ETAP V NIELEGALNEGO WPROWADZANIA BELARUSA DO POLSKI

Etap V przebiegu procesu nielegalnego dopuszczania na obszar celny, udostępniania i wprowadzania do obrotu, dopuszczania do użytkowania, w tym do ruchu drogowego i rejestracji, ciągników Belarus z wykazaniem przepisów prawa, które są naruszane w tym procesie i z wykazaniem bezprawności organów państwa.

W trakcie udostępniania (oferowania ciągników bez ważnej homologacji na rynku ) przez przedstawiciela producenta oraz dilerów dochodzi do naruszenia kolejnych przepisów przez podmioty gospodarcze przy biernej postawie organów krajowych nie realizujących przepisy prawa krajowego i wspólnotowego co stanowi niedopełnienie obowiązków przez urzędników z art. 231 kk z naruszeniem procedur k.p.a., a przez prokuratury z naruszeniem k.p.k. w przypadkach nie reagowania na zgłaszane przestępstwa ;

a)

ustawy o systemach oceny zgodności z 30 sierpnia 2002r – ciągniki w rozumieniu tych przepisów są maszynami, a udostępniający je podmiot udostępnia je bez wymaganego ważnego oznaczenia zgodności jakie winno znajdować się na tabliczkach znamionowych ciągnika i silnika i nie informuje potencjalnego klienta, że produkt nie posiada dopuszczenia do użytkowania na obszarze RP ( organem realizującym cele ustawy jest Prezes UOKiK). Do ustawy wdrożona została dyrektywa 2006/42/WE, która jest powiązana z dyrektywą 2003/37/WE oraz rozporządzeniem 167/2013 i z której obowiązywania na mocy rozporządzenia 167/2013 zostały aktualnie wyłączone ciągniki rolnicze. Niemniej jednak do czasu wejścia w życie rozporządzenia 167/2013 ciągniki niepodlegające dyrektywie 2003/37/WE czyli ciągniki zarejestrowane podlegały bezpośrednio pod dyrektywę 2006/42/WE i w stosunku do takich ciągników Prezes UOKiK posiadał i posiada nadal moim zdaniem kompetencje organu nadzoru rynku wprost z ustawy o systemie oceny zgodności. Wyrok TSUE C-513/15 ponadto potwierdził, że importowane zarejestrowane ciągniki które mają być udostępniane i pierwszy raz wprowadzane do obrotu w UE musiały też spełniać warunki techniczne przewidziane wtedy w dyrektywie 2003/37/WE dla nowych pojazdów i że za takie uważa się też pojazdy zarejestrowane w innym państwie jeśli nie były one wcześniej wprowadzone do użytkowania w UE. Z uwagi, że podmioty gospodarcze wprowadzające pojazdy do obrotu zgodnie z przepisami tej ustawy oraz rozporządzeń wspólnotowych mają obowiązek przedkładania na żądanie organu nadzoru rynku (Inspekcji handlowej, Prezesa UOKiK) świadectwa zgodności do 10 lat wstecz od momentu wprowadzenia pojazdu do obrotu to uważam, że w stosunku do ciągników wprowadzonych do obrotu przed 1 stycznia 2016r i które przez to nie są objęte zakresem rozporządzenia 167/2013 Prezes UOKiK ma pełne kompetencje do ich weryfikacji a Inspekcja Handlowa do nakładania sankcji przewidzianych w przepisach art. 140m Prawa drogowego. Ponadto uważam, że samo wyłączenie ciągników spod dyrektywy 2006/42/WE na mocy art. 77 rozporządzenia 167/2013 wcale nie oznacza, że ciągniki rolnicze przestają być uważane za maszynę w rozumieniu przepisów Unii. Wypełniają one definicję maszyny i są nadal przez prawodawcę traktowane jako maszyny co znajduje swoje potwierdzenie w rozporządzeniu 2016/1628, które stosuje się do maszyn mobilnych nie poruszających się po drogach, a z którego wyłączone są ciągniki rolnicze na podstawie art.2 ust.2 lit. b) jednak z zachowaniem wyjątku o którym mowa w art. 63 i świadczy o tym też pkt. 48 preambuły. Jeśli więc ciągniki rolnicze nie miały by być traktowane jako maszyny w rozumieniu prawa Unii, jak uważa Prezes UOKiK oraz Inspektor Ochrony Środowiska, to przecież nie można by było dla nich stosować przepisów przewidzianych stricte dla maszyn.

Prezes UOKiK odmawiając interwencji w stosunku do przypadków nielegalnego udostępniania ciągników, co następuje od 2008 r., nie realizuje celów ustawy i nie dopełnia obowiązku ustawowego wynikającego z art. 38 oraz art. 39 ust. 2 pkt 2, bo podmioty gospodarcze wprowadzające wyroby (pojazdy) do obrotu zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy o ocenie zgodności z 2002 r oraz dyrektywami i rozporządzeniami homologacyjnymi Unii mają obowiązek przedkładania świadectw zgodności do 10 lat od momentu wprowadzenia pojazdu (maszyny) do obrotu i przedkładania go na każde uzasadnione żądanie Prezesa UOKiK o czym stanowi art. 40a i art. 40b ust. 2 ustawy o SOZ.

Prezes UOKiK nie wypełnił przy tym obowiązku wynikającego z art. 27 ust. 2 i art. 28 rozporządzenia 765/2008 i nie powiadomił w przewidzianym w rozporządzeniu terminie 3 dni Służby Celnej o fakcie wprowadzania do obrotu na obszar celny UE pojazdów objętych zakazem wprowadzania wynikającym z art. 5 ust. 2, art. 39 ust. 1 i art. 73 ust. 3 rozporządzenia 167/2013 oraz art. 5 ust. 3 lit. a) w zw z art. 19 ust. 3 i w zw z art. 63 rozporządzenia 2016/1628 pomimo że taką wiedzą dysponował z opinii wydanej przez Dyrektora TDT oraz innych materiałów.

b)

ustawy o Inspekcji Handlowej z 15 grudnia 2000r – przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1e i pkt 2, art. 9 ust. 1 oraz ust. 2 pkt. 2, art. 9a ust. 1, art. 10 ust. 1 poprzez nie kontrolowanie ważności homologacji udostępnianych ciągników na punktach dilerskich , targach branżowych i w internecie gdy nie było zamieszczanych informacji, że są to ciągniki przeznaczone wyłącznie do działalności gospodarczej oraz że są to pojazdy bez prawa użytkowania w UE (oferowane wyłącznie w celu eksportu). Bez takiej informacji należy uznawać, że ciągniki oferowane są dla wszystkich w tym dla zwykłego konsumenta na co wskazuje indywidualne przystąpienie do zakupu ciągnika przez osobę fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej i otrzymana faktura przez zwykłego konsumenta. Za realizacje celów ustawy i legalność wprowadzanych do obrotu produktów odpowiada Inspekcja Handlowa i Prezes UOKiK. Klient nabywający produkt w zarejestrowanym punkcie handlowym ma prawo sądzić, zgodnie z zasadą pewności obrotu gospodarczego, że towar jest legalny. Obecna postawa Prezesa UOKiK tego mu nie gwarantuje, a indywidualny przypadek nabycia pojazdu przez konsumenta i nie nałożenie sankcji przewidzianych w art. 140m prawa drogowego przez Inspekcje Handlową świadczy o nie dopełnieniu obowiązków i działaniu na szkodę budżetu państwa.

c)

ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993 r.

– przy wprowadzaniu do obrotu pojazdu wbrew zakazowi art.70g prawa drogowego następuje naruszenie przepisów art. 10, 14, 15b ust. 2 i art. 25 ust. 1

– poprzez naruszenia o których mowa w art. 16 ust. 1 tj. zamieszczanie w środkach masowego przekazu ofert i reklam wprowadzających potencjalnego klienta w błąd co do wypełniania wymaganych warunków technicznych przez ciągniki warunkujących ich legalne wprowadzanie do obrotu i co stanowi zarazem naruszenie przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta,

– przepis art.17 ustawy naruszają też podmioty przygotowujące reklamy wprowadzające w błąd –.

Przepisy tej ustawy leżą w kompetencjach UOKiK.

d)

ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta z 16 lutego 2007 r.

– poprzez naruszanie zbiorowych interesów konsumenta – naruszenie art. 24 ust. 1 pkt. 2 i pkt. 3 w trakcie oferowania towaru szerokiej nieograniczonej grupie klientów i nieoznaczonego jako towar przeznaczony wyłącznie do działalności gospodarczej oraz wyłącznie na eksport sprzedawca zataja przed zwykłym konsumentem istotne informacje , które mogą wpływać na jego decyzje zakupowe, a przede wszystkim informacje, które mogą świadczyć, że dany produkt z mocy przepisów (rozporządzenia 952/2013 art. 198, ustawy o VAT, Prawa drogowego art. 70 g ust. 2 i ust. 4, ustawy o ochronie konsumentów i konkurencji, rozporządzenia (UE) 765/2008 oraz 2019/1020, rozporządzenia (UE) 167/2013 art. 72 ust. 2 lit. c) podlega wycofaniu z użytkowania i od użytkownika,

– poprzez ograniczanie konkurencji – poprzez naruszenia art. 6 ust. 1 pkt. 1, pkt. 3 i pkt. 6 gdy przedstawiciel producenta prowadzi działania w celu ograniczenia i wyeliminowania konkurencji, art. 9 ust. 2 pkt. 1 poprzez zaniżanie cen rynkowych przez producenta na skutek oferowanie tańszego ciągnika, nie wypełniającego wymaganych warunków technicznych i nie spełniającego obowiązku homologacyjnego przez co uzyskuje on pozycję dominującą,

– poprzez naruszenia art. 76, art. 93 i art. 105 i nie wszczynania postępowań przez Prezesa UOKiK w sytuacji gdy mamy do czynienia z ciągłym naruszaniem przepisu ustawy na przestrzeni lat 2008 – 2022.

Bezprawność działań Prezesa UOKiK wynika z poniższych faktów;

Rozporządzenia UE mają zasięg ogólny co znaczy, że są aktami prawa powszechnie obowiązującego, mają charakter generalny i abstrakcyjny; wiążą wszystkich, których potencjalnie obowiązują (instytucje UE, władze krajowe, władze samorządowe, jednostki, służbę celną, Prezesa UOKiK ).

1.

Ciągniki Belarus nie wypełniają warunków określonych w harmonizowanym prawie Unii -rozporządzeniu szczególnym (UE) 167/2013 i nie posiadają wymaganych świadectw zgodności warunkujących ich możliwość wprowadzania do obrotu, a nadto rejestrowane są z rażącym naruszeniem prawa co wykazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyrokach II SA/Sz 284/23, II SA/Sz 285/23, II SA/Sz 286/23, II SA/Sz 287/23, II SA/Sz288/23.

2.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 i w zw. z art. 73 ust. 3 rozporządzenia 167/2013 objęte są ograniczeniami i zakazem wprowadzania ich do obrotu na obszar UE i zgodnie z art. 194 ust. 1 rozporządzenia 952/2013 Kodeks Celny w ogóle nie powinny przejść odprawy celnej.

Jeśli jednak zostały dopuszczone na rynek przez błąd służby celnej to podlegają kontroli zgodnie z art. 48 i wycofaniu z użytkowania na podstawie art. 198 ust. 1 lit. a), lit. b) – (ii) oraz lit. d) rozporządzenia (UE) 952/2013 – Kodeks celny.

3.

Zgodnie z art.5 ust.4 rozporządzenia 167/2013 Państwa Członkowskie prowadzą nadzór rynku na zasadach określonych w sekcji III rozporządzenia 765/2008.

4.

Za prawidłową realizacje rozporządzenia 765/2008 w RP jako organ monitorujący system nadzoru rynku odpowiada Prezes UOKiK i w związku z tym jest on zgodnie z art. 29 ust. 1 w zw z art. 28 ust. 1 i w zw z art. 27 ust. 3 lit. b) z urzędu zobowiązany w ciągu trzech dni powiadamiać służbę celną o przypadkach nielegalnego udostępniania na rynku ciągników nie posiadających ważnych homologacji i świadectw zgodności w celu wstrzymania dopuszczania produktu na obszar UE.

5.

Zgodnie z art. 59 ust.1 ustawy o systemach oceny zgodności i nadzorze rynku jednym z wyspecjalizowanych organów nadzoru rynku jest Inspekcja Handlowa podległa Prezesowi UOKiK.

6.

Zgodnie z art. 59 ust. 3 pkt. 1 ustawy o systemach oceny zgodności i nadzorze rynku z 2016 r., Inspekcja Handlowa prowadzi kontrole na wniosek Prezesa UOKiK.

7.

Zgodnie z Ustawą o Inspekcji Handlowej

Art. 3. 1. Do zadań Inspekcji należy:

1) kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych w zakresie produkcji, handlu i usług;

2) kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu, z zastrzeżeniem ust. 2, w tym w zakresie oznakowania i zafałszowań, oraz kontrola usług;

Ponadto zgodnie z art. 1. ust.1. Inspekcja Handlowa, zwana dalej „Inspekcją”, jest wyspecjalizowanym organem kontroli powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.

8.

Zgodnie z rozporządzeniem 167/2013 art. 3 pkt 46 „organ krajowy” oznacza organ udzielający homologacji lub każdy inny organ uczestniczący w nadzorze rynku, kontroli granicznej lub rejestracji i odpowiedzialny za te czynności w państwie członkowskim w odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia;

9.

Prezes UOKiK jak i Inspekcja Handlowa zgodnie do powyższego są więc zdefiniowane jako orany krajowe bo uczestniczą w systemie nadzoru rynku (podobnie jak służba celno-skarbowa i wydziały komunikacyjne rejestrujące pojazdy – rozporządzenia UE obowiązują wszystkich których potencjalnie obowiązują – zasada bezpośredniości i abstrakcyjności ).

10.

Zgodnie z art. 3 pkt. 44 rozporządzenia 167/2013 „nadzór rynku” oznacza działania i środki podejmowane przez organy krajowe w celu zapewnienia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne udostępniane na rynku spełniały wymogi określone w odpowiednich przepisach unijnych dotyczących harmonizacji oraz aby nie zagrażały zdrowiu, bezpieczeństwu ani żadnemu innemu aspektowi ochrony interesu publicznego;

11.

Zgodnie do rozporządzenia 167/2013 na żądanie organu krajowego importer dostarcza dokumentację potwierdzającą legalność pojazdu w obrocie.

art. 11 Obowiązki importerów

1. Importerzy wprowadzają do obrotu tylko pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne, które są zgodne z wymogami i które otrzymały homologację typu UE albo spełniają wymogi homologacji krajowej, lub części lub wyposażenie podlegające w pełni wymogom zawartym w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008.

Artykuł 12 Obowiązki importerów w odniesieniu do przywożonych przez nich produktów niezgodnych z wymogami lub stanowiących poważne zagrożenie

4. Na uzasadnione żądanie organu krajowego importerzy dostarczają mu wszystkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu importerzy współpracują z nim we wszelkich działaniach mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które wprowadzili do obrotu.

12.

Dlatego też Prezes UOKiK jak i Inspekcja Handlowa ( zgodnie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o Inspekcji handlowej) jako organ krajowy posiada pełne kompetencje do wystąpienia do podmiotów gospodarczych udostępniających ciągniki o dokumentację potwierdzającą ich legalność działania i prawo do udostępniania ciągników Belarus na rynku oraz wprowadzania ich do obrotu.

Fakt, że udostępniane ciągniki Belarus nie posiadają ważnych homologacji potwierdził UOKiK Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego w opinii, którą przekazano Prezesowi UOKiK oraz fakt ten potwierdzany jest w oznaczeniu zgodności ( oznaczeniu homologacyjnym ) zamieszczanym na tabliczkach znamionowych, których zdjęcia także przekazano Prezesowi UOKiK, a które to oznaczenie zgodności podlega kontroli Prezesa UOKiK zgodnie z ustawą o systemach oceny zgodności z 2002 r., art. 40g. Ust. 1. Przedmiotem kontroli może być wyrób, prawidłowość oznakowania wyrobu oraz dokumentacja techniczna wyrobu. Art. 40. 1. Organy wyspecjalizowane prowadzą kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań, zwaną dalej „kontrolą”, z urzędu lub na wniosek Prezesa UOKiK działającego jako organ monitorujący . Organem wyspecjalizowanym do kontroli jest np. Inspekcja Handlowa dbająca o interesy gospodarcze państwa. Konieczność wycofania z użytkowania nielegalnie wprowadzonych do obrotu ciągników i rejestrowanych z rażącym naruszeniem prawa niewątpliwie uderzy w gospodarczy interes państwa.

13.

Ponadto zgodnie do ustawy o systemach oceny zgodności i nadzorze rynku z 13 kwietnia 2016r Rozdział 7 System nadzoru rynku

Oddział 1 Przepisy ogólne

Art. 58. 1. System nadzoru rynku tworzą organy wymienione w ust. 2 i 3, zwane dalej „organami nadzoru rynku”, oraz organy celne.

Ust. 3. Postępowania, o których mowa w art. 76 ust. 1 i 1a oraz art. 85 ust. 1, prowadzą:

1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem UOKiK”

art. 59 ust. 2 Do zadań Prezesa UOKiK należy:

pkt.3) przekazywanie innym krajowym organom nadzoru rynku, Komisji Europejskiej oraz organom nadzoru rynku państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a także organom celnym informacji wskazujących, że wyrób wprowadzony do obrotu nie spełnia wymagań lub stwarza zagrożenie, lub stwierdzono niezgodności formalne, oraz o podjętych działaniach;

Postępowania administracyjne w systemie nadzoru rynku

Art. 76. 1. Postępowanie w sprawie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów niezgodnych z wymaganiami wszczyna się z urzędu w przypadku stwierdzenia w toku kontroli, że wyrób nie spełnia wymagań albo nie spełnia wymagań i stwierdzono niezgodności formalne. Organ nadzoru rynku może wszcząć postępowanie również wtedy, gdy z innych dostępnych informacji, w szczególności z powiadomienia przekazanego przez organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wynika, że wyrób nie spełnia wymagań, a został wprowadzony do obrotu przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela albo importera, który ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub został udostępniony na rynku przez dystrybutora, który ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

1a. Postępowanie w sprawie niezgodności formalnych wszczyna się z urzędu w przypadku, w którym niezgodności formalne nie zostały usunięte na wezwanie organu, o którym mowa w art. 75 ust. 3.

Art. 77. Organ nadzoru rynku w celu zbadania zasadności wszczęcia postępowania lub w jego toku, może w szczególności:

1) przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie dodatkowej kontroli;

2) zwrócić się do podmiotu gospodarczego o udzielenie dodatkowych informacji lub wyjaśnień dotyczących wyrobu.

14.

Prezes UOKiK posiada także kompetencje nadane ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 16 kwietnia 1993r i podejmuje działa z urzędu w przypadku jej naruszeń.

Art. 10. 1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich.

Art. 25. 1. Kto, oznaczając lub wbrew obowiązkowi nie oznaczając towarów albo usług, wprowadza klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów lub usług albo nie informuje o ryzyku, jakie wiąże się z korzystaniem z nich, i naraża w ten sposób klientów na szkodę, podlega karze aresztu albo grzywny.

15.

Do zatajanie informacji przez podmiot udostępniający ciągniki Belarus na rynku dochodzi gdy klient nie jest informowany, że ciągniki dopuszczane są na obszar UE do obrotu wbrew zakazowi art. 194 Kodeksu Celnego z naruszeniem procedury o której mowa w art. 71 ust. 6 ustawy o prawie drogowym oraz wbrew zakazowi art. 70g ust. 1 ustawy o prawie drogowym i z naruszeniem wskazanym w art. 72 ust. 2 lit. f) i z tego powodu podlegają wycofaniu z użytkowania na podstawie art. 70g ust. 2 i ust. 4 ustawy o prawie drogowym oraz z art. 198 ust. 1 rozporządzenia 952/2013 kodeks celny.

Ustawa o prawie drogowym

art.70g

ust.2. Podmiot, który wprowadzi do obrotu pojazd wbrew zakazowi określonemu w ust. 1, jest obowiązany na swój koszt wycofać ten pojazd z obrotu.

ust.4. W przypadku niewycofania z obrotu pojazdu bez wymaganego odpowiedniego świadectwa homologacji typu lub innego równoważnego dokumentu, o którym mowa w art. 70j ust. 1, art. 70k ust. 1, art. 70o ust. 1, art. 70zo ust. 1, art. 70zp ust. 1 albo art. 70zu ust. 1, właściwy organ, po nałożeniu kary, o której mowa w art. 140m ust. 1 pkt 1, określa, w drodze decyzji administracyjnej, pojazd, który podlega wycofaniu z obrotu oraz termin jego wycofania, a także nakazuje realizację obowiązku określonego w ust. 3. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

16.

Zgodnie z ustawą o ochronie konkurencji i konsumenta z grudnia 2007r działania stanowiące czyny nieuczciwej konkurencji stanowią naruszenie ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta.

Art. 24.

1. Zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

2. Przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności:

2) naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji;

3) nieuczciwą lub wprowadzającą w błąd reklamę i inne czyny nieuczciwej konkurencji godzące w zbiorowe interesy konsumentów.

Podmiot oferujący ciągniki zatajając informacje, że ciągniki podlegają wycofaniu z użytkowania oraz bez informacji , że oferta skierowana jest wyłącznie do przedsiębiorców dopuszcza się czynów nieuczciwej konkurencji i narusza zbiorowe interesy konsumentów co jest naruszeniem ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta za którą realizacje odpowiada Prezes UOKiK .

17.

Prezes UOKiK wydając postanowienia do wniosku (…) sp. z o.o. wydał je jedynie w stosunku do innych ustaw niż ustawa o ochronie konkurencji i konsumenta tym samym ograniczył realną możliwość kontroli swojego postępowania w tym zakresie przez kompetentny sąd – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumenta. Zdaniem (…) jest to ustawowe ograniczenie dostępu do sądu co jest niezgodne z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP gwarantującymi prawo do uzyskania wiążącego rozstrzygnięcia danej sprawy przez sąd, a które to rozstrzygnięcie może być przesłanką do dochodzenia odszkodowania od Skarbu Państwa.

18.

Wskazana w postanowieniach Prezesa UOKiK droga sądowa do rozstrzygnięć przed WSA dotyczyła jedynie zakresu określenia kompetencji Prezesa UOKiK do realizacji przepisów ustawy o Inspekcji Handlowej, ustawy o prawie drogowym oraz ustawy o systemach oceny zgodności, a to nie było sednem wniosku (…) sp. z o.o. z dnia 11 sierpnia 2021 r. Sednem wniosku były czyny nieuczciwej konkurencji, które jedynie są związane z naruszaniem przepisów powyższych ustaw. Czyny nieuczciwej konkurencji opisane w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów leżą jak najbardziej w kompetencji Prezesa UOKiK i w tym zakresie Prezes UOKiK ma pełne kompetencje do wszczynania kontroli poprzez Inspekcje handlową oraz służbę celno-skarbową zarówno wyrobów znajdujących się w obrocie handlowym, u użytkowników jak również kontrolę podmiotów udostępniających je na rynku .

W odniesieniu do stanowiska Prezesa UOKiK prezentowanego w odpowiedzi na zażalenie oraz stanowiska SOKiK i Sądu Apelacyjnego wyrażonego w postanowieniach, które utrzymują, że Prezes UOKiK nie posiada kompetencji organu nadzoru rynku w odniesieniu do ciągników rolniczych objętych zakresem rozporządzenia (UE) 167/2013 twierdzę, że są to stanowiska błędne. Swoje twierdzenie opieram na fakcie, że pomimo że ciągniki rolnicze objęte zakresem rozporządzenia 167/2013 winny podlegać nadzorowi rynku prowadzonemu przez organ wyspecjalizowany zgodnie z postanowieniem art. 5 ust. 1 tego rozporządzenie to nie wyklucza to w ogóle możliwości stosowania przepisów rozporządzenia ramowego 765/2008 oraz rozporządzenia 2019/1020 w odniesieniu do ciągników rolniczych przez inne organy uczestniczące w systemie nadzoru rynku realizujące cele tych rozporządzeń. Kompetencje Prezesa UOKiK, Inspekcji Handlowej oraz Służby Celnej dla realizacji celów tych rozporządzeń wynikają w tym przypadku z przepisów ustawy o systemach oceny zgodności z 30 sierpnia 2002r. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia 167/2013 organ nadzoru rynku o którym mowa w tym rozporządzeniu prowadzi kontrolę w odniesieniu do pojazdów na które wydano homologacje.

Artykuł 7 Środki nadzoru rynku 1. W odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych posiadających homologację typu, organy nadzoru rynku prowadzą na odpowiednią skalę stosowne kontrole dokumentacji, uwzględniając ustalone zasady oceny ryzyka, skargi i inne informacje.

Z tego względu zgodnie z brzmieniem tego przepisu organ ten nie jest wyspecjalizowany do prowadzenia kontroli pojazdów na które homologacji nie wydano bo takowe w ogóle nie powinny znaleźć się w obrocie gospodarczym. Natomiast w art. 5 ust. 4 rozporządzenia 167/2013 na Państwa Członkowskie został nałożony obowiązek prowadzenia nadzoru rynku zgodnie z sekcją III rozporządzenia 765/2008. W motywie 5 tego tego ramowego rozporządzenia określono, że zgodnie z zasadą lex specjalis przepisów tego rozporządzenia nie stosuje się do produktów w zakresie w jakim zostały wydane przepisy szczególne, za które uważa się przepisy rozporządzenia 167/2013. Zgodnie z motywem 5 przepisy rozporządzenia 765/2008 mają zastosowanie wyłącznie w kwestiach nieuregulowanych w rozporządzeniach szczególnych a przepisy rozporządzenia należy stosować jedynie w celu wzmocnienia nadzoru rynku. Mając więc na uwadze, że zgodnie z art. 7 ust. 1 nadzorem organu nadzoru rynku określonemu w rozporządzeniu 167/2013 podlegały by jedynie ciągniki rolnicze, na które wydano homologacje, a ciągniki na które homologacji nie wydano nie podlegały by takiej kontroli, to mając na uwadze cele rozporządzenia 765/2008, którymi jest zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonalnego i środowiskowego przez udostępniane produkty oraz znoszenie barier ograniczających swobodę przepływu towarów na obszarze UE oczywistym jest konieczność stosowania przepisów rozporządzenia 765/2008 w odniesieniu do takich pojazdów i stosowanie w stosunku do nich przepisy określające warunki dopuszczania produktów do obrotu na obszarze wspólnotowym oraz dotyczących kwestii nadzoru rynku i będzie to zgodne z motywem 10 rozporządzenia 167/2013.

Art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej nakłada na Państwa Członkowskie szeroko pojęty obowiązek współpracy w osiąganiu celów Unii poprzez zapewnieniu pełnej skuteczności prawu unijnemu. Wyspecjalizowany organ nadzoru rynku o którym mowa w art. 3 pkt. 44 i art. 7 ust. 1 prowadzi nadzór rynku w kwestiach zgodności udostępnianych ciągników z homologowanym typem ale nie stanowi to przesłanki, dla których Służba Celna (KAS), Prezes UOKiK i podległa mu Inspekcja Handlowa (organ wyspecjalizowany) oraz Dyrektor TDT mieliby nie posiadać kompetencji organu krajowego jakie wynikają z art. 3 pkt. 46 rozporządzenia 167/2013 oraz możliwości egzekwowania obowiązków producentów i importerów określonych w tym rozporządzeniu w art. 8-16 tj. możliwości badania dokumentacji uprawniającej podmioty gospodarcze do wprowadzania pojazdów do obrotu czyli między innymi kontroli świadectw zgodności. Z tego też względu uważam, że Prezes UOKiK posiada kompetencje kontrolne w stosunku do ciągników rolniczych, na które nie wydano homologacji, a które winny wypełniać wymagania szczególne określone w rozporządzeniu 167/2013 oraz wymagania ogólne określone w rozporządzeniu 765/2008 oraz 2019/1020 dla produktów dopuszczanych po raz pierwszy do użytkowania na obszar UE. Dlatego też stanowisko jakie zajął w tej materii Prezes UOKiK, SOKiK oraz Sąd Apelacyjny jest błędne. Prezes UOKiK chociaż nie posiada kompetencji organu nadzoru rynku kompetentnego do oceny zgodności udostępnianego pojazdu z homologowanym typem to i tak posiada pełne kompetencje do kontroli dokumentacji i legalności udostępniania ciągników rolniczych na rynku oraz przestrzegania przez podmioty gospodarcze zakazu określonego w art. 70g ust. 1 Prawa drogowego, którego naruszanie związane jest z naruszeniem przepisów określonych w art. 72 ust. 2 lit. f) rozporządzenia 167/2013 oraz art. 8 ust. 5 ustawy o systemie oceny zgodności z 30 sierpnia 2002 r., art. 27 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 765/2008 i art. 10 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 16 kwietnia 1993r oraz UOKiK.

e) ustawy z dnia 15 lipca 2020r o systemach homologacji i nadzorze rynku silników przeznaczonych do maszyn mobilnych nieporuszających się po drogach implementującej przepisy rozporządzenia 2016/1628 ;

– przepisów w zakresie wprowadzania do obrotu silników zamontowanych w ciągnikach rolniczych nie spełniających warunków emisyjnych określonych w rozporządzeniu 2016/1628 na mocy art. 19 rozporządzenia 167/2013 zmienionego art. 63 rozporządzenia 2016/1628 ,

– przepisów rozporządzenia 2016/1628 art.7 nie realizuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska wyznaczony art. 33 ust. 1 ustawy jako organ nadzoru rynku silników objętych zakresem rozporządzenia 2016/1628 zamontowanych w ciągnikach rolniczych i nie zamontowanych czym narusza obowiązek Państwa Członkowskiego określony w art. 5 ust. 3 lit. a) tego rozporządzenia i narusza przepisy ustawy o IOŚ – poprzez nie realizowanie celów ustawy i nie zapobieganiu szkodom dla środowiska przez IOŚ w przypadku udostępniania i wprowadzania do obrotu silników nie wypełniających warunków określonych w rozporządzeniu 2016/1628 i emitujących zanieczyszczenia gazowe w sposób wielokrotnie wyższy od dopuszczalnych poziomów czemu powinien zapobiegać IOŚ na podstawie art. 2 ust.1 pkt. 3 , pkt. 8 , pkt. 11 pkt. 17 ustawy o IOŚ.

f) ustawy kodeks karny – wprowadzenie ciągników do obrotu odbywa się w wyniku czynu zabronionego art. 70g ust. 1 Prawa drogowego i stanowi to czyn z art. 268, art. 270, art. 306 kk

– jeśli naruszenie art. 70g ust. 1 prowadzone jest w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i z narażeniem kupującego na możliwość poniesienia straty gdy pojazd będzie musiał być wycofany z użytkowania – to wypełnia to znamiona przestępstwa z art. 286 kk. Natomiast świadomy obrót pojazdami pozyskanymi do obrotu w wyniku czynu zabronionego i poprzez wydanie decyzji o rejestracji podjętej z rażącym naruszeniem prawa obciążonym wadą prawną ma znamiona paserstwa art. 291 kk. To, że ciągniki te nie wypełniają wymaganych norm emisyjnych jest powszechnie znane. Podmioty gospodarcze działając profesjonalnie w sposób szczególny muszą znać przepisy prawa jakie je obowiązują – zasada działania w dobrej wierze w tym wypadu ich nie będzie chronić od odpowiedzialności.

g) ustawa kodeks postępowania karnego – poprzez naruszenia przez prokuraturę art. 2 §2 kpk w przypadkach gdy prokuratura umarzała postępowania przygotowawcze w sytuacjach niewyczerpania inicjatywy dowodowej co potwierdza postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotów w Warszawie z 18 listopada 2021 r., w sprawie XIV Kp 2103/21 oraz poprzez naruszenia art. 306 §1 i §3 co potwierdzają uwzględnione zażalenia przez prokuratorów nadrzędnych dla prokuratorów prowadzących postępowania.

h) ustawy kodeks postępowania administracyjnego – w sytuacjach gdy organy państwowe nie odpowiadały na pisma i podania strony albo czyniły to po upływie 30 dni, nie udzielały merytorycznych odpowiedzi, a skargi na bezczynność organu publicznego składane w trybie kpa nie były merytorycznie uwzględniane przez organ nadrzędny,

– poprzez działania organów państwa wbrew zasadzie prawdy obiektywnej określonej art. 7 kpa gdy TDT wiedząc i potwierdzając w opinii bezprawność decyzji o rejestracji ciągnika wprowadzonego do obrotu wbrew zakazowi art. 70g ust. 1 PRD nie podejmuje działań do jakich zobligowany jest organ udzielający homologacji,

– poprzez odmowę ustalenia, nie wskazania odpowiedniego aktu prawa z którego ustala się warunki techniczne i nie wskazywanie przez TDT innego kompetentnego organu państwa do ustalania warunków technicznych dla zarejestrowanych importowanych spoza obszaru UE ciągników rolniczych o co wnioskowała strona w podaniu,

– poprzez nie realizowanie wniosków o dostęp do informacji publicznej przez ITP Falęty oraz ITS w Warszawie i pozostawianie ich bez odpowiedzi jak również pozostawianie bez reakcji wniosków w sprawie ponagleń na bezczynność organu publicznego,

i) Konstytucji RP w zakresie :

– art. 32 ust. 2 poprzez ograniczenie swobody gospodarczej na skutek bierności organów państwa uczestniczących w systemie nadzoru rynku w sytuacji naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przez nielegalnie działające podmioty gospodarcze oraz przepisów art. 32 ust. 1 Konstytucji poprzez nierówne traktowanie podmiotów gospodarczych przez organy państwa gdy w ustawie o prawie drogowym w art. 70 w ust.1 pkt. 3 lit. a) i ust. 2 określono kompetencje TDT do kontroli pojazdów w zakresie wypełniania obowiązku homologacyjnego do pojazdów, na które wydano homologacje w RP pozostawiając poza systemem nadzoru pojazdy, na które TDT homologacji nie wydawał. Minister do spraw transportu nie wskazał żadnego innego organu do takiego nadzoru w prawie krajowym co skutkuje tym, że nadzór TDT obejmuje tylko krajowych producentów ciągników a pozostawia poza kontrolą produkcję importowaną co skutkuje tym, że wymóg wypełniania norm określonych w rozporządzeniach homologacyjnych harmonizowanego prawa unii organy państwa egzekwują wyłącznie w odniesieniu do producentów krajowych przez co producenci zagraniczni uzyskują przewagę konkurencyjną wymogów takich nie spełniając,

– art. 45 ust. 1 – poprzez naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu, przez które rozumie się zgodnie z orzeczeniami Trybunału Konstytucyjnego nie tylko możliwość wniesienia sprawy do sądu co możliwość faktycznej merytorycznej oceny sprawy dokonywaną przez sąd, z którego to prawa krajowy producent nie może skorzystać w opisywanej sytuacji. W powyższej sprawie prawo to zostało ograniczone ustawą o ochronie konkurencji i konsumenta przepisami art. 69 ust. 1 i 3 oraz art. 83, które wskazują w jakich sytuacjach istniej możliwość kierowania zaskarżalnego wniosku do Prezesa UOKiK o wydanie decyzji dotyczącej przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. W sytuacji gdy dochodzi do ewidentnego naruszenia wyżej wykazanych przepisów dotyczących ograniczania konkurencji i naruszania zbiorowych interesów konsumentów, producent nie ma możliwości uzyskania postanowienia bądź decyzji dotyczących swoich zgłoszeń w przypadku ich nie wydania przez Prezesa UOKiK ponieważ nie może o takie wnioskować, więc skoro nie ma możliwości ich uzyskania w przypadku gdy Prezes UOKiK nie będzie ich wydawać z własnej woli to postępowanie Prezesa UOKiK w danej sprawie nie może obecnie być przedmiotem zaskarżenia do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumenta na podstawie art. 479 ²⁸ §1, który stanowi zamknięty katalog spraw, w których SOKiK orzeka, a który to Sąd jest jedynym kompetentnym sądem do merytorycznego rozpatrywania spraw związanych z naruszeniami przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta. Wg ustawy zgłaszane przez producentów krajowych przypadki naruszeń pozostawione są do swobodnej oceny Prezesowi UOKiK i pozostają w tym przypadku poza możliwością zaskarżenia i w efekcie badania postępowania Prezesa UOKiK w danej sprawie przez SOKiK. W tym zakresie dochodzi równocześnie do naruszenia prawa konstytucyjnego określonego w art. 32 ust. 1 ponieważ w art. 479 ²⁸ §1 pkt. 5 kpc nadaje się podmiotowi wobec którego prowadzone jest postępowanie przez Prezesa UOKiK związane z zarzucanymi naruszeniami przepisów ustawy możliwość zaskarżania tego postępowania do SOKiK, a podmiotowi który jest stroną poszkodowaną przez podmiot naruszający przepisy ustawy o OKiK w żadnym przepisie kpc nie nadaje się prawa do zaskarżalności postępowania Prezesa UOKiK do SOKiK gdy ten nie wydaje w sprawie decyzji lub postanowienia jak miało to miejsce w przypadku zgłoszenia dokonanego przez (…) sp. z o.o. W tym zakresie powinien wypowiedzieć się Trybunał Konstytucyjny i zbadać zgodność przepisów niniejszej ustawy z przepisami art. 45 ust. 1 w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP gwarantującymi prawo do uzyskania wiążącego rozstrzygnięcia danej sprawy przez sąd,

– art. 77 ust. 1 Konstytucji RP w zw z art. 417¹ §2 k.c. w sytuacji gdy WSA oddala skargi czym nie dopuszcza i nie uznaje (…) sp. z o.o. za stronę posiadającą interes prawny w toczących się postępowaniach prowadzonych przed SKO uznawania za nieważne decyzje o rejestracji co do których sąd może wydać wyrok wskazujący, że przy wydaniu takich decyzji doszło do rażącego naruszenia prawa ( czyli prejudykatu o którym mowa w art. Art. 417¹ §2 k.c.) a dzieje się tak w postępowaniu skargowym gdy SKO oddala wnioski (…) sp. z o.o. uznania ją za stronę w takich postępowaniach wszczynanych przez prokuratora na podstawie art. 6 Prawa o Prokuraturze udzielając odpowiedzi na wnioski a nie decyzje podlegające zaskarżeniu do WSA. To samo się tyczy niemożności wykazania rażącego naruszenia prawa przez Prezesa UOKiK w przypadku niemożności zweryfikowania jego działalności przez SOKiK co wykazałem powyżej. Bez prejudykatu stwierdzającego rażące naruszenie prawa przez organ państwowy (…) nie może dochodzić odszkodowania od Skarbu Państwa pomimo naruszania praw konkurencji spółki i oczywistej bezprawności organów państwa.

– art. 74 ust. 2 Konstytucji RP – poprzez nie realizowanie przepisów ww ustaw krajowych i rozporządzeń Unii mających znaczenie dla ochrony środowiska przez organy państwa ,

Ponadto ww sprawie nie są realizowane cele ustawy z dnia 6 marca 2018r o Rzeczniku MŚP określone w art. 1 ust. 1 wedle przyznanych Rzecznikowi MŚP kompetencji w art. 9 ust. 1 pkt. 2 , pkt. 8 , pkt. 9 , pkt. 10 w sytuacji poinformowania przez mikroprzedsiębiorstwo jakim jest (…) sp. z o.o. o powyższych nieprawidłowościach Rzecznika MŚP, który to organ jest niezależnym podmiotem ochrony prawnej, który winien stać na straży praw MŚP. Bierność Rzecznika MŚP w tym względzie stanowi niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów art. 16 ust. 1 USTAWA z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

* * *

Ww naruszeniom przepisów nie zapobiega pomimo stosownych zawiadomień Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, Dyrektor Departamentu Transportu Drogowego Ministerstwa Infrastruktury, Minister Infrastruktury, Inspekcja Handlowa, Departament Nadzoru Rynku UOKiK, Departament Ochrony Konsumenta UOKiK, Departament Ochrony Konkurencji UOKiK, Prezes UOKiK, Minister Rozwoju i Technologii, GIOŚ, KAS, KPRM, Rzecznik MŚP.

Żaden z ww podmiotów nie podjął skutecznych działań nawet pomimo trzykrotnego w okresie grudzień 2020 – sierpień 2021 ostrzegania o planowanym złożeniu skargi do Komisji Europejskiej w zakresie nie przestrzegania praworządności UE, w tym przepisów rozporządzeń o nadzorze rynku 765/2008 (obecnie 2019/1020), dyrektywy maszynowej 2006/42/WE, rozporządzenia 167/2013 o homologacji i nadzorze rynku ciągników rolniczych i leśnych, rozporządzenia 2016/1628 o homologacji i nadzorze rynku silników do maszyn mobilnych oraz nie realizowaniu opinii Rzecznika TSUE w sprawie C-513/15 pkt.67, orzeczenia TSUE C-513/15 z 15 czerwca 2017r oraz orzeczenia TSUE C-170/07 pkt.49. Systemowo może się tak dziać ponieważ Rzecznik MŚP powoływany jest przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra do spraw gospodarki (Ministra Rozwoju i Technologii), jak również Prezes UOKiK powoływany jest przez Prezesa Rady Ministrów więc mając podłoże polityczne niezależność tych organów w praktyce jest iluzoryczna tak samo jak niezależność działań prokuratury.