WBREW HOMOLOGACJI I WBREW OPINII RZECZOZNAWCY

WK i WSA odrzucił zapisy z homologacji i opinię rzeczoznawcy. Czyżby nasi urzędnicy, to najlepsi znawcy?

Do tej pory cały czas przekonany byłem, że:

• nie ma ważniejszego dokumentu, jak homologacja,
• opinia rzeczoznawcy jest dla nas święta.

A tu maaaszszsz (!), niczym z liścia (dość mocno!) w twarz!

Czytam sobie ten nieprawdopodobny i nieprawomocny jeszcze wyrok WSA z Gorzowa Wlkp. i przecieram oczy ze zdumienia.¹ Bo na rozprawie w dniu 21 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasów Państwowych Ośrodka Transportu Leśnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w przedmiocie odmowy zmiany zapisu w DR – tenże WSA oddalił skargę!

A było to tak, że wcześniejszą decyzją z sierpnia 2017 r., po rozpoznaniu sprawy zmiany zapisu w ewidencji oraz w DR rodzaju pojazdu, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Dyrektor Wydziału Komunikacji odmówił zmiany zapisu w ewidencji oraz w DR rodzaju pojazdu z „ciągnik samochodowy” na „samochód ciężarowy„, ponieważ dokonany zapis organ uznał za prawidłowy.

Sprawa ta wlecze się od 13 marca 2014 r., gdy wpłynął do Urzędu wniosek Ośrodka Transportu Leśnego o zmianę zapisu rodzaju pojazdu z ciągnika samochodowego na samochód ciężarowy. Do wniosku załączono opinię techniczną rzeczoznawcy samochodowego z marca 2014 r., w uzasadnieniu której wskazano, że „obecne parametry techniczne i sposób użytkowania badanych pojazdów pozwalają na wnioskowanie o zmianę wpisów rodzaju pojazdu w DR z ciągnika samochodowego na samochód ciężarowy„, a jednym z argumentów uzasadniających taką ocenę stanowiła treść świadectwa homologacji.

Pismem z marca 2014 r. wezwano (bezzasadnie?) wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o dokument potwierdzający, że dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu z ciągnika samochodowego na samochód ciężarowy wykonane zostały przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie oraz zaświadczenie o pozytywnym wyniku BT potwierdzające, że dokonane zmiany konstrukcyjne są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pismem z marca 2014 r. Ośrodek Transportu Leśnego (dalej OTL) wniósł o skorygowanie w ewidencji błędnie przyjętego przeznaczenia przedmiotowego pojazdu z „ciągnika samochodowego” na „samochód ciężarowy” i załączył uzupełnienie do opinii technicznej z marca 2014 r., nie załączono natomiast wymienionych w wezwaniu z marca 2014 r. dokumentów dotyczących zmian konstrukcyjnych, uznając to jako bezzasadne.²

W dniu 4 czerwca 2014 r. organ został powiadomiony przez OTL o zbyciu przedmiotowego pojazdu na rzecz „H” H.J., jako ciągnika samochodowego. Zaś w lipcu 2014r. Prezydent Miasta wydał decyzję o odmowie zmiany stanu faktycznego polegającego na zmianie rodzaju pojazdu.

Decyzją z października 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało decyzję organu I instancji w mocy, ale obie te decyzje uchylono.³

Następnie decyzją organu I instancji z czerwca 2015r. postępowanie z wniosku Ośrodka Transportu Leśnego o zmianę zapisu rodzaju pojazdu z ciągnika samochodowego na samochód ciężarowy zostało umorzone z uwagi na fakt, że przedmiotowy pojazd został wyrejestrowany z powodu jego demontażu. Wskutek złożonego odwołania decyzją z czerwca 2016 r. SKO utrzymało w mocy decyzję organu I inst..⁴ Na skutek wniesionej skargi wyrokiem z dnia z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Go 838/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. uchylił w.w. decyzje organów obydwu instancji.

Urzędnicy przyjęli za najbardziej miarodajne zaświadczenie o przeprowadzonym tzw. „pierwszym” BT z kwietnia 2004 r., ustalające rodzaj pojazdu jako „ciągnik samochodowy”, poparte kolejnymi OBT⁵, jak również dowód odprawy celnej z kwietnia 2014 r. wystawiony przez Urząd Celny oraz DR wydany przez Starostę.

W uzasadnieniu odwołania OTL, jego pełnomocnik, przywołując definicję pojęć „ciągnik samochodowy” oraz „samochód ciężarowy” wskazał, że w przedmiotowej sprawie pierwotna rejestracja pojazdu została dokonana błędnie, określająca jego rodzaj jako „ciągnik samochodowy”.⁶

Ponadto:

1. z samej faktury zakupu przedmiotowego pojazdu wynika, iż posiadał on dodatkowe wyposażenie i przeznaczenie, co wykluczało uznanie go za ciągnik samochodowy, a organ profesjonalnie zajmujący się rejestracją pojazdów powinien niezgodność tę zauważyć i w przypadku wątpliwości skierować pojazd na dodatkowe BT albo zarejestrować go zgodnie z obowiązującymi przepisami jako samochód ciężarowy. Strona złożyła wniosek o zmianę wpisów rodzaju pojazdu już przy pierwszej rejestracji błędnie oznaczonego i na tę okoliczność przedłożyła opinię rzeczoznawcy.
2. organ nie powinien dokonywać ustaleń, czy przy pierwszej rejestracji zostały złożone dokumenty, które pozwalały organowi ustalić, iż przedmiotowy pojazd jest samochodem ciężarowym, a przeprowadzić (w oparciu o nowe dowody z uwzględnieniem treści poprzednio złożonych dokumentów) rozważania, czy faktycznie nie doszło do błędnego oznaczenia pojazdu, a w związku z tym, czy zasadny jest wniosek strony o dokonanie odpowiednich zmian w DR i właściwych bazach danych i ewidencjach.
3. w uzasadnieniu organ I instancji nie odniósł się w ogóle do wyglądu tego pojazdu, który bez dokładnej analizy jego cech i konfrontacji z definicją ustawową, może być pomylony z ciągnikiem samochodowym. Organ nie dokonał analizy faktycznego rodzaju pojazdu, a jedynie w oparciu o dokumenty złożone przy pierwszej rejestracji pojazdu zanegował skutki płynące ze złożonych opinii.
4. jest możliwe (?), że wszyscy uprawnieni diagności samochodowi przeprowadzający coroczne OBT przedmiotowego pojazdu na przestrzeni lat, nie zauważyli błędu w DR, przy czym organ całkowicie abstrahuje od wyglądu tego pojazdu.
5. strona skarżąca nigdy nie wskazywała, iż w przedmiotowym pojeździe zostały dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu z ciągnika samochodowego na samochód ciężarowy, a wręcz przeciwnie w toku postępowania wszczętego w 2014 r. strona niezmiennie twierdziła, że pojazd już pierwotnie został błędnie zarejestrowany w Polsce jako „ciągnik samochodowy” mimo, że cechy jego budowy, a także przeznaczenie na taką kwalifikacje nie pozwalają.
6. z przedłożonych w toku sprawy ekspertyz jednoznacznie wynika, że ten pojazd nie spełnia definicji pojazdu z art. 2 pkt 42a ustawy Prawo o ruchu drogowym, bowiem nie służy (i w momencie pierwszej rejestracji nie służył) wyłącznie do ciągnięcia przyczepy, ale jest (i był) przystosowany również do przewozu ładunku bezpośrednio na swoim nadwoziu (przewozu wózka pod dłużyce). Organy obu instancji w ogóle w uzasadnieniu nie odniosły się do wyglądu przedmiotowego pojazdu, który bez dokładnej analizy jego cech i konfrontacji z definicją ustawową, może być pomylony z ciągnikiem samochodowym. Organy nie dokonały analizy faktycznego rodzaju pojazdu, a jedynie w oparciu o dokumenty złożone przy pierwszej rejestracji pojazdu, zanegowały wnioski płynące z przedłożonych opinii.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga OTL nie zasługuje na uwzględnienie.

Argumentował, m.in. że:

• Prezydent Miasta uzyskał także z firmy M sp. z o.o. informację zawartą w piśmie z maja 2017 r., że pojazd został wyprodukowany jako podwozie samochodu ciężarowego,
• w/w firma nie posiada informacji o możliwej przebudowie pojazdu i związanej z tym zmianie przeznaczenia pojazdu.
• w dniu 20 lipca 2017 r. organ uzyskał też z Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Hamburgu odpowiedź Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego we Flensburgu, z której wynika że pod numerem identyfikacyjnym tego pojazdu nie udało się ustalić zarejestrowania w Centralnym Rejestrze Pojazdów.
• wiarygodność opinii technicznej z marca 2014 r. wraz z wyjaśnieniem uzupełniającym do niej oraz opinii technicznej z maja 2016 r. została przez organ podważona ze względu na okoliczność, ze w dacie ich sporządzenia autor nie mógł być w posiadaniu dokumentów, na które powołał się w opiniach (???).

Zdaniem Sądu trafne jest stanowisko organu II instancji, że dla określenia rodzaju pojazdu istotne jest uwzględnienie aspektów funkcjonalnych, do których – wbrew twierdzeniom skargi – organ odniósł się w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Przeznaczeniem spornego pojazdu, ale dopiero w połączeniu z wózkiem (przyczepą bez dyszla) jest przewóz dłużycy. Sam zaś pojazd służy wyłącznie do ciągnięcia przyczepy, z którą jest połączony przez przewożony ładunek.

Dokonując oceny i mocy dowodowej poszczególnych dokumentów organ uznał, że „więcej” argumentów przemawia za przyjęciem, że pojazd jest ciągnikiem samochodowym. Zaś „złożenie przez stronę prywatnej opinii rzeczoznawcy jest w istocie przedstawieniem własnego poglądu strony przy podkreśleniu, że ten pogląd odpowiada stanowisku rzeczoznawcy. W powyższej opinii wskazano, że sporny pojazd jest samochodem ciężarowym i jednym z argumentów uzasadniających taką ocenę stanowiła treść świadectwa homologacji. Zauważyć przyjdzie, że świadectwo homologacji zawiera jedynie informację, że zostało ono wydane na „podwozie samochodu ciężarowego terenowego„, nazwa „podwozie samochodu ciężarowego terenowego” zgodnie z tabelą nr 1 załącznika nr 4 do rozporządzenia nie została ujęta w klasyfikacji rodzajowej pojazdów.”

Czyżby – dla tamtejszych urzędników – wszystkie ciągniki siodłowe były terenowe? Jak sami widzicie, zawsze można kota odwrócić ogonem.

Ale, gdyby to zrobił ktoś z nas . . . . – ?

I jeszcze mam pytanie: czy Wy rozumiecie coś z tego? Czyżby chciano w ten sposób ochronić naszych wszystkich kolegów, którzy corocznie wykonywali OBT tego pojazdu z wynikiem „P”?

A może tu chodzi o walkę z pojazdami do przewozu dłużycy na wózkach, gdyż zagrażają BRD (?).

Tylko, czy dla takich celów warto podważać wiarygodność opinii rzeczoznawcy i zapisy w homologacji?

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –