OPŁATA ZA BT JEDNAK KORZYŚCIĄ MAJĄTKOWĄ

Opłata za BT – będące przestępstwem! – zawsze jest korzyścią majątkową dla siebie lub dla innej osoby! Tak zawsze twierdziłem i nigdy zdania nie zmieniłem.¹

A osobnym zagadnieniem jest pytanie, czy warto było ryzykować ze zbiornikami LPG narażając się TDT. Moim zdaniem nie było warto.²

Potwierdzeniem tej tezy jest niedawno opublikowany wyrok Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim, który ogłoszono przy udziale Prokuratora Ilony Guzewicz w dniu 25 stycznia 2018 r. Ta prosta sprawa rozpatrywana była aż przez 6 razy, co niepotrzebnie generuje zbędne koszty posiedzeń, tj. w dniu:

• 1 czerwca 2017 roku,

• 14 września 2017 roku,

• 26 października 2017 roku,

• 30 listopada 2017 roku,

• 27 grudnia 2017 roku,

• 25 stycznia 2018 roku.

Ten sąd rozpatrywał sprawę dwóch naszych kolegów, którzy wtopili tym razem na pojazdach z gazem.

I.

Był to nasz kolega o inicjałach R. M. , syn R. i I. z domu W., urodzony w Poniatowej, oskarżony o to, że w dniu 30 maja 2015 roku w Poniatowej, będąc uprawnionym diagnostą samochodowym do wykonywania BT pojazdów, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci opłaty za przeprowadzone badania techniczne pojazdu w kwocie 162 złotych, poświadczył nieprawdę w zaświadczeniu o przeprowadzonym BT pojazdu marki R. co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wskazanie w w/w dokumencie nieprawdziwych danych dotyczących zainstalowanego w pojeździe zbiornika LPG oraz decyzji TDT zezwalającej na jego eksploatację, tj. o przestępstwo określone w art. 271 §3 k.k.;

II.

Oraz był to nasz drugi kolega o inicjałach A. G. , syn J. i H. z domu Z., urodzony w Lublinie, oskarżony o to, że w dniu 30 maja 2016 roku w Poniatowej, będąc uprawnionym diagnostą samochodowym do wykonywania BT pojazdów, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci opłaty za przeprowadzone badania techniczne pojazdu w kwocie 162 złotych, poświadczył nieprawdę w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu marki R. co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wskazanie w w/w dokumencie nieprawdziwych danych dotyczących zainstalowanego w pojeździe zbiornika LPG oraz decyzji TDT zezwalającej na jego eksploatację, tj. o przestępstwo określone w art. 271 §3 k.k.;

Nasi dwaj koledzy zostali skazani w tej sprawie co oznacza, że nie opłacało się kombinować i ryzykować starcie z TDT.

I.

Naszego pierwszego oskarżonego kolegę R. M. uznaje za winnego tego, że w dniu 30 maja 2015 roku w Poniatowej, będąc uprawnionym diagnostą samochodowym do wykonywania badań technicznych pojazdów poświadczył nieprawdę w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu marki R. co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wskazanie w w/w dokumencie nieprawdziwych danych dotyczących zainstalowanego w pojeździe zbiornika LPG oraz decyzji Transportowego Dozoru Technicznego zezwalającej na jego eksploatację, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 271 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 271 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu grzywnę w liczbie 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając w oparciu o treść art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 (sto) złotych tytułem zapłaty części kosztów sądowych zwalniając go w pozostałym zakresie od ich uiszczenia;

II.

Naszego drugiego oskarżonego kolegę A. G. uznaje za winnego tego, że w dniu 30 maja 2016 roku w Poniatowej, będąc uprawnionym diagnostą samochodowym do wykonywania badań technicznych pojazdów poświadczył nieprawdę w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu marki R. co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wskazanie w w/w dokumencie nieprawdziwych danych dotyczących zainstalowanego w pojeździe zbiornika LPG oraz decyzji Transportowego Dozoru Technicznego zezwalającej na jego eksploatację, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 271 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 271 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k., wymierza mu grzywnę w liczbie 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając w oparciu o treść art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 (sto) złotych tytułem zapłaty części kosztów sądowych, zwalniając go w pozostałym zakresie od ich uiszczenia.

Tak to się odbyło, więc zadaję tradycyjnie pytanie, czy warto było.³

I pozdrawiam

dP

– – – – – – –