ODRZUCONA SKARGA NA BEZCZYNNOŚĆ W SPRAWIE BUDOWY WARSZTATU I STANOWISKA DIAGNOSTYCZNEGO

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska – Sakrajda Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 marca 2021 r. sprawy ze skargi J. P.-B. na bezczynność Wojewody […] w sprawie odwołania od decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę odrzucić skargę. dc

II SAB/Łd 81/20

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła w dniu 12 sierpnia 2020 r. skarga J.P.-B. na bezczynność Wojewody […] w sprawie rozpoznania odwołania J.P.-B. od decyzji Starosty […] z […] r. (Nr […]) zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę budynku usługowego – warsztatu samochodowego ze stanowiskiem diagnostycznym do 3,5 t, wraz z instalacjami wewnętrznymi i niezbędną infrastrukturą, do realizacji na działce nr ewid.: 206/1, obręb […], gmina Z..

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) [dalej: ustawa p.p.s.a.], skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ustawy p.p.s.a.).

Ponaglenie jako środek zaskarżenia przewidziano w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 37 § 1 k.p.a. stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność); 2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). Ponaglenie zawiera uzasadnienie (§ 2). Ponaglenie wnosi się: 1) do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie; 2) do organu prowadzącego postępowanie – jeżeli nie ma organu wyższego stopnia (§ 3).

Złożenie ponaglenia w trybie art. 37 k.p.a. ma określone konsekwencje związane z obowiązkiem jego rozpatrzenia. W wypadku złożenia ponaglenia na przewlekłość zgodnie z art. 37 § 6 k.p.a. organ rozpatrujący ponaglenie wydaje bowiem postanowienie, w którym: wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości:

a) zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy, wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest niezakończone,

b) zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości.

W związku z powyższym skarżący, stosownie do treści przywołanych powyżej przepisów, obowiązany był przed skierowaniem skargi do sądu administracyjnego wnieść ponaglenie do właściwego organu, i dopiero wówczas złożyć skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania.

Z akt administracyjnych sprawy, przedstawionych Sądowi, które na podstawie art. 133 § 1 ustawy p.p.s.a. Sąd ocenia przy orzekaniu, wynika, że skarżący nie wyczerpał trybu, ustanowionego w art. 37 § 1 k.p.a. i art. 53 § 2b ustawy p.p.s.a., i nie złożył ponaglenia do właściwego organu.

Tym samym podkreślenia wymaga, że jeżeli na podstawie powołanych przepisów, strona skarżąca prawidłowo została wezwana do uzupełnienia skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez wykazanie, że przed wniesieniem skargi na bezczynność wyczerpała tryb określony w art. 37 § 1 k.p.a. i nie wykonała tego wezwania, to skarga podlega odrzuceniu.

Skarżący bowiem odpowiadając na wezwanie Sądu nie przedstawił dokumentu ponaglenia ani nie wykazał, że zostało ono wniesione w terminie poprzedzającym złożenie skargi na bezczynność, co czyni skargę niedopuszczalną (art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a.). Co prawda na wezwanie Sądu skarżący udzielił informacji (którą błędnie przesłał do organu, zamiast do Sądu), z której wynika, iż zdaniem skarżącego złożył on ponaglenie 8 października 2020 roku. Niemniej jednak owo pismo nie mogło odnieść oczekiwanego skutku, skoro złożono je po wniesieniu skargi na bezczynność, a więc sprzecznie z treścią art. 53 § 2b ustawy p.p.s.a., który stanowi, że skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.

Mając powyższe na uwadze Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w postanowieniu.

dc