TAKIE BEZUMOWNE REMONTY NASZYCH SKP TO STANDARD?

Machlojki naszych pracodawców? Czyli fikcyjne faktury na Okręgowej SKP w Starogardzie Gdańskim.¹

13 czerwca 2023 r. WSA w Gdańsku rozpatrywał sprawę ze skargi naszego pracodawcy o inicjałach Z.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 10 listopada 2022 r. nr 2201-IOV-1.4103.69.2022/10/10 w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2019 roku i . . . . . . – oddala skargę!

Wcześniej była ta zaskarżona decyzja z 10 listopada 2022 r. Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G., który po rozpatrzeniu odwołania Z. M. („Skarżący”, „strona”, „podatnik”) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. („Naczelnik”, „organ I instancji”) z 1 kwietnia 2022 roku określającej w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe za maj 2019 roku w wysokości 86.725,00 zł, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

12 grudnia 2019 r. wobec Z.M. wszczęto kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2018 r. oraz za maj 2019 r.

Po zakończonej kontroli podatnik Z.M. złożył m.in. korektę deklaracji za miesiąc maj 2019 r., w której nie uwzględnił wszystkich ustaleń stwierdzonych w toku prowadzonej kontroli podatkowej (brak korekty odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT z dnia 27 maja 2019 r., na której jako wystawca widnieje „Z” Sp. z o.o.).

W związku ze stwierdzonymi w toku kontroli nieprawidłowościami oraz faktem, że w złożonej korekcie Z.M. nie uwzględnił wszystkich ustaleń stwierdzonych w toku prowadzonych czynności, postanowieniem z 23 listopada 2021 roku wszczęto wobec niego postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za maj 2019 r.

Organ I instancji podał, że Z.M. od dnia 1 marca 1991 r. prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi prowadzenie Okręgowych SKP.

Na podstawie przedłożonych w toku prowadzonej kontroli podatkowej list płac ustalono, że:

• w miesiącu maju 2019 roku zatrudniał on 47 pracowników,

• siedziba jego działalności znajduje się pod adresem: S., ul. H. S. 6,

• działalność gospodarczą Z.M. prowadzi pod 23 różnymi adresami (sic!), m.in. w S., Ż., K., L., D. K., K., S.²

Naczelnik wskazał, że w ewidencji zakupu VAT za maj 2019 r., jako nabycie usług pozostałych wskazano między innymi fakturę VAT z dnia 27 maja 2019 roku o wartości netto 200.000,00 zł, VAT 46.000,00 zł, na której jako wystawca widniał „Z” Sp. z o.o., która dokumentuje nabycie następujących usług: Przygotowanie wraz z uporządkowaniem terenu pod kątem wykonywanych usług/renowacja stacji diagnostycznej w Starogardzie Gdańskim.³

Z oświadczenia naszego pracodawcy wynika, że umowa na wykonanie usług udokumentowanych fakturą VAT z 27 maja 2019 roku została zawarta ustnie z prezesem firmy „Z” Sp. z o.o., o inicjałach R. Z.. Dotyczyła obiektu OSKP w Starogardzie Gdańskim, zaś rzekome usługi wykonano na przełomie kwietnia i maja 2019 roku oraz poprawki w czerwcu i lipcu, natomiast prace w większości wykonywali obcokrajowcy (?), nadzór prowadził R. Z..

Zgodnie z przedłożonymi dowodami zapłaty, należność za przedmiotową fakturę uregulowano za pośrednictwem banku:

1. w dniu 23 lipca 2019 r. w kwocie 100.000,00 zł;

2. w dniu 26 lipca 2019 r. w kwocie 100.000,00 zł;

3. w dniu 31 lipca 2019 r. w kwocie 46.000,00 zł.

W decyzji organ I instancji odniósł się do dowodu z przesłuchania prezesa R.Z. z firmy „Z” Sp. z o.o., którego zeznania wskazują, że:

• nie wiedział nic na temat transakcji dotyczących wykonania usług na rzecz naszego pracodawcy Z.M.,

• nie zna naszego pracodawcy,

• nie nadzorował wykonywanych wskazanych prac budowlanych.

(sic!)

Naczelnik stwierdził, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika także, że faktura nr 14/05/2019 z 27 maja 2019 r. (na której jako wystawca widnieje „Z” Sp. z o.o.) nie dokumentuje rzeczywistych transakcji gospodarczych. Usługi budowlane wskazane na tej fakturze nie były – jak wskazuje prezes tej firmy – wykonane przez pracowników „Z” Sp. z o.o., ale tym bardziej nie mogły być wykonane przez rzekomego podwykonawcę tej Spółki, tj. „B” Sp. z o.o. Organ podkreślił, że fakt przekazania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego nie potwierdza rzeczywistego wykonania usług na rzecz Skarżącego przez tego kontrahenta.

Na fikcyjny charakter faktury wystawionej dla Skarżącego przez Spółkę „Z” Sp. z o.o. wskazują w szczególności następujące fakty:

– do usługi nie zostały wystawione żadne dokumenty potwierdzające jej wykonanie poza fakturą VAT i dowodami dokonania przelewu płatności – brak umowy, potwierdzenia odbioru robót. Fakturę otrzymano od wystawcy pocztą elektroniczną na adres e-mail,

– w piśmie z dnia 31 lipca 2020 r. Skarżący wyjaśnił, że prace udokumentowane przedmiotową fakturą nadzorował R. Z. (prezes zarządu spółki „Z”), podczas gdy z jego zeznań wynika, że nie nadzorował on prac budowlanych, nie był w miejscu wykonania tych prac, nie jest w stanie nic powiedzieć na ten temat, nawet nie wie, gdzie prace były prowadzone. Świadek zeznał, że nie poznał strony osobiście i nie wie dokładnie, z kim rozmawiał,

– R. Z. nie miał wiedzy na temat prowadzonych robót budowlanych, nie wiedział jakie usługi zostały wykonane i przy użyciu jakich materiałów, wskazał, że nie był nigdy na tej Okręgowej SKP w Starogardzie Gdańskim,

– zgodnie z zeznaniem R. Z. usługi nie zostały wykonane przez pracowników zatrudnionych w „Z” Sp. z o.o. (spółka zatrudniała kierowców do świadczonych usług przewozowych), zaś usługi budowlane miały być wykonane przez podwykonawcę i mogła nim byś Spółka „B”Sp. z o.o. – ale nie pamięta dokładnie. Świadek zeznał też, że do wykonawcy nie ma żadnego kontaktu i nie pamięta kierownika tej Spółki,

– według zebranych dowodów „Z” Sp. z o.o. ujęła w ewidencji VAT fakturę nr […] z dnia 31 maja 2019 r. na nabycie towarów i usług o wartości netto 190.000,00 zł, VAT 43.700,00 zł, której wystawcą jest „B” Sp. z o.o.,

– „B” Sp. z o.o. nie mogła wykonać takich usług, ponieważ nie zatrudniała pracowników, co potwierdziła informacja przekazana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w P.,

– „B”Sp. z o.o. nie posiadała dowodów zakupu od ewentualnych podwykonawców, jak również nie kupiła materiałów budowlanych koniecznych do wykonania usług, co potwierdzają informacje zawarte w deklaracji za II kwartał 2019 r. (okres, w którym rzekomo usługi miały być wykonane „B”Sp. z o.o. wykazała nabycie jedynie w wartości 1.350,00 zł netto), brak deklaracji za kolejny okres rozliczeniowy,

– z dniem 11 września 2019 r. spółce „B”została wypowiedziana umowa na najem adresu siedziby, brak innego adresu prowadzenia działalności gospodarczej,

– spółki „Z” Sp. z o.o. i „B”Sp. z o.o. są nierzetelnymi podatnikami i zostały wykreślone przez właściwe organy podatkowe z rejestru czynnych podatników VAT,

– przesłuchani świadkowie nie potwierdzili przeprowadzenia renowacji stacji w tym okresie; wprawdzie jeden z pracowników wskazywał na fakt prowadzenia remontu, ale jego zeznań nie można uznać za wiarygodne, skoro zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że konsultował się w sprawie przed przyjściem na przesłuchanie,⁴

– fakt zapłaty za fakturę za pośrednictwem rachunku bankowego przy braku innych dowodów nie może potwierdzić rzetelności zawartej transakcji,

– na żadnym etapie prowadzonego postępowania podatkowego strona nie skorzystała z możliwości wypowiedzenia się w sprawie materiału dowodowego zebranego w sprawie (poza jednym oświadczeniem z dnia 31 lipca 2020 r.).

Po rozpoznaniu odwołania naszego pracodawcy Z.M., Dyrektor IAS decyzją z dnia 10 listopada 2022 roku utrzymał w mocy decyzję organu I instancji stwierdzając między innymi, że w świetle ustalonego stanu faktycznego w sprawie miało miejsce wystawianie tzw. pustej faktury, tzn. takiej, której nie towarzyszyła rzeczywista transakcja, co oznacza, że dobra wiara ze swej istoty nie może być uwzględniona.

W ocenie organu II instancji podatnik nie dochował należytej staranności, na co wskazują następujące okoliczności:

• – umowę na wykonanie usługi nasz pracodawca Z.M. zawarł ustnie z prezesem „Z” Sp. z o.o., R. G., jednakże osoba ta w trakcie przesłuchania zeznała, że nie poznała strony, kontaktowała się w sprawie umowy z innymi osobami, ale dokładnie nie wie, z kim, nie zna też i nie kojarzy syna Skarżącego (i podatnika Z.M.), tj. K. M.,

• nasz pracodawca Z.M. wskazał, że prace nadzorował R. Z., jednakże ten w trakcie przesłuchania zeznał, że spółka „Z” Sp. z o.o. nie wykonywała tych usług budowlanych, świadek nie wiedział na czym te usługi polegały, nie wiedział, gdzie te usługi (na jakiej SKP) zostały wykonane i jaki podwykonawca je wykonywał,

• mimo znacznej wartości transakcji (246.000,00 zł) nie sporządzono żadnych dokumentów potwierdzających wykonanie usługi – nie sporządzono m.in. umowy, protokołu odbioru poszczególnych robót,

• nasz pracodawca Z.M. nie zwrócił się z wnioskiem do urzędu właściwego dla spółki „Z” Sp. z o.o. o potwierdzenie, czy spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, w toku prowadzonych postępowań nie przedłożył żadnych innych dokumentów potwierdzających weryfikację rzetelności swojego kontrahenta,

• przedmiotową fakturę nasz pracodawca Z.M. otrzymał za pośrednictwem poczty elektronicznej.

   

Dyrektor IAS po dokonaniu analizy zeznań świadków stwierdził, że nie potwierdzają one faktycznego wykonania usług. Według zeznań świadków usługi remontowe były wykonywane w godzinach od 8 do 18, jednakże pomimo pracy na drugiej zmianie nie mieli wiedzy na temat tego, kto wykonywał te prace, nie widzieli, gdzie były składowane materiały, nie znali R. Z..

Ponadto pracownicy tej OSKP nie byli w stanie wskazać osób wykonujących prace, ale także R. Z. nie wiedział, co dokładnie było przedmiotem usług, które rzekomo zlecał swojemu podwykonawcy (sic!).

W ocenie organu odwoławczego zakwestionowana faktura nie dokumentowała rzeczywistej transakcji gospodarczej, nie dawała zatem Skarżącemu prawa do odliczenia podatku naliczonego, w związku z czym nie budzi zastrzeżeń rozliczenie podatku od towarów i usług za maj 2019 r. dokonane przez organ I instancji.

Od powyższej decyzji Skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, co nie przyniosło jednak oczekiwanego efektu. WSA uznał, że organ I i II instancji trafnie przyjął, że nasz przedsiębiorca Z.M. przyjął do rozliczenia podatku VAT fakturę fikcyjną, której nie towarzyszyły autentyczne transakcje gospodarcze, czyli tzw. „puste faktury”.

Pewną ciekawostką są sprzeczne zeznania naszych Kolegów/kolegów, albowiem:

• Kolega S. O., zeznał, że nie kojarzy aby były wykonane prace związane ze skuwaniem starych, następnie układaniem nowych kafli oraz nie zauważył żeby zostały wykonane usługi w zakresie wylewek samopoziomujących, nie kojarzy również aby cofał się podczas przeglądu (BT) z przyczepą, gdyż standardem jest, że objeżdża się stację dookoła.

• Kolega W. G., który zeznał: „Remont był wykonywany częściowo raz remont był w przodu stacji, potem jak tam zakończyli to z tyłu stacji tak żeby nie kolidowało z naszymi pracami„.

Więc jak tam w rzeczywistości było i kto tu kłamie oraz dlaczego i po co?

Czy nasz nadzór może, czy też powinien w takiej sprawie ingerować?

I z tymi wątpliwościami zostawiam Was

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –