POSTULAT DLA NADZORU WK/STAROSTWA NAD SKP

Nadzór WK/starostwa nad SKP wymaga . . . . . . – ?

Ostatnie wydarzenia w zakresie odpowiedzialności prawnej uczestników naszej branżowej gry prowadzą do znanego od wielu lat wniosku, że czekamy na jakieś zmiany i czekamy, i czekamy . . . . ..

Przypominam sobie kilka ostatnich spraw związanych z naszym dopuszczeniem do ruchu:

• przyczep, w których zerwane zaczepy doprowadziły do wielu kolizji i wypadków, w tym ze skutkiem śmiertelnym (np. Dolny Śląsk),

• pojazdów, które wcale nie były na SKP,

• pojazdów, gdzie okoliczności ich dopuszczenia do ruchu wskazywały na naruszenie w tym zakresie naszej ustawy PoRD,

a pomimo to – w tak ewidentnych sprawach! – nasz nadzór w WK/starostwie na kwapił się z wdrożeniem stosownego postępowania administracyjnego.

W większości z w/w przypadków mamy prawo przypuszczać, że ten brak urzędniczej reakcji może być spowodowany zjawiskami związanymi z korupcją, o czym może świadczyć fakt, że w ostatnim dziesięcioleciu nie słyszałem o żadnym postępowaniu w sprawie wydania decyzji o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę SKP poprzez skreślenie przedsiębiorcy z rejestru działalności regulowanej, czyli w oparciu o art. 83 b ustawy PoRD. Jednak wszystkie takie przypadki niewątpliwie łączy niedopełnienie obowiązków urzędniczych, które jest przestępstwem opisanym w ustawie kodeks karny.

Ale oprócz aspektów opisanych dość ściśle w obowiązującym Prawie mamy tu też do czynienia z kwestiami natury bardziej ogólnej. Chodzi mi o wytyczenie chociaż jakichś zrębów jednolitej polityki w zakresie wdrażania postępowań administracyjnych w kierunku art. 83 b i 84 ust. 3 ustawy PoRD, bo na dzisiaj panuje tu jedna wielka wolna amerykanka i rozgardiasz, który generuje tylko niepotrzebny stres, zbędne wydatki i wstyd z tytułu przegranych spraw.

W związku z powyższym proponuję urzędnikom WK/starostw wprowadzenia następujących zasad w zakresie stosowania sankcji administracyjnych wobec naszego środowiska:

1. Stosowanie tych sankcji nie może dotyczyć uchybień o najmniejszych możliwie skutkach, gdzie nie ma żadnego zagrożenia dla BRD.

2. Należy zaprzestać polityki celowego pomijani w postępowaniach administracyjnych uchybień o dużym ciężarze gatunkowym, ze znacznym zagrożeniem dla BRD.

3. Nadać priorytet sprawom, gdzie w wyniku pomijania zasad BRD w pracy uprawnionego diagnosty samochodowego doszło do tragicznych w skutkach wypadków drogowych.

4. Zintensyfikować współpracę z Policją i Prokuraturą w przypadkach, gdzie w wyniku popełnianych przestępstw na SKP dochodzi do łamania ustawy Kodeks Karny,

5. Konstytucja ma być stosowana zgodnie z prawem, czyli BEZPOŚREDNIO w przypadku wielu drobnych formalnych uchybień, które nie stanowią zagrożenia dla BRD, gdzie ich treść wpisuje się jedynie do corocznych protokołów pokontrolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 marca 2018 r. sygn.. akt II GSK 1664/16 ( dostępny: www.nsa.gov.pl ) stwierdził, że cyt.:

„proporcjonalność i adekwatność sankcji administracyjnej nakładanej na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy – PoRD każdorazowo pozostaje w ścisłym związku ze stanem faktycznym ustalonym w postępowaniu prowadzonym w sprawie cofnięcia uprawnień diagnosty siłą rzeczy, skoro chodzi o cofnięcie uprawnień, z którymi skorelowane są w oczywisty wręcz sposób konkretne obowiązki, jest i musi być odnoszona do oceny treści, wagi i znaczenia obowiązków, którym diagnosta uchybił wykonując powierzone mu i ważkie z punktu widzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego zadania.

Zadania i obowiązki te mają walor normatywny – wynikają z przepisów prawa, a mianowicie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów /…/.

Rolą organu administracji , a następnie ( ewentualnie) także rolą sądu administracyjnego jest każdorazowe dokonanie oceny, czy występujące w danej sprawie uchybienia mogą dawać podstawę do zastosowania art. 84 ust. 3 p.r.d. , co zawsze wymaga zindywidualizowanej oceny, czy stwierdzone podczas kontroli przez organ administracji publicznej nieprawidłowości rzeczywiście były tego rodzaju, iż obiektywnie mogły stanowić podstawę wydania decyzji o cofnięciu uprawnienia diagnoście.”

Czy po tym wyroku NSA może być coś jeszcze niejasnego dla przedstawicieli naszego nadzoru w WK/starostwie?

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –