AFERA W MOŃKACH

Afera w Mońkach bez przywrócenia stanu zgodności z prawem i bez konsekwencji wobec właściciela tej SKP, czyli podsumowanie postępowania kolegi, tamtejszego nadzoru i jakości pracy SKO i WSA.

Już w 2016 r. ukazała się informacja o tamtejszej aferze – https://www.diagnostasamochodowy.pl/2016/diagnosta-lapowka/

A teraz mamy jej ciąg dalszy, czyli konsekwencje administracyjno-prawne w wykonaniu WSA w Białymstoku, gdzie 30 maja 2019 r. rozpatrzono skargę naszego kolegi o inicjałach K.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w Białymstoku z lutego 2019 r. w przedmiocie cofnięcia mu uprawnienia do wykonywania BT pojazdów.¹

To skarżone SKO utrzymało w mocy decyzję Starosty w Mońkach (tak naprawdę Kierownika Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w Mońkach) z grudnia 2018 r. w przedmiocie cofnięcia naszemu koledze K.G. (dalej również jako skarżący) uprawnień do wykonywania BT pojazdów.

Podstawą tej decyzji stanowił wyrok Sądu Rejonowego w S. z czerwca 2017 r., w którym to uznano naszego kolegę Krzysztofa J. G. (skarżącego) winnym zarzucanego czynu polegającego na tym, iż pracując jako uprawniony diagnosta samochodowy na SKP, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, poświadczył nieprawdę w DR 11 pojazdów co do faktu przeprowadzenia BT tychże pojazdów, za co orzeczono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem tytułem próby na okres 2 lat, przy czym:

• w tylko w dwóch przypadkach uczynił to w celu osiągnięcia własnej korzyści majątkowej,
• zaś w pozostałych aż dziewięciu przypadkach przysporzył nienależnych korzyści majątkowych właścicielowi tej SKP. Ale ta okoliczność umknęła tamtejszym urzędnikom WK/starostwa, tamtejszym organom ścigania i tamtejszemu wymiarowi sprawiedliwości. W tym kontekście dziwnie brzmi stanowisko tegoż SKO o tym, że cyt.: „Za nieuzasadniony Kolegium uznało zarzut braku przeprowadzenia postępowania dowodowego, a w szczególności tej SKP, w której zatrudniony był skarżący” (sic!).

Tu także nie mamy tu dowodów na to, że to urzędnicze zaniechanie, polegające na odmowie przeprowadzenia stosownego postępowania wobec właściciela tej SKP, spowodowane było procederem korumpowania tych wszystkich urzędników (od nadzoru poprzez organa ścigania i sądy) przez właściciela tej SKP. I chociaż powszechnie znany jest fakt, że im dalej na wschód, tym większa jest skala polskiej korupcji, to jednak raczej brak prawnej wiedzy stanowił podstawę odmowy wszczęcia postępowania w kierunku art. 83 b PoRD.² Wskazują na to także dwie ostatnie kontrole NIK oraz fakt, że naszemu skazanemu koledze, a więc typowemu przestępcy, tamtejsi urzędnicy pozwalali pracować jeszcze 3 lata od momentu, gdy dowiedzieli się o nieprawidłowościach na tej SKP. To widomy element wspierania patologii w naszej branży przez urzędników wszystkich szczebli.

W ten patologiczny parasol nad SKP wpisał się także ten WSA uznał, że wcześniejsze „Organy nie miały obowiązku przeprowadzać poszerzonego postępowania dowodowego, w szczególności w zakresie przeprowadzenia kontroli, o której mowa w analizowanym przepisie.”

Ten WSA potwierdził też powszechnie funkcjonującą w naszej branży prawnej bzdurę (prawne kłamstwo?) o tym, że rzekomo cyt.:

„Przepis prawa stanowiący podstawę cofnięcia uprawnień diagnoście ma charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że stwierdzenie określonych uchybień skutkuje zastosowaniem przewidzianej w nim sankcji.”

Albowiem zaprzeczeniem tej powszechnie powielanej kłamliwej tezy są np. zalecenia pokontrolne we wszystkich polskich powiatach, gdzie w bardzo wielu przypadkach ujawniane są dość poważne nieprawidłowości, które jednak nie skutkują pozbawianiem naszych uprawnień. Świadczy to o tym, że – na szczęście! – są jeszcze urzędnicy, którzy wiedzą o tym, że Konstytucję stosuje się bezpośrednio – wraz z jej zasadą proporcjonalności. Patrz ostatnie np.: https://www.diagnostasamochodowy.pl/2019/zalecenia-pokontrolne-3/

Tak liczne powielanie tego prawnego kłamstwa jest już wręcz niesmaczne i bardzo źle świadczy o poziomie niektórych naszych (?) sądowo-administracyjnych urzędników . . . .

No, i na zakończenie jeszcze ta smutna konstatacja, że nie tylko urzędnicy WK/starostwa w Mońkach, nie tylko urzędnicy SKO, ale także ten skład tego WSA potwierdził, że stroną tego postępowania jest jedynie nasz kolega-przestępca, a nie właściciel tej SKP, który czerpał w 9-ciu przypadkach nienależne korzyści majątkowe z przestępstwa potwierdzonego wyrokiem Sądu i w sytuacji, gdy nikt nie domagał się przywrócenia stanu zgodności z Prawe.

Ani w postępowaniu administracyjnym Starosty w Mońkach, ani w postępowaniu karnym nikt nie wnosił o przywrócenie stanu zgodności z prawem. Ja wiem, że to kosztuje. Ale, gdy przestrzeganie Prawa nie rodzi negatywnych konsekwencji, to przecież logicznym być musi, że konsekwencją łamania Prawa musi być jakaś dolegliwość! Choćby w celach ogólnej prewencji.

Dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –