STRACIŁ SWOJE UPRAWNIENIA

Stracił swoje uprawnienia, przegrał swoją sprawę, albowiem:

• nie znał się na zasadach prowadzenie postępowania administracyjnego,

• był zestresowany postępowaniem WK/starostwa wobec jego osoby.¹

Nie znam przyczyny, dla której w WK/starostwie prowadzono to postępowanie administracyjne wobec naszego kolegi W. R. – z art. 84 ust. 3 ustawy PoRD. Ale jest faktem, że nasz kolega postanowił się bronić przed pozbawieniem go uprawnień do wykonywania BT pojazdów na SKP. Nie wiem, na ile zasadna była ta jego decyzja o obronie własnych uprawnień. Jednak fakt jest taki, że nie godząc się z decyzją WK/starostwa odwołał się skutecznie do SKO w Piotrkowie Trybunalskim, które (tradycyjnie?) podtrzymało wcześniejszą decyzję urzędników WK/starostwa. W ten sposób naszemu koledze pozostało już tylko odwołać się od decyzji SKO do najbliższego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA), co też i uczynił.

Jednak 9 grudnia 2021 r. WSA w Łodzi – Wydział III, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi naszego kolegi W. R. na decyzję SKO w Piotrkowie Trybunalskim w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do wykonywania BT pojazdów na SKP postanawia:

1) odrzucić skargę naszego kolegi;

2) zwrócić z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżącemu W. R. kwotę 200 (dwieście) złotych.²

Nasz kolega przegrał – na poziomie WSA – albowiem Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału WSA z 4 listopada 2021 r. skarżący kolega został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez:

1. uiszczenie wpisu sądowego oraz

2. wskazanie własnego numeru PESEL.

A to wszystko w terminie siedmiu (7) dni pod rygorem odrzucenia skargi!

Stosowne wezwanie naszemu koledze w tym zakresie doręczono skarżącemu w dniu 8 listopada 2021 r. W przewidzianym prawem terminie skarżący uiścił jedynie wymagany wpis sądowy, ale już nie podał nr PESEL.³

Brak numeru PESEL stanowi brak formalny skargi, który podlega uzupełnieniu w trybie przewidzianym w art. 49 § 1 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Nieuzupełnienie braków formalnych skargi w terminie wywołuje skutek w postaci jej odrzucenia, o czym stanowi art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.⁴

Z tych wszystkich względów WSA w Łodzi odrzucił skargę naszego kolegi. Ale nasz kolega nie składa broni i dalej walczy składając kolejną już skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wydaje się, że nie czuje się winnym zarzucanych mu przewinień przez urzędników tamtejszego WK/starostwa.

Nasz kolega (skarżący) wniósł zażalenie na to postanowienie WSA domagając się od NSA:

• jego uchylenia,

• przywrócenia terminu na uzupełnienie braków pisma i

• dalszego procedowania sprawy.

W swoim uzasadnieniu wyjaśnił, że niewykonanie wezwania do usunięcia braku formalnego skargi nastąpiło na skutek pomyłki spowodowanej dużą ilością stresu, jaki generuje niniejsza sprawa i zwyczajnemu niewysłaniu przygotowanego już pisma.

Nasz kolega podkreślił też, że występuje w sprawie bez profesjonalnego pełnomocnika, a powyższy błąd nie był umyślny i zawiniony, o czym świadczy to, że strona uzupełniła jeden z braków i uiściła wpis od skargi (choć nie podał nr PESEL).

Być może, że postawa naszego kolegi wynika z tego, że wielu z nas ma przekonanie o tym, że znamy się na wszystkim, że poradzimy sobie w każdej sytuacji.

No cóż, walczył i przegrał – trochę z własnej woli, prawda?

Bo NSA po rozpoznaniu 15 marca 2022 r., na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia naszego kolegi W.R. na postanowienie WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Łd 999/21 w zakresie odrzucenia skargi i zwrotu wpisu sądowego w sprawie ze skargi W.R. na decyzję SKO w Piotrkowie Trybunalskim z września 2021 r., w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty samochodowego do wykonywania BT pojazdów na SKP także postanowił oddalić to zażalenie. Argumentem przesądzającym było nadal to samo: nasz kolega nie spełnił wymogów formalnych w toku tego postępowania sądowo-administracyjnego.

Wcześniej wielu z nas popełniło podobne błędy (w tym moja skromna osoba). A przecież do urzędowego sprawdzania stanu technicznego pojazdów wyznaczono nas, a nie piekarzy. A Ludzi nie leczą posadzkarze, tylko Lekarze. Więc dlaczego tak wielu z nas uważa się za prawników, gdy są (a w rzeczywistości byli) tylko uprawnionymi diagnostami samochodowymi?

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –