SPRZEDAŻ SAMOCHODU Z FAŁSZYWYM NR VIN

Sprzedaż samochodu z fałszywym VIN-em i odmowa oddania pieniędzy, gdy Policja zabrała pojazd przekazując go poszkodowanemu w wyniku kradzieży.¹

17 stycznia 2017 r. nabywca polisingowego samochodu Volvo o inicjałach R.N. (powód) wniósł do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy pozew o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od (…) spółki z o.o. w W. kwoty 143.910,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Spółka ta (pozwany) prowadzi działalność, w ramach której oferuje m.in. poleasingową sprzedaż pojazdów.

13 stycznia 2016 r. powód złożył pozwanemu ofertę na zakup pojazdu Volvo rok prod. 2012 , określając kwotę kupna na 143 910,00 zł. Pozwany przyjął ofertę i 15 stycznia 2016 r. strony zawarły umowę sprzedaży przedmiotowego pojazdu.²

26 stycznia 2016 r., dokonując przeglądu pojazdu powód dowiedział się, iż pojazd posiada dwa różne numery seryjne VIN.

21 czerwca 2016 r. na podstawie postanowienia Prokuratury Rejonowej w N. z 20 czerwca 2016 r. policja zatrzymała przedmiotowy pojazd. W toku prowadzonego postępowania ustalono pierwotny nr VIN oraz figurowanie pojazdu w policyjnej bazie danych jako utracony w wyniku przestępstwa na terytorium Szwecji.³ Pojazd zwrócono pierwotnemu właścicielowi.⁴ W dniu 10 listopada 2016 r. powód skierował do pozwanego pismo, w którym odstąpił od umowy sprzedaży przedmiotowego pojazdu.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 23 stycznia 2017 r. uwzględnił w całości roszczenie powoda.⁵

Pozwany argumentował, że powód kupując pojazd miał świadomość, iż jest on poleasingowy i był użytkowany przez osobę trzecią, a dokonana wycena miała określić jego wartość, a nie stan techniczny (w tym dwa różne nr VIN). W konsekwencji powód rzekomo nabył pojazd na własne ryzyko, na co wskazuje również to, iż dopiero po zakupie zlecił czynności weryfikacji stanu technicznego profesjonalnemu podmiotowi. Albowiem dopiero 26 stycznia 2016 r. powód R.N. zlecił przegląd techniczny pojazdu autoryzowanemu salonowi. W trakcie przeprowadzonego badania z kluczyka i sterownika samochodu odczytano inny numer VIN od tego, który znajdował się na nadwoziu pojazdu.⁶

W umowie strony wyłączyły odpowiedzialność sprzedającego z tytułu rękojmi za wady fizyczne pojazdu. Ponadto sprzedający oświadczył, że nie udziela kupującemu jakiejkolwiek gwarancji co do sprzedanej rzeczy (§5 umowy sprzedaży).

Powód zaproponował pozwanemu dwa sposoby rozwiązania powstałego problemu:

1. partycypowanie w zakresie 80% kosztów związanych z przywróceniem w pojeździe jednolitego numeru VIN przez (…) sp. z o.o.

   lub

2. odstąpienie od umowy i zwrócenie pojazdu w zamian za zwrot ceny zakupu pojazdu oraz pokrycie kosztów rejestracji, przeglądu oraz zakupu kompletu kół zimowych przez (…) sp. z o.o.

W odpowiedzi pozwany, powołując się na treść zawartej umowy sprzedaży oświadczył, że jego odpowiedzialność z tytułu wad fizycznych pojazdu została wyłączona, ponadto fakt występowania w pojeździe dwóch numerów VIN nie może być w jego ocenie traktowany jako wada. Wobec powyższego nie wyraził zgody na żadną z powyższych propozycji.

Wyrokiem z dnia 28 września 2017 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od strony pozwanej (…) spółka z o.o. w W. na rzecz powoda R.N. kwotę 143 910,00 zł (sto czterdzieści trzy tysiące dziewięćset dziesięć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 29 listopada 2016 roku do dnia zapłaty i orzekł o kosztach postępowania zasądzając od (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz R. N. kwotę 12 613,00 zł (dwanaście tysięcy sześćset trzynaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5 400,00 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, iż zgodnie z treścią zawartej przez strony umowy, wyłączona została odpowiedzialność pozwanego z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, a także pozwany nie udzielił pozwanemu jakiejkolwiek gwarancji co do przedmiotu umowy. Zatem, gdyby sprzedany pojazd miał wyłącznie wadę fizyczną, to wówczas powód nie byłby uprawniony do odstąpienia od umowy.

• Powód odstępując od umowy sprzedaży i żądając zwrotu zapłaconej ceny powoływał się na istnienie wady prawnej pojazdu.

• Natomiast pozwany stał na stanowisku, że nie można mówić o wadzie prawnej pojazdu, a co najwyżej o wadzie fizycznej.

Sąd Okręgowy zaznaczył, że z dokumentów dołączonych do pozwu, w postaci postanowienia o żądaniu wydania rzeczy, postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych, decyzji z dnia 14 listopada 2016 r. jednoznacznie wynika, że zakupiony przez powoda pojazd miał wadę prawną, gdyż stanowił własność osoby trzeciej.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższe zachowanie pozwanego oraz zarzucenie powodowi, że zbyt pochopnie zwrócił pojazd Prokuraturze Rejonowej w N. jest sprzeczne z zasadą uczciwości kupieckiej. W chwili, gdy pozwany dowiedział się od powoda, że pojazd ma wadę prawną i stanowi własność osoby trzeciej, jako profesjonalista zajmujący się kupowaniem i sprzedawaniem pojazdów, posiadający stałą obsługę prawną nie udzielił powodowi żadnej pomocy. Należy podkreślić, że to pozwany a nie powód dysponował wiedzą umożliwiającą powołanie się na treść art. 169 k.c. To pozwany wiedział kiedy i od kogo zakupił przedmiotowy pojazd, a to właśnie te okoliczności mogły zadecydować o tym, czy w chwili sprzedania pojazdu powodowi, pozwany nabył prawo własności w oparciu o omawianą regulację. Tymczasem pozwany nie zrobił nic w tym kierunku, a w momencie, gdy pojazd został przekazany właścicielowi a powód odstąpił od umowy oświadczył, że nie czuje się odpowiedzialny za powstałą sytuację.

Sąd Okręgowy zauważył, że niezwłocznie po wykryciu istnienia dwóch numerów VIN powód zaproponował pozwanemu wspólne rozwiązanie powstałego problemu (pismo z 08 lutego 2016 r.), a zatem był otwarty na polubowne zakończenie sprawy. Pozwany nie skorzystał z tej możliwości, co świadczy o braku woli po jego stronie rozwiązania problemu i zasługuje na wyrażenie dezaprobaty Sądu wobec takiego postępowania profesjonalisty.

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy uznał ponad wszelką wątpliwość, że samochód posiadał wadę prawną, albowiem stanowił własność osoby trzeciej. Powód był zatem uprawniony do odstąpienia od umowy sprzedaży, co uczynił w piśmie z dnia 29 sierpnia 2016 roku, w którym jednoznacznie oświadczył, że odstępuje od umowy sprzedaży samochodu marki V. zawartej w dniu 15 stycznia 2016 r. z uwagi na fakt, iż pojazd stanowi własność osoby trzeciej. Konsekwencją odstąpienia od umowy jest obowiązek zwrotu przez strony tego, co sobie wzajemnie świadczyły, a zatem powód słusznie domagał się zwrotu ceny zakupu pojazdu w kwocie 143 910,00 zł. Natomiast fakt, że kupujący nie mógł zwrócić sprzedawcy samochodu, który został mu odebrany przez funkcjonariusza Komendy Powiatowej Policji w N., egzekwującego postanowienie Prokuratury Rejonowej w N. z dnia 10 czerwca 2016 r., nie pozbawia go roszczenia o zwrot ceny (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2000 r., sygn. akt II CKN 288/00, LEX nr 479342; 4 lutego 2011 r., sygn. akt III CSK144/10, LEX nr 1102863).

Stosownie do treści art. 576 k.c. uprawnienia z tytułu rękojmi za wady prawne rzeczy sprzedanej wygasają z upływem roku od chwili, kiedy kupujący dowiedział się o istnieniu wady. W niniejszej sprawie powód dowiedział się o istnieniu wady pojazdu w dniu 27 stycznia 2016 r., a zatem zarówno w dacie odstąpienia od umowy w piśmie z dnia 29 sierpnia 2016 r., jak i złożenia niniejszego pozwu, tj. 17 stycznia 2017r. nie upłynął jeszcze roczny okres rękojmi.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy uznał powództwo za uzasadnione i zasądził na rzecz powoda kwotę 143 910,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 listopada 2016 roku tj. od dnia wymagalności roszczenia.

Strona pozwana (sprzedający) wniosła apelacje od tego wyroku.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zakwestionowania prawidłowości ustaleń Sądu Okręgowego i w pełni je podzielił. Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Ten wyrok przybliżył Wam

dP,

– w ślad za opracowaniem: Marek Kolasiński Magdalena Sajur-Kordula Jolanta de Heij-Kaplińska