POSZKODOWANE URZĘDY

Poszkodowane urzędy i ich niemota, jak np. WK w Bydgoszczy i inne jeszcze instytucje. Czyli c.d. afery z dnia wczorajszego – http://www.diagnostasamochodowy.pl/2017/afera-z-bydgoszczy/

Przypomnijmy, że ta grupa przestępcza popełniła bardzo wiele przestępstw. Ale na naszą uwagę zasługuje tu nie tylko fakt popełnienia tych 8 „wirtualnych” przestępstw przez naszego kolegę działającego w zorganizowanej grupie przestępczej, która dokonała dziesiątków innych branżowych przestępstw. Ważne jest także to, że w odróżnieniu od innych i podobnych spraw z naszym udziałem, tutaj mamy do czynienia z czynami, które godziły w funkcjonowanie naszych urzędów, w tym WK (Wydział Uprawnień Komunikacyjnych). A nasz kolega z „tej właśnie” okręgowej skp (z brakiem jakiegokolwiek nadzoru!) przyłożył do tego rękę w dość istotny sposób.

Ponadto te nielegalnie rejestrowane pojazdy sprzedawali za kwoty od 50 do 250 tys. zł. I to z takimi współpracownikami/gansterami działał nasz kolega M.S. z okręgówki koło Bydgoszczy. A do tego był ten recydywista/współpracownik naszego kolegi M.S. i miał na sumieniu jeszcze i inne przestępstwa (nielegalne posiadanie amunicji!)¹, jak np. był tzw. uciekinierem, bo bez usprawiedliwionej przyczyny nie powrócił do Aresztu Śledczego po wcześniejszej sprawie.

W tym całym kontekście tej sprawy musi dziwić opieszałość urzędników naszych WK/starostw w zakresie zamykania takich SKP, które są wylęgarnią przestępczych praktyk i negatywnie rzutują na nasze całe środowisko branżowe. Ta urzędnicza opieszałość dotyczy całej Polski i jest jak rak, który toczy nasze środowisko.

To właśnie takie zaniechanie tworzy specyficzny klimat (smrodek?) urzędniczego przyzwolenia na łamanie prawa na naszych SKP. Parasol ochronny, jaki tworzą urzędnicy nad tymi SKP, gdzie ewidentnie łamane jest prawo, uderza bezpośrednio w nasze zawodowe środowisko i czas, aby się tym urzędniczym praktykom zdecydowanie przeciwstawić!

Dziwić musi brak jakiejkolwiek inicjatywy w tym zakresie poszkodowanych urzędów, które biernie przyjmują na siebie dezorganizującą działalność przestępców.

Popatrzmy/poczytajmy więc na te czyny, których – tylko przykładowo! – dokonano w okresie 7 czerwca 2010 r. – 11 stycznia 2011 r. w Bydgoszczy, Toruniu, R., D. oraz M. w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wykonując bezpośrednie polecenia prowodyra B. Ś., w ramach ustalonego wcześniej podziału ról, w warunkach jednego czynu zabronionego, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy publicznych oraz inne osoby upoważnione do wystawienia dokumentu, wyłudził poświadczenia nieprawdy, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, w ten sposób, że:

1. 7 czerwca 2010 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Bydgoszczy, działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. podczas czynności związanych ze złożeniem wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia z innego państwa środka transportu, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z dnia 27 maja 2010 r., samochodu o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, gdzie A. M. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z dnia 10 czerwca 2010 r., podczas gdy A. M. nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu,
2. 14 czerwca 2010 r. w Urzędzie Miasta w Bydgoszczy Wydział Uprawnień Komunikacyjnych, działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. oraz w celu legalizacji pojazdu na terenie kraju, w trakcie pierwszej rejestracji samochodu o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z dnia 27 maja 2010r., gdzie A. M. figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenie o I-BT wyłudził poświadczenie nieprawdy w decyzji Prezydenta Miasta Bydgoszczy z dnia 14 czerwca 2010 r. o czasowej rejestracji i z dnia 30 czerwca 2010 r. o rejestracji pojazdu, uzyskując rejestrację tego auta oraz DR i kartę pojazdu na dane osobowe A. M., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była jego właścicielem, otrzymując od prowodyra i współoskarżonego w tej sprawie B.Ś. pieniądze w kwocie 5.000 złotych, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
3. 22 czerwca 2010 r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w Bydgoszczy, (… ), poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez K. R. jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z dnia 10 czerwca 2010r. samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, gdzie K. R. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z dnia 22 czerwca 2010 r., podczas gdy K. R. nigdy nie dysponował i nie był właścicielem tego pojazdu,
4. 22 czerwca 2010 r. w Urzędzie Miasta w Bydgoszczy Wydział Uprawnień Komunikacyjnych, (…) samochodu osobowego pochodzącego z przestępstwa kradzieży z włamaniem, o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez K. R. jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z dnia 10 czerwca 2010 r., gdzie ten figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w decyzji Prezydenta Miasta Bydgoszcz z dnia 22 czerwca 2010 r. o czasowej rejestracji i z dnia 5 lipca 2010r. o rejestracji pojazdu, uzyskując rejestrację wymienionego samochodu oraz DR i KP na dane osobowe K. R., podczas gdy ten nigdy nie dysponował i nie był właścicielem tego pojazdu, przekazując K. R. pieniądze w kwocie 1.200 złotych oraz otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5.000 złotych, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
5. 5 lipca 2010 r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w Bydgoszczy, (…), podczas czynności związanych ze złożeniem wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia z innego państwa środka transportu, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez M. R. jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z dnia 1 lipca 2010 r. samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, gdzie M. R. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z dnia 5 lipca 2010 r., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu,
6. 8 lipca 2010 r. w Urzędzie Miasta w Bydgoszczy Wydział Uprawnień Komunikacyjnych, działając wspólnie i w porozumieniu z M. R. oraz w celu legalizacji pojazdu na terenie kraju, w trakcie pierwszej rejestracji samochodu osobowego pochodzącego z przestępstwa kradzieży z włamaniem, o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez M. R. jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z dnia 1 lipca 2010 r., gdzie M. R. figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT, wyłudziła poświadczenie nieprawdy w decyzji Prezydenta Miasta Bydgoszczy z dnia 8 lipca 2010 r. o czasowej rejestracji i z dnia 22 lipca 2010 r., uzyskując rejestrację wymienionego samochodu oraz DR i KP na dane osobowe M. R., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu, przekazując M. R. pieniądze w kwocie 1.000 złotych oraz otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5000 złotych, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
7. 19 sierpnia 2010 r. w Trzecim Urzędzie Skarbowym w Bydgoszczy, działając wspólnie i w porozumieniu z K. A., podczas czynności związanych ze złożeniem wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenie podatku od towarów i usług z tytułu nabycia z innego państwa środka transportu, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez K. A. jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z dnia 13 sierpnia 2010 r. samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, gdzie K. A. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z dnia 23 sierpnia 2010 r., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu,
8. 23 sierpnia 2010 r. w Urzędzie Miasta w Bydgoszczy Wydział Uprawnień Komunikacyjnych, działając wspólnie i w porozumieniu z K. A. oraz w celu legalizacji pojazdu na terenie kraju, w trakcie pierwszej rejestracji samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez K. A. jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z dnia 13 sierpnia 2010 r., gdzie K. A. figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w decyzji Prezydenta Miasta Bydgoszcz z dnia 23 sierpnia 2010 r. o czasowej rejestracji i z dnia 1 września 2010 r. o rejestracji pojazdu, uzyskując rejestrację wymienionego samochodu oraz DR i KP na dane osobowe K. A., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu, przekazując K. A. pieniądze w kwocie 1.000 złotych oraz otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5.000 złotych, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
9. 10 sierpnia 2010 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Toruniu, działając wspólnie i w porozumieniu z M. K., podczas czynności związanych ze złożeniem wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia z innego państwa środka transportu, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez M. K. jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z dnia 6 sierpnia 2010 r. samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, gdzie M. K. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z dnia 11 sierpnia 2010 r., podczas gdy ten nigdy nie dysponował i nie był właścicielem tego pojazdu,
10. 1 września 2010 r. w Wydziale Ewidencji i Rejestracji Urzędu Miasta Toruń, działając wspólnie i w porozumieniu z M. K. oraz w celu legalizacji pojazdu na terenie kraju, w trakcie pierwszej rejestracji samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2009, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez M. K. jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z dnia 6 sierpnia 2010 r., gdzie M. K. figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w decyzji Prezydenta Miasta Torunia z dnia 1 września 2010 r. o czasowej rejestracji i z dnia 7 września 2010 r. o rejestracji pojazdu, uzyskując rejestrację wymienionego samochodu oraz DR i KP na dane osobowe M. K., podczas gdy ten nigdy nie dysponował i nie był właścicielem tego pojazdu, przekazując M. K. pieniądze w kwocie 1.000 złotych oraz otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5.000 zł, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
11. 10 grudnia 2010 r. w Trzecim Urzędzie Skarbowym w Bydgoszczy, działając wspólnie i w porozumieniu z W. J., podczas czynności związanych ze złożeniem wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia z innego państwa środka transportu, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez W. J. jako autentycznej podrobionej w całości umowy kupna-sprzedaży z 3 grudnia 2010 r., samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2010, gdzie W. J. figuruje jako nabywca pojazdu, wyłudził poświadczenie nieprawdy w postaci wydania zaświadczenia z dnia 17 grudnia 2010 r. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenie podatku od towarów i usług, podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu,
12. 17 grudnia 2010 r. w Urzędzie Miasta w Bydgoszcz Wydział Uprawnień Komunikacyjnych, działając wspólnie i w porozumieniu z W. J. oraz w celu legalizacji pojazdu na terenie kraju, w trakcie pierwszej rejestracji samochodu osobowego o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia rok produkcji 2010, poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu przez W. J. jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej karty pojazdu, umowy kupna-sprzedaży z 3 grudnia 2010 r., gdzie W. J. figuruje jako nabywca pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT pojazdu, usiłował wyłudzić poświadczenie nieprawdy w postaci rejestracji wymienionego wyżej pojazdu na dane osobowe W. J., podczas gdy ta nigdy nie dysponowała i nie była właścicielem tego pojazdu, przekazując W. J. pieniądze w kwocie 1.000 zł oraz M. R. w kwocie 500 zł, otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5.000 zł, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,
13. 11 stycznia 2011 r. w B. i R., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w zamiarze legalizacji na terenie kraju samochodu osobowego pochodzącego z przestępstwa kradzieży z włamaniem, o podrobionym numerze identyfikacyjnym nadwozia, rok produkcji 2009, celem wprowadzenia w błąd osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, polegające na użyciu jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci niemieckiego dowodu rejestracyjnego, niemieckiej książki pojazdu oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o przeprowadzonym BT, udzielił pomocy B. Ś. i nieustalonej osobie celem wyłudzenia poświadczenia nieprawdy w postaci rejestracji wymienionego wyżej pojazdu w ten sposób, że przekazał je nieustalonej osobie celem ich użycia podczas pierwszej rejestracji, otrzymując w zamian od B. Ś. pieniądze w kwocie 5.000 zł, z czego kwota 2.000 zł stanowiła jego wynagrodzenie,

przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach recydywy,² kazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;³

dP

– – – – –