TO I OWO PONIEDZIAŁKOWO

To i owo poniedziałkowo o tym, dlaczego mnie nie było kilka dni, o tym co o nas napisali i co Koledzy mi telefonicznie przekazali.

I. „Brawo, brawo„” – tak napisali.

Otrzymałem e-maila:

„Witam,

Brawo brawo i jeszcze raz brawo, a dla kogo brawa, oczywiście dla Tadeusza i Błażeja za organizację kolejnego turnieju diagnostów SKP.

Relacja pod linkiem: http://regionfan.pl/dolnoslazacy-najlepiej-sprawdzaja-samochody-wideo/

pozdrawiam

mgr inż. Piotr Gębiś

Zarząd Główny Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, Polskie Towarzystwo Inżynierów Motoryzacji PTIM SIMP, ul.Świętokrzyska 14, 00-050 Warszawa.

Tel. + 48 22 827 17, kom. 504 972 374

[email protected]

www.ptim.simp.pl „

Bardzo dziękuję, ale chciałbym w tym kontekście podkreślić, jak ważna jest współpraca, Współpraca, WSPÓŁPRACA nie tylko z naszymi branżowymi organizacjami i sponsorami, ale także . . . . . – Z MEDIAMI!!!

Tę trudną umiejętność współpracy z mediami posiada  nasz Prezes Tadeusz Chodorowski, SITK „Zagłębia Miedziowego” w Legnicy.

Ten medialny przekaz daje też mocną nadzieję (dowodzi?), że jesteśmy już nijako skazani na sukces, że nasze Turnieje/Konkursy (dla zawodowców, studentów i uczniów szkół samochodowych) czeka tylko i wyłącznie rozwój. Czyli więcej uczestników, więcej obserwatorów, bo więcej mediów! 

II. Nie było mnie parę dni, czyli „Rodzina na plus”.

Zauważyliście zapewne, że nie było mnie parę ostatnich dni. Za to nad naszym morzem w Łukęcinie uczestniczyłem w Rodzinnym Zjeździe, który reaktywowano po ponad 20 latach.

Kiedyś mocno zapadły mi w pamięć słowa umierającego Profesora Religi, który powiedział publicznie, że u Schyłku Życia nie liczą się osobiste dokonania, własne przekonania, czy poglądy, bo „to Rodzina jest najważniejsza”.

Trudno nie zgodzić się z Panem Profesorem Religą, gdy to właśnie od Rodziny zależy nie tylko jakość naszego Życia (szczególnie u jego schyłku), ale i często nasze przetrwanie. Piszę o naszym przetrwaniu w najszerszym z możliwych kontekście tego słowa.

Zauważcie, że w ten sposób słowa „nasze przetrwanie” można interpretować nie tylko w odniesieniu do naszych najbliższych (kolejne dzieci w Rodzinie przenoszą w przyszłość nie tylko nasze geny, ale i nasze nazwisko). Jeśli zauważymy, że każda Rodzina (także nasza) funkcjonuje w szerszym otoczeniu społecznym, to jej rozwój zapewnia przetrwanie także danej wsi lub społeczności danego miasta. A w dalszej perspektywie mamy Polskę, potem Europę i Nasz Świat.

Ród Marianny i Marcina Kowalskich liczy ponad 300 „dusz”, z tego w Zjeździe uczestniczyło ponad 150 osób z każdego regionu Polski, a wśród nich m.in.:

• jeden emerytowany pracownik WK w Środzie Wlkp., który też nadzorował nasze SKP,
• nauczyciel zawodu w średniej samochodówce, a do tego z własną działalnością gospodarczą w postaci szkoły nauki jazdy,
• emerytowany oficer Ruchu Drogowego,
• i bardzo wielu kierujących, którzy nie jeden raz bywali na SKP z własnymi i służbowymi pojazdami.

Przez te trzy dni wielu z nich bardzo merytorycznie wypowiadało się na temat naszej branży. A za wszelkie cenne uwagi i wyrazy wsparcia niniejszym bardzo dziękuję. I dodam jeszcze tylko, że jeśli ktokolwiek myśli, że nie wiem jak wykonywane są BT w jakimkolwiek regionie Polski, to się myli. Bo w ten weekend zostałem ostatecznie oświecony.

A sama idea cyklicznego spotykania się została trafnie podsumowana przez jedną z Seniorek Naszego Rodu słowami „Ta Rodzina jest na Plus”.

Dziękuję Organizatorom z Kamienia Pomorskiego, a szczególnie Adamowi Kowalskiemu (!!!), że mogłem uczestniczyć w tak miłym i wzruszającym Rodzinnym Przeżyciu.

I zaręczam, że już zawsze pozostaną pod urokiem wspomnień ze Stepnicy, z Kamienia Pomorskiego, z Winnej Góry i . . . – z Łukęcina.

III. Zadzwonił Kolega – ma problemy.

Zadzwonił do mnie nasz stary Kolega, jeszcze z SDS-u, że ma problemy z Policją. Podczas wymiany zdań o problemach i niewesołej perspektywie najbliższych tygodni/miesięcy stosunkowo szybko doszliśmy do wspólnego wniosku: gdyby na jego SKP był monitoring, to i o kłopotach nie było by żadnej mowy!

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – –