POZBAWIENIE UPRAWNIEŃ

Pozbawienie uprawnień, i to całkiem niedawno, bo wyrokiem NSA orzeczonym prawomocnie dnia 06 czerwca 2017 r.¹

NSA rozpoznawał tę sprawę naszego kolegi G. S. od wcześniejszego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 czerwca 2015 r., gdzie kolega poskarżył się na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w Łodzi ze stycznia 2015 r., w przedmiocie cofnięcia uprawnień do wykonywania BT na SKP.

Ale po kolei . . . .

Prezydent Miasta Łodzi w październiku 2014 r. orzekł o cofnięciu naszemu koledze G. S. uprawnień do wykonywania BT. W uzasadnieniu wskazał, że decyzja jest konsekwencją kilkukrotnego dokonania wpisu do DR niezgodnie ze stanem faktycznym oraz przepisami.

W stycznia 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) w Łodzi utrzymało w mocy powyższą decyzję.

SKO stwierdziło, że w listopadzie 2013 r. został wydany wyrok karny Sądu Rejonowego w Z., gdzie uznano naszego kolegę G. S. za winnego przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną insp. UDS-a oraz poświadczenia przy tym nieprawdy co do wykonania OBT pomimo, że żaden z pojazdów nie został poddany OBT w wystawionej w zaświadczeniu dacie OBT. Oczywiście, tradycyjnie organy ścigania nie rozpatrywały tej sprawy z punktu widzenia BRD (nie potrafili, bo prawdopodobnie nie wiedzieli, jak to się robi. Albo im się nie chciało).  

Ponadto, WK przeprowadził w lutym i marcu 2014 r. kontrolę Okręgowej SKP, co rzekomo wyczerpuje treść art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.; dalej p.r.d.) i jest zbieżne z uchwałą składu 7 sędziów NSA z 21 marca 2012 r., sygn. akt II GPS 2/11, w której NSA orzekł, że „sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie„.

Bezrefleksyjnym zdaniem WSA w Łodzi „wynikiem kontroli” w rozumieniu ww. uchwały jest informacja o treści wyroku karnego Sądu Rejonowego w Z. z listopada 2013 r.. Treść tego wyroku uprawniała organy do uznania, że nasz kolega G. S. dokonał wpisów do DR niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami, co wypełnia dyspozycję pkt 2 art. 83 ust. 3 p.r.d.

WSA w Łodzi nie zauważył przy tym, że przyjęcie tego toku rozumowania stoi w jawnej sprzeczności z zasadą „ne bis in idem”, a efektem tej sądowej niedoróbki było cofnięcie naszemu koledze uprawnień na 5 lat.

Nasz kolega G. S. złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku, ale argumentował ją tylko naruszeniem art. 84 ust. 3 PoRD.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał jednak, że skarga kasacyjna nie jest zasadna, albowiem może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. NSA nie jest natomiast władny badać, czy sąd pierwszej instancji nie naruszył innych przepisów, nie może też samodzielnie uściślać bądź konkretyzować zarzutów ani tym bardziej domyślać się ich.²

Dodatkowo dalej NSA dodał, że prawdopodobnie (?) w tej sytuacji mamy do czynienia z racjonalnością ustawodawcy (z czym się osobiście nie zgadzam!), co przesądza, że rzekomo można tu zastosować sankcje administracyjnoprawne i jeszcze karnoprawne.

Skala bełkotu prawnego zastosowanego w tym wyroku przekracza zwyczajową kwartę i powoduje, że NSA sam potknął się o własne nogi, gdy zaraz potem stwierdził o „wyniku kontroli”, że cyt.: „nie stanowi on bowiem przesłanki zastosowania sankcji, lecz jedynie określa źródło informacji uzasadniające wszczęcie z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia diagnoście uprawnień.”

Bo, jeśli „wynik kontroli” jest to tylko źródło informacji, to tym samym to postępowanie można było umorzyć, jako niekonstytucyjne i łamiące uniwersalne zasady UE!

A teraz cóż . . . ., czas na wnioski!

1. Staranniej dobierajcie doradców prawnych.
2. Pamiętajcie o Konstytucji i prawie UE.
3. Zastanówmy się, czy bronić takich sądów.
4. Pilnujcie terminów na złożenie skargi do Sądownictwa UE.

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –