Przed paroma dniami na internetowych stronach GITD zaprezentowano tragiczny stan tarcz hamulcowych w artykule z dnia 04.12.2020 r., pt. „Nie wymienił tarcz na czas”.1
W środę (2 grudnia) na drodze krajowej nr 74 w miejscowości Werbkowice, inspektorzy z WITD w Lublinie zatrzymali ciągnik siodłowy z naczepą przewożący buraki cukrowe. Dwie z tarcz hamulcowych naczepy były zużyte i popękane (ich stan poniżej). Mogącą spowodować zagrożenie dla BRD ciężarówka została wycofana z ruchu. Zatrzymano również DR naczepy i zakazano ruchu pojazdu do czasu dokonania naprawy układu hamulcowego.2
I czytając powyższe trafiłem także na opublikowany niedawno, bo zaledwie 30 listopada 2020 r. Wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, który zakończył długą batalię o zadośćuczynienie, bo rozpoczętą w 2013 r.
Choć ta batalia (nie tylko o zadośćuczynienie) zaczęła się już w momencie, gdy w 2003 r. doszło do wypadku, gdzie zginęły trzy osoby.3 I batalia przed Sądem Okręgowym o odszkodowanie nie była jedyną, bo wcześniej była sprawa przed Sądem Rejonowym4, a te dwie sprawy poprzedziła jeszcze sprawa przed Sądem Karnym.5
Tyle lat się to ciągnęło, tyle lat . . . . . . .
A te dwie opisane wyżej i, z pozoru różne sprawy, łączy jednak jeden ważny element: niesprawność hamulca w ciężkim pojeździe.
Bo tę sądową batalię spowodował niby (?) drobiazg, akceptowany przez niektórych z nas (?), bo ta naczepa niestety – nie miała sprawnych hamulców!
Sprawa ta ciągnęła się, niczym smród za wojskiem Napoleona, bo ubezpieczyciel nie chciał zapłacić 5.000 zł zadośćuczynienia6 Wnuczkowi, któremu w tym wypadku zabito/zamordowano Babcię przy użyciu niebezpiecznego narzędzia, jakim był ten wielki i ciężki stalowy potwór, czyli niesprawny pojazd.7
A zaczęło się właśnie od wypadku z 10 września 2003 roku w miejscowości B., gm W., ok. godz. 19.55 na wschodniej jezdni drogi krajowej (…), na której odbywał się ruch dwukierunkowy, W. F. nieumyślnie naruszył zasady BRD w ten sposób, że kierując ciągnikiem samochodowym z naczepą z niesprawnymi hamulcami, jadąc z prędkością przekraczającą o ponad 11 km/h prędkość administracyjnie dozwoloną, w rejonie skrzyżowania z drogą lokalną uderzył w prawy bok samochodu kierowanego przez S.B., (…). W konsekwencji na skutek odniesionych obrażeń śmierć na miejscu zdarzenia poniósł kierujący pojazdem S.B. i jadący z nim pasażerowie w osobach I.B. i J.S..
Posiadacz pojazdu był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, zaś zamordowana w tym wypadku I.B. była Babcią wnoszącego o zadośćuczynienie, swojego Wnuczka P. B. (powoda w omawianej sprawie, który był wychowywany przez matkę oraz zmarłą tragicznie Babcię I. B.). Drugą bliską osobą tego Dziecka, która zginęła w tym wypadku był jego Chrzestny.
Sąd stwierdził m.in., cyt.:
„Wskutek śmierci bliskiej osoby jaką była babcia powoda, doszło do bezprawnego naruszenia dóbr osobistych powoda P. B., w postaci więzi rodzinnych łączących go ze zmarłą. Skutkiem tego była krzywda powoda.”.
Przypomnę tylko, że powód (wnoszący sprawę) był Dzieckiem, które w chwili wypadku miało 8 lat.
I tej, i innych podobnych spraw by nie było, gdyby hamulce były sprawne. Mam tylko nadzieję, że żaden z naszych Kolegów nie był tym, który jako ostatni dopuścił ten ciągnik z naczepą do ruchu przed wypadkiem.
Mam też nadzieję, że ten opisany przypadek uświadomił i Wam także, że kary nakładane przez GITD (z winy DTD!) za taką niesprawność pojazdów są skandalicznie i rażąco niskie (i pozwólcie, że nie odniosę się do wyroku sądu karnego, w tym do wysokości kary, którą poniósł kierujący tym niesprawnym pojazdem)!
2Wobec przewoźnika wszczęto postępowanie administracyjne w związku z wykonywaniem przewozu drogowego pojazdem posiadającym niebezpieczne usterki układu hamulcowego. Zgodnie z taryfikatorem za to naruszenie grozi śmiesznie mała kara pieniężna w wysokości zaledwie 2 tys. zł. Ponadto odpowiedzialność może ponieść zarządzający transportem w przedsiębiorstwie, gdyż odpowiada on również za należyty stan techniczny pojazdów.
3Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2013-12-05; Data orzeczenia: 5 grudnia 2013 r.; Data publikacji: 30 listopada 2020 r.; Data uprawomocnienia: 5 grudnia 2013 r.; Sygnatura:II Ca 737/13; Sąd: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział: II Wydział Cywilny Odwoławczy; Hasła tematyczne: Zadośćuczynienie; Podstawa prawna: art. 448 kc.
4wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 12 września 2013 roku, sygn. akt I C 1598/12,
5Wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 13 czerwca 2007 roku sygn. II K 490/05 W. F. został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czyny z art. 177 § 1 i 2 kk i na podstawie art. 177 § 2 kk wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat. Wyrok uprawomocnił się 21 czerwca 2007 roku.
6Zadośćuczynienie ma za zadanie kompensację doznanej krzywdy. Roszczenie to nie ma na celu wyrównywać straty poniesionej przez członków najbliższej rodziny zmarłego, lecz ma pomóc dostosować się do nowej rzeczywistości. Ma także na celu złagodzić cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przywrócona została równowaga zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego.
7Ten Sąd ostatecznie zasądził od pozwanego ubezpieczyciela (…) S.A. w Warszawie na rzecz powoda P. B. kwotę 5.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5.08.2012 roku do dnia zapłaty;
Od początku moim zamiarem było, aby dostęp do tej strony pozostał zawsze bezpłatny. Tak, jak i dostęp do wszystkich zamieszczanych tu tekstów.
Pierwotnie strona ta miała on należeć do SDS-u, potem do OSDS-u. Ale stało się inaczej i nie czas wracać do przeszłości.
Nie planuję żadnych ograniczeń dostępu ani żadnych opłat. Ale niestety, są i koszty prowadzenia tej strony. Dlatego, po 7-miu latach pisania, jeśli chcielibyście nas/mnie wesprzeć swoją dobrowolną wpłatą dowolnej wielkości/wysokości, to będzie mi/nam bardzo miło.
Wasze wsparcie będzie jednocześnie wsparciem naszego "wolnego słowa" w branży, choć zapewne pomoże w oczekiwanym rozwoju naszej strony. A plany mamy ambitne i ciekawe.
Jeśli się zdecydujecie, to bardzo proszę o wpłatę/datek na podane poniżej konta bankowe.
Z góry dziękuję za Wasze życzliwe wsparcie!
R. Błażej Kowalski
vel dziadek Piotra ("dP")
R. Błażej Kowalski,
Nazwa banku: PKO BP,
Tytuł wpłaty: na rozwój Informatora,
Nr konta 24 1020 3017 0000 2802 0073 3170
Redakcja
Tytuł
„Informator insp. UDS-a”
Adres siedziby redakcji
64-920 Piła, ul. Wenedów 7/15
Redaktor naczelny
Romuald Błażej Kowalski, ur. 27.01.1952 r. Wolsztyn; PESEL 52012713096, obywatelstwo Polska; zam. ul. Wenedów 7/15, 64-920 Piła
Wydawca
Romuald Błażej Kowalski, zam. ul. Wenedów 7/15, 64-920 Piła
Używamy plików cookies w celu optymalizacji naszej witryny i naszych serwisów.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
gru 7 2020
NIESPRAWNE HAMULCE I ŚMIERĆ 3 OSÓB
Niesprawne hamulce i śmierć aż trzech osób.
Przed paroma dniami na internetowych stronach GITD zaprezentowano tragiczny stan tarcz hamulcowych w artykule z dnia 04.12.2020 r., pt. „Nie wymienił tarcz na czas”.1
W środę (2 grudnia) na drodze krajowej nr 74 w miejscowości Werbkowice, inspektorzy z WITD w Lublinie zatrzymali ciągnik siodłowy z naczepą przewożący buraki cukrowe. Dwie z tarcz hamulcowych naczepy były zużyte i popękane (ich stan poniżej). Mogącą spowodować zagrożenie dla BRD ciężarówka została wycofana z ruchu. Zatrzymano również DR naczepy i zakazano ruchu pojazdu do czasu dokonania naprawy układu hamulcowego.2
I czytając powyższe trafiłem także na opublikowany niedawno, bo zaledwie 30 listopada 2020 r. Wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, który zakończył długą batalię o zadośćuczynienie, bo rozpoczętą w 2013 r.
Choć ta batalia (nie tylko o zadośćuczynienie) zaczęła się już w momencie, gdy w 2003 r. doszło do wypadku, gdzie zginęły trzy osoby.3 I batalia przed Sądem Okręgowym o odszkodowanie nie była jedyną, bo wcześniej była sprawa przed Sądem Rejonowym4, a te dwie sprawy poprzedziła jeszcze sprawa przed Sądem Karnym.5
Tyle lat się to ciągnęło, tyle lat . . . . . . .
A te dwie opisane wyżej i, z pozoru różne sprawy, łączy jednak jeden ważny element: niesprawność hamulca w ciężkim pojeździe.
Bo tę sądową batalię spowodował niby (?) drobiazg, akceptowany przez niektórych z nas (?), bo ta naczepa niestety – nie miała sprawnych hamulców!
Sprawa ta ciągnęła się, niczym smród za wojskiem Napoleona, bo ubezpieczyciel nie chciał zapłacić 5.000 zł zadośćuczynienia6 Wnuczkowi, któremu w tym wypadku zabito/zamordowano Babcię przy użyciu niebezpiecznego narzędzia, jakim był ten wielki i ciężki stalowy potwór, czyli niesprawny pojazd.7
A zaczęło się właśnie od wypadku z 10 września 2003 roku w miejscowości B., gm W., ok. godz. 19.55 na wschodniej jezdni drogi krajowej (…), na której odbywał się ruch dwukierunkowy, W. F. nieumyślnie naruszył zasady BRD w ten sposób, że kierując ciągnikiem samochodowym z naczepą z niesprawnymi hamulcami, jadąc z prędkością przekraczającą o ponad 11 km/h prędkość administracyjnie dozwoloną, w rejonie skrzyżowania z drogą lokalną uderzył w prawy bok samochodu kierowanego przez S.B., (…). W konsekwencji na skutek odniesionych obrażeń śmierć na miejscu zdarzenia poniósł kierujący pojazdem S.B. i jadący z nim pasażerowie w osobach I.B. i J.S..
Posiadacz pojazdu był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, zaś zamordowana w tym wypadku I.B. była Babcią wnoszącego o zadośćuczynienie, swojego Wnuczka P. B. (powoda w omawianej sprawie, który był wychowywany przez matkę oraz zmarłą tragicznie Babcię I. B.). Drugą bliską osobą tego Dziecka, która zginęła w tym wypadku był jego Chrzestny.
Sąd stwierdził m.in., cyt.:
„Wskutek śmierci bliskiej osoby jaką była babcia powoda, doszło do bezprawnego naruszenia dóbr osobistych powoda P. B., w postaci więzi rodzinnych łączących go ze zmarłą. Skutkiem tego była krzywda powoda.”.
Przypomnę tylko, że powód (wnoszący sprawę) był Dzieckiem, które w chwili wypadku miało 8 lat.
I tej, i innych podobnych spraw by nie było, gdyby hamulce były sprawne. Mam tylko nadzieję, że żaden z naszych Kolegów nie był tym, który jako ostatni dopuścił ten ciągnik z naczepą do ruchu przed wypadkiem.
Mam też nadzieję, że ten opisany przypadek uświadomił i Wam także, że kary nakładane przez GITD (z winy DTD!) za taką niesprawność pojazdów są skandalicznie i rażąco niskie (i pozwólcie, że nie odniosę się do wyroku sądu karnego, w tym do wysokości kary, którą poniósł kierujący tym niesprawnym pojazdem)!
Trzymajmy się
dziadek Piotra
– – – – – – – – – – – –
– – – – – – – – – – –
1 https://gitd.gov.pl/dla-mediow/aktualnosci/artykul/news/nie-wymienil-tarcz-na-czas/
2 Wobec przewoźnika wszczęto postępowanie administracyjne w związku z wykonywaniem przewozu drogowego pojazdem posiadającym niebezpieczne usterki układu hamulcowego. Zgodnie z taryfikatorem za to naruszenie grozi śmiesznie mała kara pieniężna w wysokości zaledwie 2 tys. zł. Ponadto odpowiedzialność może ponieść zarządzający transportem w przedsiębiorstwie, gdyż odpowiada on również za należyty stan techniczny pojazdów.
3 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2013-12-05; Data orzeczenia: 5 grudnia 2013 r.; Data publikacji: 30 listopada 2020 r.; Data uprawomocnienia: 5 grudnia 2013 r.; Sygnatura:II Ca 737/13; Sąd: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział: II Wydział Cywilny Odwoławczy; Hasła tematyczne: Zadośćuczynienie; Podstawa prawna: art. 448 kc.
4 wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 12 września 2013 roku, sygn. akt I C 1598/12,
5 Wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 13 czerwca 2007 roku sygn. II K 490/05 W. F. został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czyny z art. 177 § 1 i 2 kk i na podstawie art. 177 § 2 kk wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat. Wyrok uprawomocnił się 21 czerwca 2007 roku.
6 Zadośćuczynienie ma za zadanie kompensację doznanej krzywdy. Roszczenie to nie ma na celu wyrównywać straty poniesionej przez członków najbliższej rodziny zmarłego, lecz ma pomóc dostosować się do nowej rzeczywistości. Ma także na celu złagodzić cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przywrócona została równowaga zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego.
7 Ten Sąd ostatecznie zasądził od pozwanego ubezpieczyciela (…) S.A. w Warszawie na rzecz powoda P. B. kwotę 5.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5.08.2012 roku do dnia zapłaty;
By dP • DIAGNOSTA od BRD 0 • Tags: BRD, diagnosta, diagnosta samochodowy, DTD, GITD, resort transportu, stan techniczny ciężarówek, stan techniczny pojazdów, WITD, wyrok sądu