WNIOSEK DO TDT O WYDANIE INDYWIDUALNEJ INTERPRETACJI

Dyrektor

Transportowego Dozoru Technicznego

w Warszawie

Wniosek

o wydanie interpretacji indywidualnej przepisu

składany na podstawie art. 34 ustawy Prawo Przedsiębiorcy

Sp. X planuje w przyszłości prowadzić import pojazdów samochodowych kategorii M, N, innych niż wymienione w art. 2 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia (UE) 2018/858 z państw spoza obszaru celnego Unii Europejskiej, wprowadzać je do obrotu w UE poprzez obszar celny RP oraz je rejestrować w RP. Chodzi o import pojazdów samochodowych wcześniej dopuszczanych do ruchu drogowego w kraju nie będącym Państwem Członkowskim UE, które nigdy wcześniej nie były rejestrowane w UE i, które były pojazdami użytkowanymi wyłącznie w danym kraju, z którego realizowany byłby import.

W związku z tym sp. X zainteresowana jest prawnie obowiązującą definicją sformułowania ,”pojazd zarejestrowany”, które pojawia się w przepisach prawa drogowego, w tym użytego w art. 81 ust. 4 pkt 2 PRD oraz w §1 ust. 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach w zw z art. 72 ust. 1 pkt 3 i art. 81 ust. 3 ustawy o prawie drogowym i w zw z §3 pkt 1 i 2 w zw z §1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie indywidualnego dopuszczenia pojazdu oraz wymaganiami określonymi w §9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia w kontekście funkcjonującego pojęcia ,,rejestracja,, zdefiniowanego w art. 3 pkt 53 rozporządzenia (UE) 2018/858, która to pierwsza rejestracja w RP może zostać dokonana wyłącznie w odniesieniu do pojazdów wypełniających warunki określone w art. 66 ust. 1 PRD, w tym przepisów szczegółowych stosowanych na wprost z prawa Unii.

Spółka wnioskuje o wyjaśnienie, czy użycie sformułowania ,,pojazd zarejestrowany,, w powyższych przepisach krajowych powinno odnosić się wyłącznie do pojazdów, które wcześniej uzyskały administracyjne zezwolenie na dopuszczenie do ruchu drogowego w UE homologowanego pojazdu wg definicji art. 3 pkt 53 rozporządzenia 2018/858, czy też użyte w ww przepisach krajowych pojęcie pojazd zarejestrowany odnosi się również do pojazdów, które prawo do poruszania się w ruchu drogowym uzyskały w państwach trzecich nie będących Państwami Członkowskimi UE i z tego powodu nie są pojazdami dopuszczonymi w myśl przepisów art. 3 pkt 52 rozporządzenia 2018/858?

Mając na uwadze nadrzędność prawa Unii, to czy pojęcie rejestracji nie jest w takim razie ściśle związane z wprowadzeniem do obrotu pojazdu w UE oraz dopuszczeniem go do ruchu drogowego przez jedno z państw unijnych ?

W prawie krajowym brak jest definicji pojęcia rejestracja oraz definicji pojęcia pojazd zarejestrowany, natomiast obowiązującą definicją pojęcia rejestracja jest ta określona w art. 3 pkt 53 rozporządzenia (UE) 2018/858:

53) „rejestracja” oznacza administracyjne zezwolenie na dopuszczenie homologowanego pojazdu do ruchu drogowego, obejmujące identyfikację pojazdu i nadanie mu numeru seryjnego, znanego jako numer rejestracyjny, na stałe lub czasowo;

52) „dopuszczenie” oznacza pierwsze wykorzystanie w Unii pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia zgodnie z ich przeznaczeniem;

Z powyższych przepisów wynikałoby, że pojazd, który uzyskał prawo do ruchu drogowego w kraju niebędącym państwem członkiem UE w myśl prawa wspólnotowego nie jest pojazdem rejestrowanym (zarejestrowanym/dopuszczonym), a wobec tego zgodnie z art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2018/858 by taki pojazd mógł być wprowadzony do obrotu, dopuszczony i rejestrowany po raz pierwszy w Unii (bez względu czy jest to pojazd fabrycznie nowy czy używany) musi wypełniać on wymagania administracyjne i techniczne określone w tym rozporządzeniu. Wobec tego spółka X chciałaby uzyskać wyjaśnienia, czy dla takiego sprowadzonego pojazdu samochodowego, który nigdy wcześniej nie był rejestrowany w UE definicja ,,nowy pojazd,, określona w art. 2 pkt 62 ustawy o prawie drogowym (PRD) będzie miała jakiekolwiek zastosowanie w kontekście ww przepisów prawa krajowego, skoro przepis art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2018/858 w ogóle nie odnosi się do kwestii czy pojazd jest nowy czy nowy nie jest, a jedynie czy jego wprowadzenie do obrotu, dopuszczenie i rejestracja ma miejsce po raz pierwszy w UE i, czy taki pojazd przy tym wypełnia warunki techniczne określone w niniejszym rozporządzeniu.

Ponadto art. 3 pkt 53 wskazuje, że rejestracji może podlegać wyłącznie pojazd homologowany czyli taki, który przeszedł procedurę homologacji typu WE lub homologacji typu ONZ lub krajowej homologacji typu w jednym z Państw Członkowskich UE lub przeszedł procedurę dopuszczenia indywidualnego w jednym z Państw Członkowskich.

1. Czy wobec tego, że pojazdy sprowadzane spoza Unii, które nigdy wcześniej nie były pojazdami rejestrowanymi w Unii i w myśl ww obowiązujących przepisów Unii nie są pojazdami rejestrowanymi to, czy na potrzeby realizacji ww przepisów krajowych mogą one być traktowane jako pojazdy zarejestrowane w sytuacji, gdy wcześniej uzyskały uprawnienie do ruchu w kraju nieunijnym, skoro pojęcie rejestracji w ogóle nie jest definiowane w prawie krajowym, a rozporządzenie 2018/858 ma zastosowanie do wszystkich pojazdów kategorii M i N objętych obowiązkiem homologacyjnym, które mają być rejestrowane po raz pierwszy w UE ?

2. Czy używane w ww przepisach krajowych sformułowania ,,pojazd zarejestrowany,, w kontekście nadrzędności prawa Unii wynikającej z przepisów art. 6 ust. 4 i art. 3 pkt 53 rozporządzenia 2018/858 w zw z pkt 52 stosowane winno być wyłącznie w odniesieniu do pojazdów rejestrowanych wcześniej w UE i tylko dla tych pojazdów znaczenie będzie miał art. 2 pkt 62 PRD, ponieważ zastosowanie się do definicji z art. 2 pkt 62 PRD w odniesieniu do pojazdów, które uzyskały prawo do uczestnictwa w ruchu drogowym w państwie nie będącym członkiem UE prowadziło by do naruszenia ww obowiązujących przepisów rozporządzeń wspólnotowych stosowanych na wprost przepisów z pierwszeństwem przed przepisami prawa krajowego ?

3. Czy mając na uwadze, że takie pojazdy zarejestrowane poza obszarem Unii nie uznaje się jako pojazdy rejestrowane/zarejestrowane w rozumieniu przepisów rozporządzenia 2018/858 to, czy wymagania administracyjne i techniczne określa się dla takich pojazdów wprost z rozporządzenia 2018/858, czyli że podmiot gospodarczy importujący taki pojazd jest zobowiązany załączyć przy pierwszej rejestracji takiego pojazdu w UE świadectwo zgodności lub inny równoważny dokument homologacyjny potwierdzający, że pojazd był homologowany na zasadach określonych w rozporządzeniu 2018/858 i spełnia wymagania techniczne określone w tym rozporządzeniu stosownie do daty pierwszej rejestracji w UE, a obowiązek ten jest egzekwowany w prawie krajowym przepisem art. 72 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 72 ust. 2 pkt 1 PRD, co odpowiadało by wyrokom NSA z 4 grudnia 2024 r., między innymi w sprawie o sygnaturze II GSK 1606/23 ?

Cytat z ww wyroku NSA w sprawie GSK 1606/23:

Przepis art. 72 PRD zawiera z kolei katalog dokumentów stanowiących podstawę rejestracji, przy czym w odniesieniu do dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 stanowi, że wymagania te nie dotyczą pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 72 ust. 2 pkt 1 PRD). Żaden z przywołanych przepisów regulujących dopuszczenie do ruchu pojazdu, czy też dokumentów wymaganych do jego rejestracji, nie odsyła ani też nie posługuje się pojęciem „nowego pojazdu„, do którego odnosi się SKO i skarżąca kasacyjnie spółka.

Zdaniem X takie pojazdy dopuszczone do ruchu w państwie niebędącym Państwem Członkowskim UE, na które zostały wydane dowody rejestracyjne lub inne równoważne dokumenty, o którym mowa w art. 71 ust. 1 PRD, nie są pojazdami rejestrowanymi w myśl rozporządzenia 2018/858, a użyte sformułowanie pojazd zarejestrowany w art. 81 ust. 4 pkt 2 PRD oraz w §1 ust. 1 pkt 2 załącznika nr 2 do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach odnosić się będzie wyłącznie do pojazdów, które uzyskały rejestracje, o której mowa w art. 3 pkt 53 rozporządzenia 2018/858 w Unii, co stanowi, że pozostałe sprowadzane do RP spoza Unii pojazdy kategorii M i N objęte obowiązkiem homologacyjnym muszą być dla celów pierwszej rejestracji traktowane na równi z pojazdami nowymi i wypełniać wymagania rozporządzenia 2018/858.

Wobec powyższego zaistnieje obowiązek świadczenia daniny publicznej za wydanie decyzji o dopuszczeniu indywidualnym, bo nie będą miały zastosowanie dla takich importowanych spoza Unii pojazdów samochodowych wymagania techniczne określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia w związku z nieobowiązującą dla nich w takich przypadkach definicją z art. 2 pkt 62 PRD, która pozostaje wtedy bez związku ze sprawą rejestracji i tym samym bez związku ze sprawą będzie miał art. 81 ust. 3 PRD na etapie wydawania decyzji o rejestracji, a tym samym zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu okresowym nie będzie w ogóle wymagane.

Importowane pojazdy, którym nie towarzyszy ważne świadectwo zgodności będą w takich przypadkach podlegać procedurze dopuszczenia indywidualnego. Zastosowanie będzie miała dla importowanych pojazdów definicja art. 3 pkt 53 rozporządzenia 2018/858 oraz konieczność wypełnienia obowiązków o których mowa w art. 16 ust. 1 i ust. 2 w zw z art. 13 ust. 1 tego rozporządzenia. Natomiast przepis art. 81 ust. 3 PRD będzie miał wyłącznie zastosowanie dla pojazdów którym towarzyszyć będzie ważny dokument homologacyjny o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 PRD i dopiero po wydaniu decyzji o czasowej rejestracji pojazdu z urzędu, do której załączone będzie Pozwolenie Czasowe i tablice rejestracyjne, gdyż zgodnie z art. 10 dyrektywy 2014/45/WE badanie zdatności pojazdu do ruchu drogowego wykonuje się na pojeździe rejestrowanym. Przy czym organ rejestrujący w procesie wydawania decyzji o czasowej rejestracji powinien ustalić na podstawie dokumentu homologacyjnego oznaczenie homologacyjne jakie powinno być wykazane w harmonizowanej rubryce (K) świadectwa rejestracji (dowodu rejestracyjnego) oraz typ pojazdu, który powinien być wykazany w rubryce (D.2) rejestrowanego po raz pierwszy w UE pojazdu samochodowego zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2 dyrektywy 1999/37/WE. W przypadku braku tych danych pojazd powinien przejść dodatkowe badanie techniczne w celu ustalenia danych do rejestracji ( danych do rubryki K i D.2) zgodnie do art. 81 ust. 11 pkt 2 lit. a).

W związku z tym, zdaniem spółki X konieczność płacenia ww danin publicznych wystąpi jedynie w sytuacji importu pojazdów samochodowych nie objętych zakazem i ograniczeniami wprowadzania do obrotu o których mowa w art. 194 ust. 1 rozporządzenia (UE) 952/2013 wynikającymi z art. 6 ust. 4 rozporządzenia 2018/858 tj. takich pojazdów samochodowych dla których X będzie dysponować potwierdzeniem wypełniania przez nie warunków technicznych określonych w rozporządzeniu 2018/858 w postaci ważnych świadectw zgodności WE, certyfikatów CoC lub decyzji Dyrektora TDT o dopuszczeniu indywidualnym, gdyż zgodnie z prawem wyłącznie takie pojazdy samochodowe mają prawa być dopuszczane, wprowadzane do obrotu i rejestrowane po raz pierwszy na obszarze UE w tym w RP, a przy tym rejestracją objęte mogą być wyłącznie homologowane pojazdy samochodowe kategorii M, N z wyłączeniem wynikającym z art. 2 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia 2018/858.

Zdaniem X w sytuacji importu używanych pojazdów, dla których zastosowanie będzie miała definicja ,,rejestracja,, z art. 3 pkt 53 rozporządzenia 2018/858, którym nie towarzyszą świadectwa zgodności WE, certyfikaty CoC i, dla których Dyrektor TDT nie wyda decyzji o dopuszczeniu jednostkowym pojazdu lub innego równoważnego dokumentu homologacyjnego daniny publiczne w postaci VAT granicznego i cła nie wystąpią, gdyż pojazdy takie w ogóle nie mogą uzyskiwać prawa rejestracji, a tym samym nie przejdą prawidłowo procedury przewidzianej w art. 71 ust. 6 PRD, a tym samym nie przejdą prawidłowo procedury określonej w art. 201 w zw z art. 194 ust. 1 rozporządzenia (UE) 952/2013 i z tego względu nie będą miały prawa być zwolnione w procedurze celnej do obrotu w UE, a jeśli zostaną zwolnione i dopuszczone wbrew zakazom podlegać będą wycofaniu z użytkowania przez KAS stosownie do art. 198 ust. 1 rozporządzenia (UE) 952/2013 Kodeks Celny i przepisów rozporządzenia (UE) 2019/1020 o nadzorze rynku na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o KAS.

Na uwagę zasługuje przy tym fakt, że zaświadczenie z okresowego badania technicznego dla celów pierwszej rejestracji w RP (UE) używanych pojazdów sprowadzanych spoza UE z państw będących sygnatariuszami Konwencji Wiedeńskiej z 1968r dopuszczalne byłoby dla potwierdzenia wypełniania przez takie pojazdy wymagań technicznych określonych w rozporządzeniu 2018/858, gdyby okresowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 81 ust. 3 PRD wykonywane było zgodnie z wymogami dyrektywy 2014/45/WE, natomiast z uwagi, że tak nie jest, co wynika w sposób oczywisty z prostego zestawienia przepisów dotyczących wymagań technicznych określonych w np. w załączniku 1 pkt 8.2.2.2. dyrektywy 2014/45/WE z wymaganiami określonymi w §9 ust. 1 pkt 3 i pkt 3a) rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia oraz w załączniku 1 pkt 8.2.2.2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach oraz zważywszy zakres badania zdatności pojazdu do ruchu drogowego określony w tym rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w ogóle nie obejmuje potwierdzania przez diagnostę faktu, że badany pojazd jest pojazdem homologowanym, to zaświadczenie z przeprowadzenia badania okresowego nie może być traktowane jako dokument potwierdzający wypełnianie przez importowany pojazd warunków technicznych, o których mowa w art. 66 ust. 1 ustawy o prawie drogowym ponieważ wymogi techniczne określone w prawie krajowym – rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia nie są co najmniej równoważne wymogom technicznym określonym w szczegółowych przepisach Unii stosowanym wprost i w tym zakresie nie odpowiadają harmonizowanemu prawu Unii już od 1 stycznia 2012 r., od kiedy przepisy dyrektywy 2010/48/WE zmieniające dyrektywę 2009/40/WE miały obowiązek być transponowane do prawa krajowego.

Dyrektywa 2009/40/WE

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie podejmują takie środki, jakie uznają za niezbędne, umożliwiające wykazanie, że pojazd przeszedł z pozytywnym rezultatem badania zdatności do ruchu drogowego, które odpowiadają co najmniej wymogom niniejszej dyrektywy.

W związku z tym, że sp. X zainteresowana jest poddaniem ww pojazdów samochodowych kategorii M i N badaniu w procedurze krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu, z tytułu której będzie ponosić daninę publiczną pobieraną przez Dyrektora TDT w postaci opłaty za wydanie decyzji o krajowym dopuszczeniu indywidualnym wnioskuje jak w sentencji. Przepis art. 34 ust. 1 Prawa Przedsiębiorcy nadaje przedsiębiorcy możliwość złożenia wniosku do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej o wydanie wyjaśnienia co do zakresu sposobu i stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej. Organy administracji publicznej nie są więc wyłącznie właściwymi organami. Taką osobą jest państwowa osoba prawna, jako państwowa jednostka organizacyjna, której ustawa przyznaje osobowość prawną. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. „o zasadach zarządzania mieniem państwowym”, państwową osobą prawną jest Transportowy Dozór Techniczny, którym kieruje dyrektor. Jednocześnie stosownie do wniosku o indywidualną interpretacje przepisów wskazuję, że obowiązek daniny publicznej pobieranej przez ten organ wynika z przepisów ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. „o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia” z art. 69. Wspomniany przepis art. 69 ustawy o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia reguluje kwestię opłat za uzyskanie świadczeń homologacji oraz wydawania zezwoleń na dopuszczenie danego pojazdu do ruchu. Ust. 5 tego przepisu wskazuje, iż wpływy z tytułu opłat stanowią przychód Transportowego Dozoru Technicznego, tak więc wskazanie tych przepisów powinno prowadzić do spełnienia przesłanek z art. 34 ust. 1 Prawa Przedsiębiorców.

Potwierdzenie opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przesyłam w załączeniu.