WPADKA NA ZMIANACH KONSTRUKCYJNYCH

Zmiany konstrukcyjne przyczyną utraty naszych uprawnień w Poznaniu.

11 lipca 2023 r. WSA w Poznaniu, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2023 roku sprawy ze skargi naszego kolegi K. Ż. na decyzję SKO z 27 stycznia 2023 r., w przedmiocie cofnięcia diagnoście samochodowemu uprawnień do wykonywania BT pojazdów . . . . . – oddala skargę!¹

Wcześniej, bo decyzją z 27.03.2020 r.² Prezydent Miasta Poznań cofnął naszemu koledze K. Ż. uprawnienia diagnosty samochodowego do wykonywania BT pojazdów na SKP. W uzasadnieniu tej decyzji Prezydenta (organ) wskazał, że nasz kolega (skarżący) przeprowadził BT samochodów niezgodnie z przepisami. Tamtejsi urzędnicy WK ustalili, że dodatkowe badania techniczne obejmujące 7 samochodów zostały przeprowadzone przez naszego kolegę niezgodnie z zakresem i sposobem ich wykonania³.

Nasz kolega wykonał siedem DBT z wynikiem „P”-pozytywnym⁴ pomimo faktu, że badane przez niego pojazdy nie posiadały:

• dodatkowych mocowań siedzeń w miejscach przewidzianych do tego konstrukcyjnie,

• dodatkowych miejsc kotwiczenia pasów bezpieczeństwa.

Przedstawiciele producentów samochodów jednoznacznie wskazali, że przedmiotowe pojazdy nie posiadały dodatkowych punktów kotwiczenia pasów bezpieczeństwa i dodatkowych punktów kotwiczenia siedzeń (drugiego i trzeciego rzędu siedzeń).

Ponadto, określenie przez naszego kolegę rodzaju pojazdów, jako samochód osobowy, nastąpiło z naruszeniem procedury opisanej w § 2 działu II załącznika nr 2 do rozporządzenia. Organ ustalił, że przy ustalaniu nieznanych danych technicznych pojazdu należy w możliwie największym stopniu wykorzystywać dostępne informacje, zawarte w takich źródłach, jak, m. in., przepisy i dokumenty homologacyjne oraz dane producenta pojazdu. Natomiast wszelkie ustalenia powinny być podejmowane, m. in., na podstawie przepisów art. 2 pkt 31 — 58 ustawy.

W przypadku samochodu ciężarowego, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych zwiększających liczbę siedzeń, wyposażonych w pasy bezpieczeństwa i zagłówki, jak również zmian konstrukcyjnych polegających na zamontowaniu dodatkowych szyb, zamontowaniu tapicerki wewnętrznej oraz przesunięciu ściany grodziowej oddzielającej przestrzeń pasażerską od przestrzeni do przewozu ładunków, nie zmieniono klasyfikacji ww. pojazdu, pozostawiając jego rodzaj jako ciężarowy.

Analizując zdjęcia i opisy zmian dokonanych w pozostałych przebadanych przez naszego kolegę pojazdach WK stwierdził, że samochód (pierwszy z czterech) zasadniczo nie różni się od innych trzech samochodów. We wszystkich czterech pojazdach posiadających nadwozie o rodzaju BB (VAN) zamontowano:

• kanapy czteroosobowe,

• dodatkowe szyby,

• przesunięto za drugi rząd siedzeń przegrody oddzielające przestrzenie pasażerskie od przestrzeni ładunkowych.

Różnica polega jedynie na tym, że samochód (pierwszy z czterech) został poddany badaniom na zgodność z wymaganiami Regulaminów EKG ONZ nr 14, 16 oraz 17 i uzyskał potwierdzenie spełnienia wymogów określonych w § 9b rozporządzenia o warunkach technicznych, wystawione przez jednostkę uprawnioną (Państwowy Instytut Motoryzacji w W.), pozostając nadal samochodem ciężarowym. Natomiast trzy pozostałe samochody nie tylko nie zostały poddane wspomnianym wcześniej badaniom, ale także zostały przez naszego kolegę nieprawidłowo sklasyfikowane, jako samochody osobowe.

W świetle dokonanych ustaleń, organ uznał, że zostały wypełnione obie przesłanki wynikające z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy.

Tamtejsze SKO, po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez naszego kolegę K. Ż. od w/w decyzji Prezydenta Miasta Poznań (organ I instancji), decyzją z dnia 21 maja 2021 roku utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

WSA uznał, że skarga podlega oddaleniu.

Zdaniem WSA sporne pojazdy objęte DBT były wyprodukowane i homologowane według dyrektywy 2007/46/WE z dnia 5 września 2007 r. Dyrektywa ta w części A załącznika II zawiera kryteria kwalifikowania pojazdów do danej kategorii. Zgodnie z zapisem pkt. 3.6 pojazdy takie muszą wykazywać zdolność przewozu ładunków równą lub wyższą niż zdolność przewozu osób wyrażoną w kilogramach. Organ I instancji wskazał jednoznacznie i wyczerpująco, że dołożenie dodatkowych miejsc siedzących w omawianych 5 pojazdach nie zmieniło ich zasadniczego przeznaczenia, albowiem pojazdy te nadal wykazują wyższą zdolność przewozu ładunków niż przewozu osób, czyli zaliczają się generalnie do samochodów ciężarowych.⁵

Ponadto, zgodnie z § 9 b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31.12.2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia w samochodzie ciężarowym o maksymalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (kategorii Ni) i samochodzie ciężarowym o maksymalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 7,5 tony (kategorii N2) o nadwoziu rodzaju BB, mogą być wprowadzone zmiany konstrukcyjne, polegające na zmianie liczby siedzeń, jeżeli pojazd spełnia wymagania, o których mowa w pkt 3.5., pkt 3.6. oraz pkt 3.8. dla pojazdów kategorii Ni, części A załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/46/WE z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów i spełnione są wymagania techniczne dotyczące wytrzymałości siedzeń i ich mocowania, kotwiczenia pasów bezpieczeństwa, potwierdzone badaniami na zgodność z wymaganiami Regulaminów nr 14, 17 EKG ONZ, wykonanymi przez jednostkę uprawnioną. Siedzenia powinny być wyposażone w pasy bezpieczeństwa spełniające wymagania Regulaminu nr 16 EKG ONZ; z zastrzeżeniem § 9c.

W przedmiotowych pojazdach zamocowano dodatkowe miejsca siedzące nie w punktach konstrukcyjnie do tego przeznaczonych. W takich sytuacjach uprawniony diagnosta samochodowy powinien stwierdzić „N”-negatywny wynik BT. Podobnie w wypadku pasów bezpieczeństwa. Ponadto powinien mieć wiedzę o jednostkach uprawnionych do dokonywania oceny takich sytuacji faktycznych.

Ostatecznie Sąd uznał, że nasz kolega (skarżący) uprawniony diagnosta samochodowy wydał w sprawie zaświadczenie, iż pojazdy spełniały wymagania techniczne, bez stosownej opinii jednostek uprawnionych. Diagnosta nie wykonał zatem należnych obowiązków, przez co naruszył art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy co dawało podstawę do cofnięcia uprawnień diagnoście.⁶

Powyższe stanowisko potwierdził także NSA co spowodowało, że nasz kolega ostatecznie już przegrał.⁷

Trzymaj się Prawa

jak brzytwy tonący

a zniknie każda obawa

nie wdupisz nawet niechcący.

Dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – – – – –