DOWOLNA ZMIANA TREŚCI ZAŚWIADCZENIA PO DWÓCH LATACH BEZ KONSEKWENCJI – TYLKO W WIELICZCE LUB KRAKOWIE ?

Błąd WK/starostwa w Wieliczce oraz błąd SKO i WSA w Krakowie oraz jego konsekwencje.¹ Czyli co się tam dzieje?

Więc jednak możliwa jest zmiana danych w DR bez stosownego i dodatkowego BT „o ustalenie danych” lub bez DBT „zmiany konstrukcyjne” oraz bez standardowego potwierdzenia od producenta pojazdu?²

To każde nasze zaświadczenie można po dwóch latach dowolnie zmienić bez żadnych konsekwencji dla wystawcy/zmieniającego? Jakoś mi to dziwnie pachnie . . . . . .

Popatrzmy, jakie są te konsekwencje odmowy zmiany zapisów w DR oraz skandalicznych (?) błędów naszego kolegi w trakcie BT pojazdu zabytkowego.³

28 czerwca 2024 r. NSA rozpatrywał tę skargę kasacyjną ob. W. G. od wcześniejszego wyroku WSA w Krakowie z 14 czerwca 2023 r. sygn. akt III SA/Kr 394/23⁴, w wyniku czego doszło do:

1. uchylenia zaskarżonego wyroku;

2. stwierdzenia nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej wydanie decyzji Starosty Wielickiego z dnia 23 marca 2022 r., nr KT.5410.KWI5P.2019;

3. zasądzenia od SKO w Krakowie na rzecz skarżącego W. G. Kwotę 1.137 (jeden tysiąc sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Ob. W. G. (skarżący) jest właścicielem pojazdu wpisanego do wojewódzkiej ewidencji ruchomych zabytków techniki, a który został zarejestrowany 8 sierpnia 2019 r., między innymi na podstawie naszego zaświadczenia o przeprowadzonym BT co do zgodności z warunkami technicznymi pojazdu zabytkowego z 29 lipca 2019 r.. W zaświadczeniu tym w poz. 14 liczba miejsc została określona na 2, a przeznaczenie pojazdu nie zostało określone. Również z karty ewidencyjnej ruchomego zabytku techniki⁵ (przedłożonej przed rejestracją pojazdu) wynikało, że liczba miejsc w kabinie została określona na 2, natomiast przeznaczenie pojazdu nie zostało określone.⁶

W wyniku powyższego dokonano rejestracji pojazdu oraz wydano DR, gdzie w pozycji S1 (liczba miejsc siedzących) wskazano 2, a rubryka przeznaczenia nie została wypełniona.

Po dwóch latach od wyżej opisanych okoliczności, czyli 27 grudnia 2021 r. W. G. (skarżący) złożył podanie o zmianę zapisów w DR przedmiotowego pojazdu, w zakresie liczby miejsc oraz przeznaczenia pojazdu. Jak wskazał w podaniu, w pierwotnym BT co do zgodności z warunkami technicznymi pojazdu zabytkowego, pomyłkowo nie uwzględniono wszystkich ujawnionych cech pojazdu⁷ i wystawiono korektę, czyli poprawione zaświadczenie z BT.

Do złożonego podania skarżący dołączył kopię zaświadczenia uprawnionego diagnosty samochodowego o przeprowadzonym BT co do zgodności z warunkami technicznymi pojazdu zabytkowego z 29 lipca 2019 r., w którym liczba miejsc w poz. 14 niniejszego BT została określona na 18, z kolei w poz. 15 określono przeznaczenie pojazdu na samochód ciężarowy przystosowany do przewozu osób.

Ponadto w poz. 17 niniejszego zaświadczenia nasz kolega uprawniony diagnosta samochodowy określił datę badania technicznego na 29 lipca 2019 r. (sic!).

Decyzją Starosty Wielickiego z 23 marca 2022 r.⁸ słusznie odmówiono skarżącemu dokonania czynności materialno-technicznej w postaci zmiany zapisów w DR pojazdu w zakresie liczby miejsc z 2 na 18 oraz przeznaczenia pojazdu na samochód ciężarowy przystosowany do przewozu osób – chociaż NSA ostatecznie to zakwestionował.

W ocenie organu pierwszej instancji liczba miejsc w pojeździe nie może być zmieniona w ramach tzw. oczywistej pomyłki, gdyż ujawnienie dodatkowych 16 miejsc w pojeździe oraz zmiana jego przeznaczenia spowodowało merytoryczną zmianę pierwotnie wydanego zaświadczenie i doprowadziło do wytworzenia nowej jego treści. Według pisma, które organ otrzymał z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie liczba miejsc w ilości 2 była zgodna ze stanem faktycznym i oryginalnym przeznaczeniem pojazdu, nie wynikała z omyłki oczywistej i została precyzyjnie określona w karcie ewidencyjnej sformułowanej przez skarżącego.

W wyniku rozpoznania odwołania skarżącego, SKO w Krakowie⁹ utrzymało zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji w mocy. To SKO uznało, że w sprawie nie może być mowy o oczywistej pomyłce w pierwotnym zaświadczeniu diagnosty z 29 lipca 2019 r., a sprostowanie tego zaświadczenia doprowadziło do jego merytorycznej zmiany.

Także WSA w Krakowie oddalił skargę skarżącego, podkreślając, że przedmiotem kontroli sądu było rozstrzygnięcie w przedmiocie odmowy dokonania czynności materialno-technicznej w postaci zmiany zapisów w DR w zakresie liczby miejsc z 2 na 18 oraz przeznaczenia pojazdu na samochód ciężarowy przystosowany do przewozu osób.

Skarżący do wniosku dołączył nasze zaświadczenie uprawnionego diagnosty opatrzone datą 29 lipca 2019 r., w którym to w trybie „sprostowania” (korekta) pierwotnego zaświadczenia z 19 lipca 2019 r. – będącego podstawą rejestracji pojazdu – zmieniono ilość miejsc siedzących z 2 na 18 i wskazano na przeznaczenie pojazdu (którego nie było w pierwotnym zaświadczeniu) jako samochód ciężarowy przystosowany do przewozu osób (sic!).

WSA w Krakowie (sąd pierwszej instancji) dość naiwnie przyjął, że tego rodzaju dane nie są przyjmowane przez organ bezkrytycznie i podlegają weryfikacji, w szczególności w kontekście obowiązujących przepisów prawa. W słusznej ocenie tego sądu brak jest racjonalnych powodów aby przy rozpatrywaniu wniosku o zmianę danych w DR organ bezrefleksyjnie przyjmował załączone do wniosku dokumenty. Ale w ślad za tym stwierdzeniem nikt nie pokusił się o próbę merytorycznego załatwienia tej sprawy.

Może także należało zwrócić się do Policji/Prokuratury o ustalenie, kto kogo i kiedy chciał wprowadzić w błąd w tym zakresie i po co . . . . . – ?

Ciekawe:

• jak tłumaczy się nasz kolega z tak dziwnych zapisów w obu zaświadczeniach na temat tego samego pojazdu,

• dlaczego kwestii oświadczenia kolegi w tej sprawie nie ma w tych aktach,

• dlaczego nie wszczęto postępowania administracyjnego w kierunku art. 84 ust. 3 PoRD w celu wyjaśnienia wszystkich okoliczności rzekomych błędów przy pierwszym BT tego pojazdu.

NSA w tej sprawie uznał, że ta skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie. Czyli odmowa zmiany zapisów w DR była błędem WK/starostwa w Wieliczce oraz SKO i WSA w Krakowie.¹⁰ Albowiem przepisy dotyczące procedury administracyjnej nie przewidują dla czynności materialno-technicznej (a taką jest wydanie DR), która nie jest decyzją administracyjną, waloru ostateczności, toteż jej zmiana zdaniem jest możliwa w każdym czasie.

Cyt.:

„Przyjąć zatem należało, że skarga skarżących zasługiwała na uwzględnienie, bowiem organy administracji publicznej obu instancji, w wyniku nierozpoznania istoty wniosku skarżącego, wydały decyzje o treści jakiej nie przewiduje ustawa – Prawo o ruchu drogowym, co obligowało sąd do przyjęcia, że zostały one wydane bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).”

Wyrok ten jest ilustracją merytorycznej wiedzy w zakresie naszej branży, którą reprezentują urzędnicy naszego nadzoru oraz żyjący z naszych podatków pracownicy sądownictwa administracyjnego. A nam pozostaje już tylko cierpliwie czekać na ostateczną decyzję WK/starosty wielickiego w tej sprawie.

I ten wyrok przybliżył Wam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – – –