ODZYSKANIE UPRAWNIEŃ I KONTROWERSYJNA ROLA DTD W TYM ZAKRESIE

Odzyskanie naszych uprawnień po 5 latach jest jednak możliwe – w świetle nieprawomocnego jeszcze, choć sensownego prawnie wyroku WSA.

Bo prawa nabyte tylko ustawą mogą być zbyte, o czym nie wiedzieli tamtejsi urzędnicy i zapomnieli ich prawnicy oraz pewien skład NSA.

Chodzi tu o to, jaką ma wagę prawną (wadę prawną?) nasze zaświadczenie o ukończeniu szkoleń zakończonych egzaminem przed listopadem 2004 r. (przed powstaniem normy o egzaminie kwalifikacyjnym w TDT) – w świetle urzędniczej praktyki ograniczającej nasze obywatelskie prawa.

Ale, ale, tylko po co nam ten problem z licznymi Kolegami za starymi uprawnieniami?

A na pytanie: czemu w tej sprawie nic z tym nie robi od tak długiego okresu czasu nasz (?) resort transportu?

Odpowiedź brzmi: bo im tylko zależy na stwarzaniu nam kolejnego kłopotu.

Koleżanka/kolega, który uzyskał uprawnienia do przeprowadzania BT pojazdów, jako imiennie wyznaczony pracownik w SKP, na podstawie ustawy z 1 lutego 1983 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia wykonawczego z 1993 r., uprawnienia te zachowuje jako samodzielny diagnosta samochodowy na podstawie art. 145 ust. 6 ustawy z 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 rozporządzenia wykonawczego z 7 września 1999 r., pomimo że ww. ustawa w art. 84 ust. 6 przewidywała egzamin najpierw przed odpowiednią jednostką wskazaną przez ministra a następnie przed komisją.¹

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie 19 listopada 2019 r. sprawy ze skargi naszego kolegi J.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w Łomży z lipca 2019 r., w przedmiocie odmowy wydania uprawnień diagnosty:

1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Starosty Kolna z czerwca 2019 r.,²

2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży na rzecz naszego skarżącego kolegi J.R. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Starosta w Kolenie odmawiając uznanie wcześniejszych uprawnień naszego kolegi powołał się przy tym na wyrok NSA z 20 listopada 2018 r. II GSK 3871/16, zgodnie z którym „Ponowne wydanie przez starostę uprawnienia do wykonywania BT pojazdów jest możliwe wówczas, gdy osoba ubiegająca się o nie spełnia wszelkie warunki określone aktualnie obowiązującymi przepisami prawa. W stanie prawnym mającym zastosowanie w rozpoznawanej sprawie art. 84 ust 2 p.r.d. stanowił, że starosta wydaje uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli osoba posiada wymagane wykształcenie techniczne i praktykę, odbyła wymagane szkolenie oraz zdała egzamin kwalifikacyjny. Zasada powyższa dotyczy zarówno:

• kandydatów na diagnostów ubiegających się po raz pierwszy o wydanie uprawnienia, jak też

• kandydatów ponownie ubiegających się o wydanie uprawnienia po jego utracie„.³

Nasz kolega J.R.⁴ w uzasadnieniu odwołania od decyzji starosty argumentował, że organ powołał się tylko na (błędne, bo wadliwe prawnie!⁵) orzeczenie NSA, które eliminuje możliwość przyznania uprawnień nie dokonując jednocześnie żadnych ustaleń ani swojej egzegezy norm prawa, które nawet w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych budzą wątpliwości w zakresie stosowania. Albowiem brak jest podstaw prawnych do uznania, że w chwili obecnej istnieje wymóg powtórzenia przez niego przedmiotowego szkolenia oraz zdania egzaminu w TDT, jeśli spełniał on te warunki wcześniej, tj. przed uzyskaniem uprawnień, które następnie zostały cofnięte. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w treści § 18 ust. 1 obowiązującego rozporządzenia. Odwołujący stwierdził, że z treści tego przepisu płynie wniosek, że nawet diagnosta, który nie zdał uprzednio egzaminu w TDT w pewnych przypadkach może uzyskać ponownie uprawnienia zawodowe bez uzyskania egzaminu kwalifikacyjnego.⁶

SKO w Łomży decyzją z lipca 20019 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję, m.in. ciekawie argumentując, że

„przedłożone przez odwołującego zaświadczenia nie odpowiadają aktualnie obowiązującym standardom szkolenia (…). W okresie przeszło szesnastu lat zmianie uległ nie tylko zakres szkolenia wymuszony postępem technicznym, ale także sposób weryfikowania wiedzy kandydatów na diagnostów, a wobec tego również z tej przyczyny uzasadnione jest stosowanie wobec odwołującego aktualnie obowiązujących kryteriów udzielania uprawnień diagnosty.”. I to jest ta jedyna kwestia, z którą można się w tym przypadku zgodzić.

Nasz kolega też bardzo ciekawie i zasadnie argumentował, że od 2004 r. po nowelizacji ustawy PoRD nasze resortowe inżynierstwo, czyli urzędnicy DTD (resort transportu) bezzasadnie (bezrozumnie i głupio?) przekonali ustawodawcę do tego, aby sam zniósł obowiązek doszkalania diagnostów (sic!!!) i przez kolejne już 16 lat nie potrafią (gamonie?) naprawić swojego własnego błędu.

W ten sposób mamy ten stan taki, jaki mamy. Od ponad 16 lat nie ma żadnego obowiązku przeszkolenia potwierdzonego zaświadczeniem z sierpnia 1993 r. do daty złożenia wniosku o wydanie uprawnień diagnosty minęło ponad 16 lat.

Nasz skarżący kolega podniósł, że istotnie nie jest to dobre rozwiązanie dla BRD, ale (bezrozumny?) ustawodawca sam zniósł taki wymóg.⁷

W tej sytuacji WSA w Białymstoku mógł już tylko stwierdzić, że skarga naszego kolegi zasługuje na uwzględnienie. Albowiem analiza kolejnych zmian wprowadzanych przez ustawodawcę w przepisach ustawowych i przepisach wykonawczych, dotyczących podmiotów upoważnionych do dokonywania BT pojazdów potwierdza, że ustawodawca dbał o zachowanie ciągłości uzyskanych uprawnień.

Zdaniem tego WSA:

„Faktem jest, ze pomiędzy odbyciem przeszkolenia w 1993 r. a złożeniem wniosku w 2019 r. przez skarżącego upłynął (nieco?) długi okres czasu. W tym czasie istotnie ze względu na postęp techniczny uległ zmianie zakres szkolenia i dla BRD wskazane byłoby co najmniej zaktualizowanie posiadanej wiedzy w szczególności osób, które ponownie ubiegają się o uprawnienia diagnosty po ich uprzednim cofnięciu. Jednakże, jak zasadnie podnosi skarżący, brak jest w stosunku do diagnostów regulacji wymagającej ponownego zdania egzaminu po upływie określonego czasu, w którym nie wykonywano tego zawodu. A nawet wręcz przeciwnie, jak już wywiedziono powyżej – ustawodawca dba o zachowanie ciągłości uzyskanych uprawnień. Zatem, ewentualna weryfikacja wiedzy, diagnosty z uwagi na upływ czasu nie znajduje uzasadnienia prawnego w obowiązujących przepisach.”

I ten ciekawy wyrok przybliżył Wam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – –