP, czyli z ilości zatrudnionych pracowników i pomocników, z ilości stanowisk kontrolnych, z dodatkowego oprzyrządowania wspomagającego i przyśpieszającego naszą pracę (np. dekodery, katalogi, wsparcie prawne), itp., itd., et’cetera.

Dzienna (tygodniowa, miesięczna) ilość pojazdów stanowi liczbę zamkniętą, której nie da się zwiększyć. Tym samym, nie da się zwiększyć kwoty do podziału wynikającej z przychodu danej SKP (np. w formie comiesięcznego wynagrodzenia lub choćby w formie tylko świątecznej premii).

Nie angażując się w proces zwiększenia naszego cennika pozbawiamy się nie tylko nadziei, ale w bardzo wielu przypadkach pozbawiamy się także realnej szansy na podwyższenie naszych comiesięcznych wynagrodzeń lub choćby świątecznych premii.

II. Brak podwyżki cennika a polityka resortu transportu (DTD: Departament Transportu Drogowego).

Krótkowzroczna polityka paru naszych środowiskowych liderów spowodowała, że urzędnikom udało się skutecznie podzielić nasze środowisko. Nasi liderzy, przed wielu laty widzieli w tym swój własny interes, ale nie byli w stanie zauważyć, jak to paradoksalne w niedalekiej przyszłości negatywnie odbije się na całym, a więc także na ich środowisku.

Pamiętam te moje osobiste rozmowy z jednym z naszych pracodawców, który przed wieloma laty deklarował, że cennik może zostać nawet obniżony o 50%, bo on i tak sobie poradzi, zaś konkurencja już (rzekomo?) nie. On wówczas wcale nie krył się ze swoimi poglądami, a mnie dzisiaj ciekawi, jakie obecnie jest jego stanowisko w tej materii. Czy on jest nadal gotowy na obniżkę naszego cennika o 5%?

Założę się, że nie!

Brak umiejętności myślenia perspektywicznego, brak umiejętności wyjścia poza czubek własnego nosa, braki w logicznym pomyślunku, to wady naszego środowiska, które skutecznie wykorzystują urzędnicy ministerstwa infrastruktury do swoich niecnych celów, polegających na podtrzymywaniu lub potęgowaniu zagrożenia dla BRD na drogach i kłamliwym zwalaniu wszystkiego na nasze środowisko.

Urzędnikom już przed wieloma laty – przy biernej postawie naszych ówczesnych liderów – skutecznie udało się skonfliktować całe nasze środowisko. I przykładem tego faktu jest nie tylko:

• rozproszenie naszego oprogramowania²,

• rozproszenie podmiotów świadczących nam obsługę prawną,

• świadome tolerowanie od ponad dekady zróżnicowanych i błędnych interpretacji prawnych przez nadzór w WK/starostwach w zakresie naszej pracy na SKP.

Dlatego kolejna próba dalszego skonfliktowania naszego zawodowego środowiska insp. UDS-ów zw środowiskiem właścicieli SKP – na przykładzie naszego cennika – może także być poczytana, jako wsparcie dla takich szkodliwych działań naszego (?) resortu transportu.

Proszę, wyrażając swoje stanowisko pomyślmy o tym, kto na tym zyska, a kto straci. Na dzień dzisiejszy najbardziej poszkodowanym w systemie funkcjonowania SKP jest insp. UDS. My nie mamy sprzymierzeńców. Urzędnicy są naszymi wrogami. Nie wspierając w żadnym zakresie właścicieli SKP skazujemy się na samotną – więc przegraną! – walkę o godność naszego zawodu.

Znajdując pole do racjonalnego kompromisu – choćby ze środowiskiem PISKP w zakresie cennika – możemy otrzymać szansę na zrozumienie innych naszych postulatów (choćby płacowych).

Kłótliwość, swary i insynuacje, to babska cecha. Mężczyźni potrafią zawierać kompromisy lub idą na totalna wojnę. Jakoś nie widzę, abyście wybrali nasz strajk, z zatrzymaniem pracy naszych SKP (patrz: nowa ankieta w kolorze czerwonym). Więc – realnie oceniając nasze środowisko – pozostaje zawarcie kompromisu. A ewentualne kłótnie i swary między pracownikami a pracodawcami (tylko?) pozostawmy kuluarom.

Do czego namawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – –